ខណៈពេលនេះ រាងកាយតូចល្អិតស្ថិតក្រោម
ក្រញាំតោកំណាចរបស់កូនចុងមុខព្រាន នាយ
ថែលថេីបមិនសល់ចន្លោះសោះឡេីយ លេី
ក្រោមឆ្វេងស្ដាំផ្ទៃមុខបបូមាត់ គឺមិនទុកសាច់
កំណេីតអោយក្មេងដែលមាននាមជាម៉ាក់ចុង
ឡេីយ។
បន្ទាប់ពីថេីបអស់ចិត្ត នាយសង្ហាកងេីបមុខ
មកសម្លឹងផ្ទៃមុខតូចៗដែលក្រហមដោយការ
ប៉ះពាល់នោះទាំងញញិមគួចចុងមាត់មុននឹង
បេះបួយបន្ថែម៖
«យ៉ាងមិចដែរម៉ាក់ខ្ញុំពូកែថ្នាក់ថ្នមដែរទេ?»
«បំណាច់តែលោកចង់ធ្វេីវា លោកកធ្វេីអោយ
រួចៗទៅ ព្រោះខ្ញុំមិនមែនមានពេលទំនេរដូច
ជាលោកទេយ៉ុនហ្គី»ត្បកទាំងរលីងរលោង
នាយកម្លោះឃេីញហេីយកញញិមមុននឹងតប៖
«ហៅខ្ញុំថាបង ខ្ញុំប្រាកដជាដោះលែងម៉ាក់
ភ្លាម ហៅបងតែមួយម៉ាក់វាមិនពិបាកទេម៉ាក់»
នាយនៅតែបង្គាប់ដដែលៗ មុខវិញសឹងតែ
ស្អិតជាប់មុខតូចទៅហេីយ។
យីនាយម្នាក់នេះមកបង្គាប់គេអោយហៅខ្លួន
បងៗមេីលតែជាសង្សារនឹងគ្នា😏
គិតមួយស្របក់ទេីបបបូមាត់តូចញ័រទទ្រេីក
ហេីបហៅសព្វនាមមនុស្សធំ៖
«ប-បង»ជីមីនញ័រមាត់តតាត់ ហៅគេដាច់ៗ
ព្រោះអៀនសព្វនាមមួយនេះពេក
«មិនមែនបងទទេ ទេ គឺបងសម្លាញ់ ហៅមក
អូនសម្លាញ់ បងចង់ស្ដាប់សម្លេងអូនហៅបង»
យីកូន យូៗទៅកាន់តែយូទៅហេីយ មុនដំបូង
អោយហៅបង គេហៅរួចកមិនព្រម នៅថែម
សម្លាញ់មួយទៀត តេីនាយគិតអីអោយប្រាកដ?
«បង-បងសម្លាញ់»ហៅគេហេីយនៅធ្វេីភ្នែក
ម៉ក់ៗដាក់គេទៀត ឃេីញហេីយគ្រឺតណាស់
«ស្ហឹត!!»បងចូលចិត្តពេលអូនហៅបងបែប
នេះ ចាប់ពីពេលនេះតទៅអូនត្រូវតែហៅបង
បែបនេះរហូតឮទេ?»គេថេីបថ្ពាល់មួយខ្សឺត
នឹងនិយាយដោយសម្ដីផ្អែមៗ តែវាបែជាដូច
មន្តសណ្ដំរ ពាក្យមុននេះជីមីនបែជាយល់ព្រម
ហៅគេយ៉ាងងាយទៅវិញ។
ឃេីញគេស្ដាប់បង្គាប់ យ៉ុនហ្គីកក្រោក
ទាញខោអាវមកស្លៀកពាក់អោយរាងតូចវិញ
នឹងបណ្ដេីរគេចេញពីបន្ទប់ក្រហមនោះ។
«លោ-លោកម្ចាស់?»ភ័យបុកពោះភឹបៗ
ខណៈពេលដែលខ្លួននឹងរាងក្រាសបណ្ដេីរ
គ្នាចេញពីបន្ទប់សម្ងាត់កមកជួបនឹងអ្នកមាន
នាមជាស្វាមីទៅវិញ។
ឃេីញបែបនោះ យ៉ុនហ្គីកទាញរាងតូចមកនៅ
ក្រោយខ្នងដោយយកខ្លួននាយឈរពីមុខ
លោកមីនដែលជាប៉ា គាត់ងេីបឈរពីកៅអី
វិល ដេីរយឺតៗមករកជីមីនដោយទឹកមុខតឹង
តែងមុននឹងលូកដៃទៅចាប់ដៃតូចៗទាញមក
រកគាត់។
