Fark Eder Mi? | GxG - BxB |

-Berk-

Başım ağrıyordu.. nedensizce dün yanlış birşey yapmışım gibi hissediyordum. Gördüğüm rüyalar beni korkutuyordu, evet uzun zamandır kâbus görüyorum..

Gece yarısı yine bir kâbus yüzünden uyandım. Korkudan deli gibi titrerken kâbustan uyandığım içim çığlık attım salak gibi.

"Ne oluyor lan? "

Sarp'ın sesini duyunca şaşırdım, bu ses gerçek miydi? Yoksa sadece hayal gücüm mü?

Yanıma baktım, Sarp gerçekten yanımdaydı.. hatta çok uykulu duruyordu.

"..Sen neden burdasın? "

Anlamayarak sordum. Kâbus.. kâbustan dolayı gözlerim sulanmıştı, ama daha fazla zayıf gözükmemek için gözlerimdeki yaşları direkt sildim.

Sarp ağladığımı fark edince iç çekti, ellerini yastığın üzerinde çaprazladı ve kafasını ellerinin üzerine koydu. Tavana baktı boş boş.

"Niye ağlıyorsun? Benden mi korkuyorsun? "

Halen uykulu olduğu ses tonundan apaçık belliydi. Kâbusumu ona anlatırsam benden nefret eder mi bilmiyordum.

"Niye sessizsin? "

Bu sefer biraz daha ciddi bir sesle sordu. Onun da gözlerinde sanki ihanete uğramış bir ifade vardı.

"..Neden burda olduğunu ilk sorgulamalı mıyım? "

Olayları anlamaya çalışarak sordum, ama Sarp sadece güldü ve bana baktı.

"Uzun hikayeee... Boşver. Yanlış birşey yapmadık sonuçta. "

İç çekti, ona baktım. Birşeyler yanlış gibiydi.

"B-birşey mi oldu? "

Sarp omuz silkti, tavana bakmaya devam etti. Konuşmak veya konuşmamak arasında gidip geliyordu.

"Zengin insanlarında bazen sorunları oluyor. Biliyor musun? "

Ne.. bu ne anlama geliyordu?..

"Ne..? "

Sırıttı ve bana baktı tekrar. Sonra biraz kıkırdadı ve elinde tuttuğu o resmi gösterdi. Siktir! O benim resmim!!

"O neden sende! "

Kızardım utançtan, elinden kağıdı almaya çalıştım. Boşa uğraşıyordum evet ama bu çok utanç vericiydi!

"Dur, dur. Burada neler yazıyor hepsini okudum, alsanda birşey değişmeyecek. "

Rezil oldum.

"Resim yeteneğin gayet iyiymiş bu arada. Bunu kendime saklayabilir miyim? "

Yine güldü.. of.. beni etkilemeye mi çalışıyor! Anlamıyorum ki! Hemen arkamı döndüm ve duvara bakarak uyumaya çalıştım.

"Neyse ne! Uyucam ben.. "

Kolunu belime sardı, titredim yine. Sonra aniden beni göğsüne doğru çekince gözlerimi sımsıkı kapattım refleks olarak. Siktir, ne oluyor!

"Arkadaşın hiçte masum değil. Biliyor musun? "

Yakın olmaktan çekinmiyor gibi gözüküyordu Sarp.

"Ha birde.. bu kıyafetler seni aşırı çocuk gibi gösteriyor. Biraz erkek gibi giyinmeyi denemelisin. "

Beni bıraktı, dedikleri karşısında surat astım çünkü bu benim en sevdiğim kıyafetti. Çantası da buradaydı, sanki kalmaya gelmiş gibi.

Çantasından basketbol formasını çıkardı, üzerinde kocaman SARP yazıyordu, arkasında da 8 yazıyordu. Niye çıkardığını anlamaya çalışıyordum ama anlamamıştım.

"Al bunu yarın okulda giy, tamam mı? "

Forma çok havalıydı, yine masum bir şekilde etkilenmiştim. Hemen formayı aldım ve üzerimde denedim tutarak. Benim vücuduma göre fazla bol gözüküyordu, umarım kaybolmam. Bu kadar bol gözüktüğünü gören Sarp kahkaha attı.

"Mini Pekka. "

Sonra birşey demeden gözlerini kapattı, uykuya dalmaya çalışıyordu.

"Sus be! Zürafa! "

Duymaması için çok kısık bir sesle söyledim ama duyduğu belliydi çünkü sırıtmıştı. Bende kendimi çok fazla rezil etmemek için sustum. Yatağa uzandım ve gözlerimi kapattım, benim üzerime ve kendi üzerine yorganımı serdi. Yorgana sarıldım.. Hemen yarın olsun istiyordum.