Kinaumagahan, 5:10 na nang umaga at bumangon na ako para ihanda ang uniform na gagamitin ko. And since lunes ngayon, mag gigirlscout uniform ako since isa ako'ng girlscout sa school namin.
Pagkatapos ko'ng ihanda ang gagamitin ko, kumain na muna ako para iwas pasmo narin. Kakahawak ko lang kasi ng plantsa baka mapasmo kamay ko pag ka naligo ako ka agad. Ewan ko ba kung totoo 'yon.
Ready na'kong umalis at si manong driver hinihintay ako sa labas ng pintuan para ihatid ako. Hindi kasi ako sanay mag commute mag isa nag cocommute lang ako pag uwian na dahil kasama ko si Tristan.
Nakarating na'ko sa school. As I walked across our entrance, I saw Sheena, she's the girl who often asks me about Tristan. She even confessed her feelings for Tristan but Tristan rejected her because of me.
"Hey Elle!" Pagbati ni Sheena sabay ngiti
Napangiti narin ako baka kasi sabihin na ang sungit ko kapag wala akong naging reaction
"H-hey, may kailangan ka ba?" tanong ko sa kaniya habang naiilang ngumiti
"Ahm sabay ba kayo ni Tristan pumunta rito? Kanina ko pa kasi siya inaabangan"
"H-hindi e-eh...tuwing uwian lang kami magkasama"
"Sige, abangan ko nalang siya pag uwian na, salamat!" Masayang saad nito sabay alis
Ang tanga ko, ba't ko pa sinabi 'yon!
Dumiretso na lang ako ng gym at hindi na ako dumaan pa sa classroom para iwan ang bag ko
Pagkarating ko sa gym marami ng tao at nag sisiksikan silang lahat, kahiya mang aminin pero hinahanap ng mga mata ko si Tristan.
Nagsimula na'kong manita ng mga estudyanteng makukulit yung kahit sa kalagit na an na ng flag e bumibili pa sa canteen tapos kapag sinita mo sila pa yung galit, ewan ko nalang. As an independent woman, nag duty ako Dala dala ang may pagka bigat ko'ng bag.
8:45 am na, 15 minutes bago ma tapos Ang flag ceremony at halos kalahating oras narin ako'ng nakatayo.
Because of the tiredness that I felt, that I no longer can feel my feet, I sat down in a squat sitting position.
While I was resting my feet, I felt as if the bag I was carrying on my back became lighter. I immediately looked behind me, when I turned I saw Tristan holding my bag
"T-tristan..?" Pagka gulat ko'ng tanong
"Oh ba't parang nakakita ka ng multo? Ako lang toh, future husband mo." Saad nito sabay ngisi
"Sira! pagod lang ako, kanina pa kasi ako ikot nang ikot at sita sa mga estudyanteng makukulit" saad ko at napa buntong hininga nalang
"Sino ba'ng pumapagod sayo nang mabira ko" Saad nito sabay umupo sa tabi ko habang hawak hawak parin ang bag na nakakabit sa likod ko
"Ewan ko sayo" napa irap nalang ako
"Akin na 'yang bag mo" Saad nito habang tinatanggal ang bag sa likod ko
"Wag na, mabigat to' di mo kaya" pabirong saad ko sakanya
"Kaya nga kitang mahalin ng napakatagal, pagbuhat pa kaya ng bag mo? sus small things. Akin na."
Wala na akong maisagot pa dahil siya na mismo nag pumilit at hinayaan ko nalang na kunin niya ang bag ko
"May tubig kaba dito?" tanong nito habang binubuksan bag ko
"Wala akong tubig diyan nakalimutan ko'ng dalhin" sagot ko habang nakatingin sa kanya
"Sige, dito kalang ah bibili lang akong tubig sa canteen- ops, wag muna ko'ng sawayin na bawal pumunta ng canteen, bibili lang akong tubig para sayo, diyan ka lang." Saad nito nang naka ngiti sabay ngisi tsaka umalis
I don't know, but as time goes by, I fall more and more with this person even if it's just a small thing that he does, he makes me feel better. in his acts of service, that's where I fall more and more. he always gives me butterflies in the stomach that can make you say "I can't bear to lose this person in my life"
After a while he came with water in his right hand and bread in his left hand
"Oh akala ko ba tubig lang bibilhin mo? Ba't may pa tinapay 'yan?" Tanong ko habang nakatingin sa mga dala niya
"Syempre kulang kung tubig lang dapat may pang himagas ka" sagot nito sabay ngisi tsaka ibinigay sa akin ang dala niyang tubig at pagkain
Before he gave me the water, he opened the bottle cap first and offered the water to me
"Thankyou" kaagad ko namang kinuha ang water bottle
Naubos ko ang isang bote ng tubig dahil sa pagka uhaw at napa dighay ng malakas
"Excuse me...." Nahihiya ko'ng saad habang tinatakpan ang takip ng bote
Napatawa nalang ito.
After a few minutes of sitting and waiting for the flag to end, natapos narin. Kaagad naman kaming umalis na at habang papaalis napa tigil kami when someone suddenly approached us.
When I turned around I saw Sheena running towards where we were standing.what does this girl needs now?
"Hey Tristan!" Pagbati nito kay Tristan at para ba'ng kinikilig
"I was looking for you everywhere sa campus andito ka lang pala kasama si Elle. *sabay tingin sakin* anyways, here *may inabot na lunch bag na may kasamang tubig* I made this for you sana magustuhan mo!" Saad nito habang kinikilig
I just held my breath while looking at the two of them. 'sweet niyo naman'
"T-thankyou...*sabay kuha ni Tristan sa lunch bag*" napa ngiti nalang ito
"You're always welcome Tristan! Anytime, pag ka may kailangan ka hanapin mo lang ako dahil 100% sure, matutulungan kita!!" Saad nito habang hindi matanggal ang mga ngiti niya sa kanyang labi
"S-sige.. thankyou ulit.. m-mauna na k-kami may first period pa kasi kami, sige thankyou ulit!" Pautal utal nitong sagot at tsaka sinenyasan ako na umalis na kami
"Utal na utal ka ah, kilig yarn?" Pabirong tanong ko sakanya habang naka busangot
"Oh ba't parang hindi maipinta mukha mo? nagseselos ka ba?" Pang aasar nito
"never ako'ng mag seselos." Saad ko habang naka diretso lang ang tingin
"Wag ka magselos 'don kahit bahay pa ibigay 'non, walang makakapantay sayo." Saad nito habang naka titig sa akin
"Tse! bilisan mo na malelate na tayo."
YOU ARE READING
Birthday Wish
RomanceThis story is about a man named Tristan who has been waiting for the girl Elle for a long time. But it wasn't that easy for Tristan to get her sweet yes. Because as long as Elle hasn't reached the right age, she won't be able to give the answer that...
