"Satoru."
Neden.
"Hey. Niye başımda dikiliyorsun?"
Neden... Neden ona bu kadar benzemek zorundasın?
"SATORU SENİ APTAL, UYANSANA!"
Küt, kahverengi saçlı kadın -Shoko adında güzeller güzeli bir hanımefendi- tarafından sertçe silkeleme işlemine tabi tutulan Satoru kendine geldi. Ayakta dakikalardır izlediği siyah dağınık saçlı çocuk ona; olanlara anlam veremeyen bakışlar eşiğinde kaşlarını çatmış, biraz gerilemişti.
"Ne istiyorsunuz?"
Shoko tek kaşını kaldırıp cevabını kendisinin de bilmediği bu soruya cevap vermesini bekledi.
Düşüncelerinden sıyrılıp yüzüne bir sırıtış yerleştirdi. İşaret parmağını çocuğa doğrulttu:
"Adın Megumi di' mi?"
Çocuk şüpheyle Satoru'yu süzdü, aptal sırıtışından başka bir cevap alamayınca Shoko'ya döndü. Beklediği cevabı alamayınca tekrar bakışlarını Satoru'ya çevirdi.
"Evet-"
"Güzel, benimle geliyorsun"
"Ha?"
• ° • ° • ° • ° • ° • ° • ° • ° • ° • ° •
"UYANSANA GOJO APTALI"
"Babaya bağırılmaz çocuk"
"Aynen"
Satoru köşesinde uyuyakaldığı koltuktan kalktı, camdan baktığında gördüğü sürüsüne bereket kar tanelerine sessiz bir selam gönderdi ve içeri geçti. Anlaşılan Megumi, Shoko'nun ceplediği yedek ev anahtarını ödünç almıştı.
"Cidden çöplükte yaşıyorsun"
Megumi mutfağa girer girmez buzdolabını açmış, içerideki manzaradan memnun olmayınca aynı hızla geri kapatarak sarfettiği bu cümleden sonra telefonuna dalmıştı.
Gojo sırıtarak oğlanın telefonuna gizlice göz gezdirdi. Gördüğü manzaradan memnun olmuş bir halde giriş kapısına gidip üstüne kalın bir mont geçirdi.
"Dışarı çıkıyorum istediğin bir şey var mı oğlum?"
Megumi'den ses gelmeyince kapıyı kapatırken sinsice güldü
"Damadım Itadori ile iyi vakit geçirin"
Megumi'nin utançla karışık öfkeli bağırışını beklemeden çıktı. Yürürken Shoko ile buluşmayı düşündü, ya da bir banka oturup sessiz ve zarif kar yağışını izleyebilir, düşüncelerine dalabilirdi. Düşünceleri bir çocuğa çarpmasıyla bölündü.
Günümüz, şu an
Suguru karşısındaki mavi gözlü adama alık alık bakmıyor olmayı dileyerek konuşmaya çalıştı
"Uhm- ne..."
Gojo'nun az önceki cesaretli sohbet girişiminin karşılık görmesiyle kendine güveni daha da artmış, Suguru'ya bir adım yaklaşmıştı.
İlk defa gördüğü ve kendisiyle aynı yaş olduğunu düşündüğü bu adam ile durduk yere neden konuşma ihtiyacı içine doğmuştu bilmiyordu. Shoko dışında biriyle konuştuğu yoktu, insanlarla diyalog kurmakla bir problemi yoktu fakat... istemiyordu işte.
"Çocuklar gerçekten de çok tatlı."
Siyahlı genç adam sonunda şaşkınlığını -tam olarak olmasa da- aşmış gibi duruyordu.
Satoru gülümsedi. Elini uzattı.
"Bu arada, ben Satoru Gojo. Sen- yani siz?"
---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ---- ----
Selam! keyifler nasıl değerli okuyucu kitlem?
Birkaç gün geç attığım için kusura bakmayın sınavlar sınavlar ve yine sınavlar yüzünden zorlu şartlar altında bölüm atabiliyorum🤧
Bu arada diğer bölümleri okuyan, beğenen ve yorum yapanlara çooook teşekkür ederim, görünce o kadar mutlu oldum ki sevinçten gidip arkadaşlarımın başını ağrıtmış olabilirim 🐢
Beğenin la 🖤🌟🤍
