"Piyanonun her bir notasında bir başka hayat saklıdır,"
Genç kadın kanlı elleriyle piyanonun tuşlarına basarak çığlıklarını melodilere sakladı.
"Ve her bir melodi farklı bir haykırıştır."
her okuyan bir vote atsa ben de emeğimin karşılığını çok rahat alırım^^
keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Renegade X Under the Influence X I was never there- speed up(long version)
♥
GEÇMİŞ
Karanlık tamamen çöktüğünde çoğu insan bundan korksa da bazıları tamamen zifirle bütünleşirdi. Gizlenmesini bilen bir insan karanlığı severdi.
Gecenin karanlığıyla bütünleşen bu odada hiçbir ışık yoktu. Şiddetli gökgürültüsüne sebebiyet veren şimşek çaktı; odanın içi iki saniyeliğine aydınlattı. Barış'ın ellerine takılan kelepçeler her hareketini engelliyordu. Soğuk duvara değen çıplak teninin her bir yanı kanla kaplıydı. Kesikler tam olarak karın kaslarının üstündeyken; göğüsünde aldığı darbeyle moraran kısımlar vardı. Tüm bunlara sebep olan bir kişi vardı.
Sinan.
Boş odada adımlarını her bir köşeye atarken öfkeyle solumaya devam ediyor, elindeki muştayı sıkıca tutuyordu. Barış, birkaç ay öncesinde aldığı yüksek dozdan dolayı komaya girmişti ve daha çıkalı dört gün olmuştu. O dört gün, ölümden bile beterdi.
Sinan derin bir nefes alarak sandalyenin üzerinde oturan Barış'a döndü. "Sen," dedi dişlerinin arasından. "Benim kız kardeşimin ölümüne sebep oldun, peki ben ne yapacağım?"
Barış geçmişine dair yok denebilecek kadar az şey hatırlıyordu. Tek hatırladığı onu hiç sevmeyen bir annesi ve kız kardeşi olduğuydu ama karşısına geçip bu kardeşin deseler tanımazdı. Sadece biliyordu işte. Sinan, elini kaldırdığı gibi sert bir yumruk daha indirdi Barış'ın suratına. Barış'ın başı hızla yana doğru savrulduğunda bağırmamak için kendini zor tutuyordu. Neyse ki muştayı sadece karnına vururken kullanıyordu... Yüzüne onunla vuracak olsa çoktan parçalardı.
Normalde Sinan'ın kız kardeşini de hatırlamaması gerekiyordu fakat Sinan ona öyle bir baskı uygulamıştı ki her şey yavaş yavaş yerine oturuyordu. Barış, onca aldığı darbeye rağmen alayla sırıtmaya başladı. "Ne yapacaksın?"
"Kız kardeşinden başlamalıyım bence," dedi Sinan, düşünceli bir şekilde elini çenesine yerleştirdi. "Belki de babandan?"
Barış ikisinin simasını bile hatırlamıyordu, içinde hiçbir duygu barındırmıyordu. "İstediğini yapabilirsin," dedi Barış, umursamaz bir tonlamayla. Bir yandan da korkuyor olsa bile bunu belli etmemeye çalışıyordu çünkü Sinan, Barış'ın bu umursamazlığına karşılık kafasında kurduğu planı değiştirirdi. "Tanımadığım iki insan için sana yalvaracağımı düşünmüş olamazsın."
