Kendimi Senle Kandırdım

42 25 17
                                    

          Göremez oldum güneşin parladığı gözlerini, kör olduğuma inandım.

          Duyamaz oldum bizi anlatan sesini, sağır olduğuma inandım.

          Rüzgarın teninden kopardığı, baharı hatırlatan kokunu duyamıyorum şimdi.
      
          Hissedemiyorum artık ellerini, kolların sarmıyor bu aciz bedenimi.

          Senin yanında toprağa teslimim aşkınla; seni bilmem de ben hep buna inandım.

          Pişmanlığa dayanamazdım, kendimi senle kandırdım.

          
Yeniden kanmaya hazırım;

          Varlığın varlığımın şartı...
          Tek kelimen dünyalara bedeldi; "Yanındayım"

          Çok gördüğüne muhtaç kalırsan gel, "Buradayım"

          Aynı güneş, tekrar doğmaya mecburdur. Ay ışığında seni anarım, gökyüzüme elbet doğarsın.

        
            

Tutsak Sözler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin