Söz~Benim hayatım bu Sıla~Sen de başını alıp gitme
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar ^^
🥀
Derin bir nefes al,say içinden.Bir,iki, üç.Derin bir nefes ver.Bir , iki ,üç... İyileşti mi yaraların?Mümkünatı yok, olmayacak da.Bak etrafına,ne görüyorsun?Her yer kan revan,tek bir ışık bile yok.Derin bir nefes al,ufak bir öksürük.Her yer toz içinde kalmış da havada kan kokusu var.
Derin bir nefes ver.Bir,iki... Göğsün acıyor değil mi?Yaran var çünkü, gidenden kalan somut bir acı saplanmış kalbine.Hisset diye. Hissediyor musun peki?Komik olma, ölü ruhlar hisseder mi neler çektiğini? Peki zaman, iyileştirir mi dersin yaraları?Zor,her acının ilacı zaman değildir.
Derin bir nefes al.Bir...Kaplasın ruhunu yalnızlık,ölüm.Öleceksin yolun sonunda ve gideceksin sevdiğinin yanına, vazgeçer misin? Şehadettir yolun sonu,yakışır mı vzgeçmek askere? Öyleyse katlanacaksın tüm acılara,ilacın da yok.Ne diyeceksin peki vazgeçmediğin yolunda?Diyeceğim ki:
VATAN SAĞOLSUN!
* * *
Sana sıkılan kurşun yüreğime saplanır
Daha yas bile tutamamıştı, gözlerindeki yaşlar öfkenin ateşi ile kurumuştu.Kollarındaki kızı hemşirelere teslim ettikten sonra arkasına bile bakmadan daldı kridora yeniden.
Ancak şans olur muydu ondan yana? Adımını attığı anda gerçekleşen bir patlama ile neredeyse üzerine yıkılıyordu tüm duvar ancak çevikti İlvanlı.Bir hamle ile kurtuldu duvarın altında kalmaktan fakat kopan bir parça taş bacağına isabet etmişti. Zaten ilk patlamada da göğsüne gelmişti bir parçası ve acı vericiydi.
İlvanlı,toz ve molazların arasından öksürerek çıktığında görüşü bulanıktı. Ama umursamadı her zaman yaptığı gibi ve alnına düşenleri sildi kolunun tersiyle.Zaten askeri formasının her yeri kan içindeydi,farkında değildi hangi kanın kime ait olduğunun.Bir adım atmak istedi ama yarası düşündüğü gibi hafif değildi,canı acıdı.Düşünüyordu,bu acının daha fazlası var mıydı ki şimdi fiziksel acının lafını ediyordu?Yok saydı kendi canını ve "Komutanım,"diye bğırdığında duvardan destek alarak başladı yürümeye.
"Komutanım,"diye bağırdı tekrardan İlvanlı,canı yanarken bir yandan da dişlerini sıkıyordu.Molazların üstüne bastı ve geçti üzerinden.Toz yüzünden sürekli öksürüyordu fakat geri dönüşü olmayan bu yolda bulmalıydı bir an önce sevgili komutanını zira aksi mümkün değildi.
