Chapter 2

2 1 0
                                    

"Ohmyghadd, Kallaine wake up" isang matinis at malakas na boses ang gumising sa pagtulog ko. I looked at the time on my phone, oh fvck, it's still 7:30 in the morning. Ano bang problema nitong babaita na to at nanggising ng ganito kaaga.

"What?" i asked feeling sleepy. 

"You're not going to believe this, do you remember the last guy I'm talking about? OMG he talk to me in my Instagram" malakas nitong sabi, akala mo naman apaka layo ko sa kanya para sumigaw sya ng ganyan. Kinusot-kusot ko ang kamay ko sabay bangon sa higaan. I looked at her.

"Seriously Lucellia Meras? Ginising mo ko para sabihin sakin yang mga kumakausap sayo na lalaki? Tapos sa huli papaiyakin ka din naman kasi nga ghinost ka or di pa pala gustong magcommit" mahaba kong litanya, sabay tayo sa higaan at pumasok sa loob ng Cr para maghilamos ng mukha, mamaya na ko maliligo, ipapaintindi ko lang sa bruhang to na di lahat ng makikilala nya sa Social media eh true love na agad. 

"But he said he's ready to commit, and nag aaral din pala sya sa pinapasukan kong paaralan ngayun" Sabi nya kulang nalang ipagdikdikan na sarili nya sakin.

And yes mas matanda ako sa kanya ng dalawang taon, this year she will graduate on college, di ko nga lang alam kung dito pa din sya kasi nga baka sa ibang bansa na sya maghahanap ng trabaho.

"At naniwala ka naman? Yes ready syang magcommit pero di sayo, malay mo sa ibang babae, and I don't care if you're on the same schools, walang patutunguhan buhay mo kapag sa mga lalaki atensyon mo" mariin ko syang tinignan habang sinasabi yun.

I want her to understand what I'm saying, academic achiever nga tanga naman sa pag ibig, minsan nung nainlove sya, sya ba naman gumawa ng lahat ng assignment and activities nung lalaki, for fvck' sake. 

"But-" naputol ang sasabihin nya ng magsalita ako. 

"No buts Lia, you know how much I protect you, kasi napagdaanan ko na, I don't want you to experience those shits" Sabi ko sabay hawak sa magkabilang balikat nito. 

"Hmp, I know that Laine, pero can I just talk to him? No meet up?" she said in puppy eyes. As if makukuha nya loob ko. 

"Ugh fine Lucellia, not let me bath okay? I smell stink" histerikal kong sabi sabay kuha ng tuwalya at damit na susuutin.

"Yes please, you really smell like a trash" tumatawa nitong saad at mabilis na lumabas ng kwarto ko. That girl, I'm really gonna pay her for calling me trash. 

When I'm done on my routine, lumabas na ko ng kwarto at nakitang nakahatag na sa lamesa ang tatlong klase ng ulam. Merong Itlog, tocino at adobo. Adobong ano to? manok? 

Umupo na ko sa upuan sabay tingin sa bruhang to. 

"Anong ginamit mo sa adobo? baboy o man-" di natapos ang sasabihin ko ng ituro nya ko.

"It's a fvcking pig Kallaine, do not say the word-" sabi nito sabay aksyon na parang manok, HAHAHAHAHAHAHA 

"What the hell Lucellia? Ano ba kasing nangyari bakit ayaw mong marinig ung salitang-" Sabi ko din sabay aksyon na parang manok. She laughed at me. This witch. 

"HAHAHAHAHAHAHAHA, tangina Kallaine, you look like a grandma doing that" Sabi nito sabay tawa ng malakas

"Look whose talking, nagreklamo ba ko nung mukha kang tanga habol ng habol dun sa lalaking sobrang sungit sayo?" I asked in unison, bumusangot eto at ako naman ang tumawa ng malakas. 

Nasa akin ang wagi. I chuckled on that thought.

"Ah ganun? How about yung kweninto mong first love mo, and first break up mo din na nagpaiyak sayo for almost a year" nang aasar netong sabi sakin. I became quiet after she said that, it's been 8 years from now, and it still hunt me. 

I chuckled, kumuha ako ng kanin at ulam. 

"Let's just eat Lucellia" I said, naramdaman nya siguro ung pagka-ilang ko sa sinabi nya kaya kumuha na din ito ng pagkain. 

Yes I love him, but he broke me into pieces that me, myself, don't even know how to bring back those shattered pieces. Pinatawad ko na sya pero hinding hindi ko makakalimutan kung paano nya ko trinaydor at sinaktan ng ganito. 

I continue eating my food, no noises coming from the both of us, just our utensils. When we're done eating, I suggest to wash the plates, kasi sya naman na ang nagluto. I'm not mad or something dahil sa sinabi nya, I'm just really not fond of talking about that shitty man. 

Time passed and here I am asking for their orders again. Bago lang ako sa coffee shop na to, may magtatanong na graduate naman ng college bakit waitress lang sa coffee shop trabaho, there's an incident way back then, 2 years from now, it's the day of my graduation, and I'm planning to apply to the most richest company in the Philippines. Cause why not? I deserve it.

 And something happened that I really swallow my pride just to beg them not to do that. But still, they do it. And it really cause me a big tragedy in life.

Starting to question myself, but I guess Wala na akong magagawa pa dun, nangyari na ang lahat. But if destiny let us meet again, I will make them see kung sinong binangga nila. 

"Good evening sir, what's your order?" I smiled at this man infront of me, well he's good looking, matipuno ang pangangatawan, but he's not my type. I cursed myself for describing him.

And why do you need to say if he's your type or not, hindi ka papatulan ng mga lalaking malaperpekto ang mukha. There's something about him and it's bothering the hell out of me.

"Miss, are you listening?" nabalik ako sa wisyo ng tanungin ako nito. Kumurap-kurap ako sabay suway sa sarili ko. Nakakahiya ka Kallaine. I cleared my throat and apologize.

"Sorry about that sir, may I take your order?"  magalang kong sabi sabay ngiti kahit na naiilang na sa paraan ng pagtitig nito. 

"One Caffuccino and  Chicken Basil Pesto" I list that on my sticky notes and excuse myself para maibigay na to sa gumagawa. 

Pero di pa ako nakakalayo narinig ko ang sinabi nito.

"Alla fine ti ho rivisto. Sei bella come sempre, mia Verena." It gave me chill on my spine, Italian, could it be?

The Girl in Disguise Där berättelser lever. Upptäck nu