Lighten Part

Prologue

"That dream, again?" I said.

I immediately got up sa bed ko and went through my table to draw him, again.

"I think useless lang 'tong pag d-draw ko kung araw-araw rin naman kitang napapaginipan." Pabulong kong saad.

It's been months simula nung napanaginip ko siya, and hanggang ngayon napapanaginip ko parin.

I even started to draw him last month para hindi ko malimutan yung napakagwapo niyang mukha.

Ngunit mukhang ayaw talaga siyang i-palimot sa akin, araw-araw ba naman mapanaginip e!

"Damn, ang gwapo niya talaga" Saad ko habang nag d-drawing.

I'm so mesmerized by his hazel eyes and his two deep dimples.

"Kia! nandito si Mel, Hinahanap ka" My mom shouted.

I excitedly went down stairs to go see Mel and tell her about my dreams, again. Kahit na alam kong sawa na siya sa mga kwento kong paulit-ulit, pero nakikinig parin naman siya e.

"Mel, napaka tagal mo" I said na may halong pambibwisit. Eh kasi dapat talaga ako yung pupunta sakanila, hehe!

"Akala ko ba ikaw naman yung pupunta samin?" Mel said na para siyang nag tatampo.

I hugged her and said "Sorry na! I forgot e, tsaka konti lang naman nilakad mo, napaka lapit lang"  Tinatamad lang talaga ako pumunta.

"Kia and Mel, pumasok na kayo't tumigil na sa kakaharutan dahil nasa dinadaanan ko kayo" Mom said while glaring at us. Ganiyan lang talaga yan si mama ayaw niyang may paharang harang sa dinadaanan niya habang may ginagawa siya, pero napakabait at napaka caring niyan, promise.

"Pasensya na tita" sabi naman ni Mel at tsaka niya ako hinila paakyat ng stairs.

Pumunta kami ng kwarto ko, kasi roon naman always tambayan namin tuwing pumupunta siya samin e.

"Parang nag improve drawing mo ngayon ah or mas gwapo lang talaga siya sa kagabi mong panaginip?" Mel said as she giggled. Grabe ha? parang sinasabi na si kuyang always kong napapanaginip lang yung dahilan kaya maganda drawing ko ngayon, tsk!

"Ay talaga? hehe, gumaling nalang talaga ako mag drawing kaya ganiyan" sinabi ko na may halong pagkainis.

Mel laughed and asked "so ano nangyari ngayon? did you two kissed na ba?" sabay sabing "charot"

Inirapan ko siya but I laughed din and said "Wala e, ganon pa rin. Nasa simabahan lang at nag uusap, hindi ko pa rin maintindihan pinag uusapan namin"

"Malay mo sa simbahan mo talaga siya ma-memeet" Mel replied. Hay nako, isa rin 'tong kaibigan ko e, pareho kaming delusional.

"Itigil mo yan Mel." I stated, at sabay ko namang sinabing "anyways, excited ka na ba for tomorrow? college day na natinnn"

"No, ikaw lang 'tong excited e. sabagay, nakuha mo yung course na want mo talaga." Reply naman ni Mel. I suddenly felt bad huhu, Mel was forced by his parents kasi to pick a course na hindi niya naman gusto, which is yung course ko rin na Nursing.

"Huwag ka nang malungkot, kasama mo naman ako e. Sabay nalang tayo umuwi bukas, ililibre kita" I said.

Biglang change mood si mel e, basta libre, game na game talaga siya.

At natapos na nga ang araw, yun lang ganap samin ni Mel. Kwentuhan lang about sa dinrawing ko, at panaginip ko na di ko alam kung nababaliw na ba talaga ako sa lalaking 'to, hays, i want to meet him in real life.

Mag aalas dyes na pala? kailangan ko nang makita ang boyfriend ko, charot. I am too much delusional for calling him my boyfriend, haha! I need to sleep.

I slept for hours. As usual napanaginip ko siya ulit, but this time... It's different. Wala kami sa usual spot namin na simbahan tuwing nananaginip ako, nasa park kami, nakahawak kamay habang naglalakad, it seems like it was a date? This time ang dami naming interaction sa isa't isa, we're so happy. Malapit na nga kami mag kiss e, bwisit kasi na alarm to tumunog pa talaga sa exciting part!

ay teka, alarm? para saan? macheck nga schedules ko.

hala! f-first day? shit, late nako!

Sa kakadelusyon ko, nalate pa ako, sa first day pa talaga, tsk! nag madali na akong maligo, magbihis at mag ayos. Nag hintay ako ng bus sa labas pero napaka tagal kaya tinakbo ko nalang kasi malapit lapit lang naman yung school ko samin.

Tumatakbo nako papasok sa gate, kasi I'm running late na talaga, I have 3 mins nalang bago mag start yung class namin. Ayoko namang malate sa first day, nakakahiya!

While running I bumped into someone "I'm sorry, miss" He said, softly.

I looked at him in shock, he looks really familiar... Wtf? It's him, siya 'to! the guy in my dreams! oh my god, is this real?

am i still dreaming?! maybe I'm still am...