Takıntılı fan/Yoonmin

14

Merhaba nasılsınız umarım iyisinizdir bu bölüm biraz karışık olacak ne demek istediğimi okuyunca anlayacaksınız müzikle okumanızı tavsiye ederim neyse uzatmayalım iyi okumalar dilerim<3

Yoongi'den

Karanlığın içinde üzüyordum. Karanlık kimisi için çok korkutucu kimisi için ise sadece bir boşluktur. Ama benim için ise karanlık ilaçtı. Tüm dertlerimi bir süreliğine de olsa unutduran ilaç. Ama her zamanki gibi bu kaçış hakkım bana çok görülmüştü. Ve yine karanlığımı o iğrenç beyaz ışıklar yok etmişti.

"İyi olacak mı sence Jungkook?"

"O güçlü birisi emin ol iyi olacaktır."

"Neden böyle bir şey yaptı ki neden kendi canına kıymak istedi beni hiç mi düşünmedi? Hani ölsek bile beraber ölecektik? Hani biz kardeştik neden beni düşünmedi?"

"Taehyung lütfen sakin ol."

Taehyung bana çok kızmıştı. Haklıydı aslında çünkü ona verdiğim söze uymamıştım. Annem öldükten sonra bir birimize söz vermiştik.

~Flash back~

"Hyung neden bunu yaptın sence kendini öldürünce her şey düzelecek mi annen geri gelecek mi hayır gelmeyecek sen ne yaparsan yap o dönmeyecek ölüm böyle bir şey kabullenmelisin küçük çocuk gibi davranıyorsun beni bile düşünmedin değil mi çünkü sen beni hiç önemsemiyorsun arkadaş olduğumuzu unutdun mu?!"

"Ben... Özür dilerim seni gerçekten önemsiyorum neden böyle yaptım bilmiyorum ne zaman çatıya çıktım onu da bilmiyorum tek bildiğim şey vardı o da karanlıktı... Sadece karanlık vardı Taehyung."

"Hyung gerçekten çok korktum bir daha böyle bir şey yapma ve söz ver eğer ölmek istersen bile birlikte öleceğiz tamam mı?" dedi ve elini uzatdı. Bana doğru uzatdığı eli tutdum ve

"Söz Taehyung söz." dedim.

~Flash back end~

"Çocuklar bakın uyanıyor sanırım."

Gözlerimi açtığım zaman beyaz ışıkların gözüme acıtmaya başladı. Bu yüzden yan tarafıma bakmaya başladım. Tüm arkadaşlarım burdaydı ama Jimin gelmemişti. Sanırım beni yalnız bıraktığı için kendisini suçlu hissetmişti. Jimin'i çok düşünmemeye karar verdim. Çünkü eğer onu düşünürsem yine sözümü tutamazdım. Gözümü açtığımı gören Taehyung hemen yanıma geldi. İlk önce sarıldı ama sonra kendine gelmiş gibi benden ayrıldı. Sanırım hâlâ kızgındı bana.

"Tae noldu beni özlemedin mi yoksa?"

"Özledim ama kızgınım sana bana verdiğin sözü unutdun..."

"Özür dilerim söz bir daha yapmayacam ve üzgün olduğumda ilk seni arayacam tamam mı?"

"Tamam." dedi gülümseyerek. Gerçekten beni en iyi anlayan kişi oydu iyi ki onun gibi bir arkadaşa sahibim bazen gerçekten onsuz yapamayacağımı fark ediyorum.

"Hyung nasılsın senin için çok endişelendik."

"İyiyim Jungkook iyiyim."

"Lan yine iyisin ucuz kurtuldun ha yat kalk evinde pembe çorabımı unutmama şükür et."

"Jin sen miydin o gelen."