Bir cevap almayacağını gören Yu Tianhao Altın Güneş Kutsal Şehrinden ayrıldı.
Bildiğimiz arkasını dönüp gitmişti. Şehirdeki insanlar şaşırmıştı.
Yu Tianhao’nun Çay Partisine veya Üç Gözlü Azize ilgisi yokmuş gibi gözüküyordu.
“Hmph, demek böyle gidebileceğini sanıyorsun, ha?”
Üç Gözlü Azizin gözlerinde öfke belirdi. Küçümsenme hissi öfkesini ateşlemişti.
Sou!
Soğuk bir homurdanmayla, vücudundan parlayan bir ışık yayarak Yu Tianhao’yu takip etmeye başladı.
“Ne yapıyorsun?”
Yu Tianhao havada durdu ve soğukça Üç Gözlü Azize baktı.
“Yu Tianhao, senle ben hala savaşmadık.”
Üçüncü gözü açılan Üç Gözlü Azizin vücudunda altın bir ışık hüzmesi parlıyordu.
Saydam altın aura havada süzülüyordu.
Aura normal Ezici Dahilerin doğrudan karşılayamayacağı kadar güçlüydü.
“Gerçekten de Kutsal Gerçek Ejderha Toplantısını iki kez kazanmaya layıksın ama artık senin çağında değiliz. Üstelik, Altın Güneş ailesi benim Yu ailem tarafından son birkaç yüzyıldan beri mağlubiyete uğratılıyor.”
Yu Tianhao üzüntülü bir şekilde konuştu.
“Saf velet. Ben Kutsal Gerçek Ejderha Toplantısını silip süpürürken, sen hala nasıl pantolon giyileceğini çözmeye çalışıyordun.”
Üç Gözlü Aziz öfkelenmek yerine kahkaha atmaya başladı.
Yu Tianhao’nun ne kadar küstah olduğunu çoktan duymuş olsa da, gerçeklik yine de onu şaşırtmıştı.
Ne de olsa Üç Gözlü Aziz, Yu Tianhao’dan önceki iki Kutsal Gerçek Ejderha Toplantısının kazananıydı, Yu Tianhao’nun kıdemlisi olarak kabul edilebilirdi.
Hem yetişimi hem de tecrübesi Yu Tianhao’dan daha yüksekti.
“Savaşalım o zaman.”
Savaş arzusu kabarmış Yu Tianhao kesin ve sert bir şekilde konuştu.
Açıkça Üç Gözlü Azizin ismini duymuş ve onun rakibi olmaya değer birisi olduğunu biliyordu.
“Altın Güneş ailesinin görkemini geri alacağım.”
Üçüncü gözü Yu Tianhao’ya kilitlenmiş Üç Gözlü Azizin soyu ateşlenmişti.
Etrafındaki bölge bir tür güç tarafından kısıtlanan Yu Tianhao’nun vücudu sanki daha ağır olmuştu.
