Mistletoe | Larry Stylinson [✔]

seventeen

Louis, Harry'nin yanına geldiğinde hızlıca arabasını park edip eski tarzda dizayn edilmiş, ve kahve tonlarının hakim olduğu butik kafeye girdi. Henüz sabah saatlerinde oldukları için kafe oldukça boştu.

Harry'nin oturduğu masaya ilerledi ve hemen yanına geçti. Kısaca selamlaştıktan sonra hemen dudağına minik bir öpücük bıraktı.

Deri ceketini üzerinden çıkartırken, Harry'i inceliyordu. Harry, ise oldukça sabırsız bakışlar eşliğinde Louis'ye bakıyordu.

Dün gece bir anda Harry, Louis'yi arayıp sabahın 10'nunda attığı konuma gelmesini istemişti, ve yanına yazdığı şarkıları da almasını söylemişti. Louis'nin yazıp bestelediği bir çok şarkı vardı bunlardan ikisini Harry için çalmış ve söylemişti. Ve Harry'nin gecenin köründe neden böyle bir şeyi istediğini anlamasa da çok yadırgamadan onaylamıştı.

Louis, hala sırıtan Harry'e bakarken garson yanlarına gelmişti Louis hemen bir americano söylemiş ve bir koluyla Harry'i kendine çekmişti ''Sincap gibi kıkırdamayı bırak da, anlat bakalım. Nedir gecenin köründe 'Yarın yazdığın bütün şarkıları alıp buraya gel' diye mesaj atmanın sebebi?''

Harry, hemen dikleşmişti onun kolları altında sonra Louis'yi beklerken çoktan yarısına gelmiş olduğu latte'sinden bir yudum almıştı ''Sana sürprizim var da ondan!''

Louis daha da meraklı bir şekilde ona bakmıştı, kaşlarının çatılmasına engel olamamıştı ''Neymiş?''

Harry, ellerini çırparak konuşmuştu ''Bugün öğlen 12'de senin için bilindik bir şirketten görüşme ayarladım, artık şarkıcı olarak anılacaksın Lou!''

Louis, gözlerinin kocaman açılmasına engel olamadı, gelen kahvesinden hızlıca bir yudum alıp kendine gelmeye çalıştı ''Ne yaptın?''

''Bilindik bir şirketten görüşme ayarladım, bunu sana önceden de söylemiştim sen ne kadar istememiş olsan da denemeye değer bir şey Louis! Düşünsene şarkılarınla bir albüm çıkartıyorsun!''

Louis, gözlerini kırparak ayılmaya çalıştı, hipnoza girmiş gibiydi ''Harry, bunu yapmana gerek yoktu..''

''Nedenmiş? Bence başarabilirsin.''

''Konu başarıp başaramamak değil, sadece bunları kendi çapımda yazdım ve benim için önemli, anlamlı şeyler yayınlayabileceğimi sanmıyorum.''

Harry, Louis'nin ellerini kavramıştı ''Hadi ama! İnsanlar anlamı olan şarkıları çok severler, sana bayılacaklar!''

Louis, gözlerini yere dikmişti ''Sesim aşırı mükemmel bir ses değil, dikkat çekmez ki.''

Harry, kaşlarını çatmıştı ''Ne saçmalıyorsun?! Tabii ki de sesin mükemmel, bir meleğin ki gibi rahatlatıcı üstelik.''

''Duyan da sanki daha önce melek sesi duydun zanneder.''

''Evet duydum, her gün duyuyorum. Senin sesin, sen benim meleğimsin!''

Louis, gülümsemişti ''Harold, çok tatlısın ama sesimi geliştirmedim ben. Diyaframdan bile söyleyemiyorum daha.''

''Louis, eğer bu işe başlarsan seni profesyonel bir sanatçıymış gibi hemen sahneye almayacaklar elbette. Sana sesini kullanmayı, diyaframdan söylemeyi öğretecekler. Hem daha hiç bir şey kesin değil ama eğer olur da şirket çalışmayı kabul ederse, bu senin için çok büyük ve önemli bir adım olur!''

Louis, iç çekmişti ''Ama Harry-''

''Aması yok Louis, kendine güvenmelisin!'' Louis'ye dudaklarını büzerek bir bakış atmıştı ''Benim için?''