Ben ya da biz

(13.bölüm)

Doğum zamanı gelmişti bi anda başka bir doktor geli doğum başladı

<3

Acı çekmiştim hemde çok acı çekmiştim ama sonunda bitti kızımı kucağıma aldım ama ağlarken bi anda ağlamayı kesip nefes almayı bıraktı "URAZ BEBEYİM NEFES ALMIYO BİŞEY YAP KIZIM NEFES ALMIYO" diye bağırdım doktorlar kızımı aldı ve ameliyata soktu

Kızım öldü...

Tüm herkes bana moral vermeye çalışıyordu uraz tek başına ağlıyordu insanlardan uzaklaşıp onun yanına gittim ve yere oturdum"uraz" dedim "özür dilerim" dedi fısıldayarak "ne için" "her şey için özür dilerim ben lanet bir babayım ve kötü bir kocayım benim yüzümden çok üzüldün kalbin kırıldı intahar girişimlerinde bulundun hepsi benim yüzümden seni dinleyip o lanet olası duruyu işe almamam lazımdı özür dilerim"

Dedi ona sadece sarıldım "senim suçun değildi benim için yaptın" dedim onu teselli etmeye çalışarak bana durunun yaptıklarını anlatmıştı tekrardan her zaman yaptığım gibi şarkı söylemeye başlamıştım

Gelse bile son günüm
Koluna alsa ölüm
Gözlerimin önünde
Seninle geçen günüm
Senden sonra kalbimi
Sevgilere kapadım
Ben seninle o günü

"Son arzun nedir?" diye
Gelip de bana sorsalar
Gözlerime bakıp da her şeyi anlasalar
"Son arzun nedir?" diye
Gelip de bana sorsalar
Gözlerime bakıp da her şeyi anlasalar

Açık gitmez gözlerim
Ölsem bile sevgilim
Kulaklarımda çınlıyor
Beni anlatan sözlerin
Aşkıma hiç dokunma
Bırak öylece kalsın
Gеrçek sevgi neymiş
Bilmеyenler anlasın

Urazla ilk karşılaşmamdaki şarkıydı bu ona ilk bu şarkıyı söylemiştim. Sonra şarkıyı birlikte söyledik

"Son arzun nedir?" diye
Gelip de bana sorsalar
Gözlerime bakıp da her şeyi anlasalar
"Son arzun nedir?" diye
Gelip de bana sorsalar
Gözlerime bakıp da her şeyi anlasalar

Şarkı bitti artık ölüm sesizliği vardı ama bi anda telefonumun sesiyle durdum ve telefonumu çıkardım milyonlarca bildirim gelmişti

-bebeğin ölmüş iyimisin

-asya iyimisin

-bende daha önce bebeğimi kayıp ettimiştim...

Gibi bir makale

-bir daha bebeğin olur sorun yok bence

Bu mesaj beni sinirlendirmişti ve antilerde vardı tabiki

-iyi olmuş

-iyiki ölmüş

-keşke sende ölsen

-@magazin_her_yerde hesabı bu bilgiyi verdiği işin tşk bir tane daha  olursa bidaha ölsün amin

(Hesap adını kendim uydurdum böyle bir hesap varsa da bilmiyorum)

Antiler aşağılardaydı ama vardı çok fazla vardı normalde bunlar umrumda olmazdı ama ben bebeğimi kayıp etmiştim magazin her yerde hesabına girdim urazda her yaptığımı dikkatle izliyordu

"Gönderinizi derhal kaldırmanızı ve benimle ilgili bir daha hiç bir haber paylaşmamanızı talep ediyorum"

Yazdım ve onlara gönderdim beni kırmayıp gönderiyi sildiler ama çoktan herkes bu gönderiyi görmüştü

Eve gittiğimizde uyuyamadım evlat acısıydı bu bir şeyler eksik gibi hissediyorum bu elbetteki kızımdı insanlar acılarını bağırarak değil sesizlikte çekerlerler bende hiç bir duygu yoktu ne gülüyor ne ağlıyordum hiç bir şey yoktu

Kızımı ilk duyduğumdaki heyecanım aklıma  geldi gülümsedim ama öldünü hatırlayıp gene duygusuz bakmaya başladım uraz yanımda oturuyordu o da acı çekiyordu ama ben daha fazla üzümeyim diye göstermiyordu "iyimisin" dedi sadece "cevabını biliyorum bebeğini kayıp ettin biliyorum kötüsün ama hayat bitmedi" deiye devam etti "bilmiyorum uraz iyimiyim kötümüyüm üzgünüyüm veya mutlumuyum bilmiyorum" dedim sadece ve sonra uyumuşum

<3

Aylar geçti enerjim ve duygularım gelmeye başlamıştı bi gün annemler bize geldi "işte bu yüzden istemedim" dedi annem "bu yüzden istemedim bu kaderimiz " dedi sesini bi tık yükselterek "anne ne diyosun" diye sordum "büyük anannen, ananaen , ben , sen hepimiz şarkıcı olmak istedik ama çocuğumuz olmadı olmuyorda bizim kaderimiz bu" bir dakika o zaman ben annemin kızı değildim kim benim annemde kim beni doğrumuştu annem hatta ananem bile evlatlıktı bu nasıl olabilirdi "ben senin kızın değilmeyim" diye sordum "seni öz kızım kadar fazla sevdim asya ama malesef kızım değilsin" dedi

koşarak üvey olsada anneme sarıldım "sen yinede annemsin ve ben bu zinciri kırıcam benim öz kız yada oğlum olucak" dadim anamsa sadace "umarım umarım olur tatlı kızım" "peki annem kim" diye sorum annem biraz duraksadı sonra benden ayrıldı

"bilmiyorum seni sokakta bulduk" dedi ne nasıl ben sokakta mı doğmuştum "bi tane kadın vardı hareket eden bir çöp poşetini çöpe atıyordu onun yanına gidip bir canlıyı atmaya utanmıyormusun diye sorudum utanmam çocuklardan nefret ederim dedi bir bebek olduğunu o zaman anladım ve seni orda bırakamazdı. Kadın eğer çok istiyorsan al bu kızı ne yapıyorsan yap dedi ve seni bana berdi seni andığımda bacağın kanıyordu o izi hatırlıyormusun" diye sordu o iz doğum leken sanıyordum şort giydiğim için bacağım gözüküyordu "seni seviyorum" dedim ve anneme sarıldım

<3

Bu konuşmanın üstünden bir yıl geçti ve tekrar hamileyim hemde ikiz kızlarım var diğer kızımı hiç bir zaman unutmacam tarlı kızım şimdi kızlarım oldu doğum haneye gene girerken ilk doğumum aklıma geldi ama korktuğum gibi olmadı ikiside sağlıklı doğdu artık mutluydum kızlarımın bir odası ve güzel oyuncakları vardı zinciri kırmıştım çocuğum olmuştu ananelerini çok seviyorlardı duru ve ege ye gelirsek polis onları yakaladı ve mühebet hapis cezası aldılar

                                 Son

BU HİKAYE MUTLU BİTTİ Bİ TANE BONUS BÖLÜM YAPABİLİRM BELKİ EĞER İSTERSENİZ BAYYY💋💋💋💋