Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel ve eğlenceli bir çift olacağını düşündüğüm iki karakter, harcamak istemedim.
Hikayede pedofili içerik bulunmamaktadır!
--------
Matematikten 10 soru daha çözüp kitabı masanın üzerinde geriye doğru ittim, 2 saattir aralıksız test çözüyordum ve her yerim tutulmuştu. Boynumu sağa sola yatırıp gözlerimi kapattım, dinlenmeye ihtiyacım vardı.
Üniversite sınavına 6 ay kalmıştı ve ben derslerle kafayı bozmuştum. Abim sürekli çok çalışmam için uyarıyordu. Kendi ayaklarımın üzerinde durmam gerektiğini söyleyip duruyordu.
Annem ve babam vefat ettikten sonra abim kendi işini kurup İstanbul'a taşınmıştı. Ben ise burada tek başıma kalmıştım. Burayı bırakıp gitmek bana ağır geldiği için onunla gitmeyi reddetmiştim.
İlk başlarda ısrar etse de ardından ısrarı bırakmıştı. Yaşadığım evin kirasını ödüyor, bana her ay düzenli olarak para gönderiyordu. Bazen de beni görmeye geliyordu.
Onu suçlamıyordum çünkü yalnız kalmayı ben istemiştim fakat pek yalnız olduğum söylenemezdi..
Bunun üzerine yukarıdan bağırış sesleri geldiğinde irkildim, aslında alışıktım ama bir anda duyunca istemsiz böyle oluyordum.
Sesler yükseldiğinde bu sefer çığlık sesi duydum, üzerine adının Osman olduğunu bildiğim adam "Yeter, yeter" diye haykırdığında ayaklarımı istemsizce sallamaya başlamıştım. Onlar kavga ettiğinde geriliyordum, korkuyordum.
Kadın biraz daha bağırdığında Osman abinin dış kapıyı sertçe çarptığını duydum. Her zamanki gibi kavgadan sonra evden çıkıp gidiyordu.
Kadın hâlâ bağırmaya devam ettiğinde dayanamayıp koridora ilerledim, boy aynasında üstümü başımı düzeltip kapıyı açtım, çıktığım an Osman abiyle karşı karşıya geldiğimde yutkundum.
Açıkçası çok yakışıklı biriydi, iri cüsseli hafif kaslı ve sert bakışlı.
Bana göz ucuyla bakıp merdivenlere ilerlediğinde ona seslendim, "Merhaba" sesim niye içime kaçmıştı ki.
Sert bakışları beni bulduğunda duruşumu dikleştirdim. "Şey, belki haddime değil ama çok bağırıyorsunuz. Eminim ki çocuk korkuyordur."
Sabır dilenir gibi kafasını iki yana salladı ve bağırdı. "Lan sence ben mi istiyorum böyle olmasını ha?"
Anlık gelen yüksek sesle irkildiğimde olduğum yerde kalakaldım. Kafamı önüme eğdim. Hem utanmış hem üzülmüştüm.
Evet haddime değildi ama niye böyle bağırmıştı ki..
Üzüldüğümü fark etmiş olacak ki yanıma gelip saçlarımı karıştırdı. "Kusura bakma çocuk, sinirliydim sana patladım" şimdi sesi daha sakin geliyordu, kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda bana bakmadan arkasını dönüp merdivenleri bir hışımla indi.
