Aniden çalan bir kapıyla hayatı değişebilir mi insanın?
Değişebiliyormuş, Çimenin hayatı beklemediği bir anda öylesine tarumar oldu ki kaybetmem dediği her şeyi saniyeler içinde kaybetti.
Aslında tek başına onca şeyle savaşmaya çalıştığını sanırke...
Yeni hayatların ilk gününe hoş geldiniz, unutmayın bu kurguya yön verecek olanlar sizlersiniz.
Duygularınızı, düşüncelerinizi satır arası yorumlarınızla belirtmeyi unutmayın, benim değil bizim kurgumuzun ilk çiziklerini atmaya başlayalım.
İyi okumalar, bölüm sonunda hepiniz kurgumuzun Instagram sayfasına davetlisiniz...
Başlamadan önce alt tarafa birer tane çiçek bırakır mısınız?
🪻;
İyi okumalar...♡
Bir gün, beklemediğin bir anda soğuk havaya inat dimdik duran bir adam gelecek kapının önüne, üstündeki üniforması başındaki askeri beresi yüzündeki o ifade ile basacak zile.
Göreceğin ilk şey kapıdaki o komutanın gözleri olurken kalbine ilk hançerin saplandığını hissedeceksin.
Sen daha aklına üşüşmeye başlayan kötü düşünceleri bir yana atamadan tam karşında, simsiyah arabaların arkasında bir ambulans çarpacak gözüne. Daha ne olduğunu anlaman için zaman tanınmadan o cümleler dökülecek karşındaki adamın dudaklarından.
"Polat Çamkıran girdiği çatışma sonucu." Titreyen ellerinin kulaklarına gitmesine engel olmasan da duyacaksın o sözleri "Şehit düşmüştür." Eğer duymasan bile okuyacaksın o adamın dudaklarını "Ruhu şad, mekanı cennet olsun."
Genç kızın dudakları arasından yükselen çığlık sesi tüm yayalayı inletircesine yükseldiğinde zaman durdu, kapının önündeki asker durdu, arkasında duran anne ve babası durdu.
Tek bir cümle koskoca aileyi yakıp geçti. Genç kadın dudakları arasından çıkan çığlıklarına engel olmazken çöktüğü yerden ellerini kulaklarına bastırmış dizlerini karnına doğru çekmiş vaziyette göz yaşları durmaksızın akıyordu.
Genç kadın abisinin şehit haberinin acısıyla tekrar tekrar ölüyorken içeriye koşturarak giren sağlık çalışanları genç kızın ailesine müdahale etmek için çırpınıyordu.
Tüm bu kargaşanın arasında genç kızın kayan gözleri evin telefonunda duraksadığında gözlerini kısıp hissizce nefes aldı.
Gözlerini etrafta gezdirdiğinde içerdeki onca sağlık çalışanın ailesine yardım etme çabasını görse de bir kaç saniye içinde ruhu tamamen yok olmuştu. Genç kız hissizlezmişti.
Arkasındaki kapıya tutunarak ayağa kalktı genç kız, adımlarını karşıdaki kapısı açık odaya yönlendirdiğinde derince yutkundu, inatla çalmaya devam eden radyofonlu telefonun üst kısmını titreyen elleriyle tutup kulağına götürdü.
Genç kız telefona cevap vermeden karşı tarafın konuşmasını beklese de tek duyduğu bir ananın yaşlı çığlıklarıydı.
"Oğlum!" Diyordu içi çıkarcasına "Benim kınalı kuzum!" Diyordu kadın, içi öylesine bir ateşle kavruluyordu ki Trabzonun havası bile söndüremezdi o kadının içindeki yangını.
Sonra başka bir ses daha yankılandı genç kızın kulağına "Ağlamayasın hatun, oğlumuz beyazlar içinde bekler bizi." Cümleyi kuran adamı çok iyi tanıyordu genç kadın, bu cümle içini tekrar titretirken derince yutkundu "Şehidin arkasından ağlanır mı hiç? Bizim oğlumuz şanlı bir Türk şehididir."
Genç kızın kalbine giren o hançer tekrar tekrar sokuldu göğsüne, tekrar tekrar tazelendi o yara.
Genç kız duyduklarıyla elindeki radyofonlu telefonu yere düşürdüğünde bedeninde ki güç tamamen çekildi. Bu sefer ne çığlık atmaya gücü kaldı, ne göz yaşı dökmeye. Bu sefer bedeni dayanamadı bu acıya, gözleri öyle hızlı kapandı ki bedeni tahta zemine yığıldı.
Diğer odada açık olan televizyondan yankılanan ses ise tüm o kargaşaya rağmen net şekilde duyuluyordu.
"Suriyeye savaşmak için giden timden acı haber geldi." Son dakika sesleri öyle hızlı yükseliyordu ki televizyondan "Timin başında olan Polat Çamkıran ve Fırat Tümelin şehit düştüğü öğrenildi." Haberi sunan kadının bile gözleri dolarken Trabzonun yaylasını tamamen hüzün kapladı "Şehitlerin son cümleri ise duyanları duygulandırdı 'Dönecek olsaydık bu yola baş koymazdık, geride gözü yaşlı bir an. Duacı bir baba. Ve ebedi bir aşk bıraktık.'
🪻
Genç kız gecenin kör saatinde Trabzonun akıp giden suyunun tam karşısına oturmuş kollarını bacaklarına dolamış göz yaşları içinde türkü söylüyordu.
Daha bugün öğlen ezanında biricik abisi ve çocukluk aşkını toprağın altına koymuştu. Günün birinde asker yareni olacağını her zaman bilirdi genç kız, oysaki şehit yareni olacağını hiç bir zaman kabul etmemişti.
Biricik sevdiği ne zaman asker beklemek zor derse desin göğüs gere gere kabul etmişti Çimen. Oysaki şimdi belki de Fıratın geçmişte söylediği cümleleri ilk kez anlıyordu.
Meğer ne de büyük fark varmış dinlemek ve dinlediğini anlamak arasında.
Çimen bugün öyle büyük bir mertebeye erişmiş ki belki de çoğu kişinin hayalini yaşıyordu. Diğer tarafta onu bekleyen iki şehidi vardı Çimenin, yolunu gözleyen koskoca iki deli yürek vardı.
Ve belki de bu dünya üstünde hâlâ onu bir yerlerden izleyen başka birisi daha.
Çimen ne kadar başını yasladığı dizlerine doğru göz yaşlarını akıtsa da tam arkasında, ayın ışığıyla yüzünün tek tarafının aydınlandığı koca adamın farkında değildi.
Adam elinde tuttuğu tüfeği, üstündeki askeri üniforması boynunda isminin ve bilgilerinin yazılı olduğu künyesi ile izliyordu genç kadını.
Öyle hissiz davranıyordu ki genç adam, karda yürüse izi bulunmayacak cinsten bir askerdi o.
Toprak Karadağ, belki bugün göz yaşlarıyla türkü söyleyen kızın yanına gidememişti ama bir gün hiç beklemediği bir anda güçlü adımlarını sadece genç kızın yanına gitmek için atacaktı.
Ve o gün Çimen Çamkıranın da Toprak Karadağı tanıdığı gün olacaktı. Belki Toprağın gözleri Çimenin üstünde şu an için misafirdi, ama bir gün baktığı bu gözler Çimen için ev sahipliği yapacaktı.
Şimdilik onlar için sadece kaderin oyununu istediği şekilde oynamasını bekleyecekler sonrasında ise beklediklerine değecekti.
Çimen Çamkıran ve Toprak Karadağın masalı burada başlıyor, peki sizler? Sizler bu masalda onlarla beraber var mısınız?
Bölüm sonu ♡
Kitap Instagram hesabı; dagcicegi.qfficall Yazar Instagram hesabı; slagguk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dağ Çiçeği... Aylardır zamanını beklediğim güzel bebeğim, umarım hak ettiğin değeri alırsın.
