Günahkar Aşk

1. Bölüm

"Bu kitapta masumluk denilen şeyi unutun. Hırsın, şehvetin, ve arzunun esaretinde yanmaya hazır olan iki kalbin hikayesine kendinizi hazırlayın.."

Kitapta bolca +18 vardır. Bunu bilerek başlayın rahatsız olacaklar şimdiden kitabı bırakabilir. Yetişkin içerikli bir kitaptır!!! Ona göre başlamanız tavsiye edilir. Sonrasında bununla ilgili yorumlar görmek istemiyorum. Kalanlara Hoşgeldiniz diyorum ve sizi yeni kurguya ışınlıyorummm iyi okumalar❤️

Medya (Bora)

Çantamdaki kitapların ağırlığıyla küfrettim. Üniversite son sınıf öğrencisi olduğunda hayat kesinlikle güzel olmuyordu. Bazı insanlar üniversiteye gidilince hayatın çok güzel olduğunu düşünüyordu. Buna ben de dahil ama kesinlikle öyle değildi. Vizeler projeler sunumlar derken kafanı kaldıracak vaktin olmuyordu. Kesinlikle lise zamanlarımı daha çok seviyordum. Okuduğum bölüm güzel olsa da çok yorucuydu. Küçüklükten beri hayalim doktor olmaktı. Bunun için çok çalışıp günlerimi aylarımı heba etmiştim. En sonunda hayalim gerçek olmuş kazanmıştım.

Neyseki yaz tatiline girmiştik. Elimdeki bavullar ve sırtımdaki çantam ile özlediğim mahalleye adım attım. Kalbimin atışları hızlanırken derin bir nefes aldım. Onun olduğu yere uzun bir zaman sonra ilk kez adım atmıştım. Herkesten sakladığım ama yıllardır içimden atamadığım duygular tekrardan kendini belli etmişti. Karşı dairenin kapısının açılıp kapanmasıyla bakışlarımı oraya çevirdim. İşte özlediğim yüz tam karşımda duruyordu. Ayakkabılarını giydikten sonra bakışlarını bana çevirdi. Yüzündeki şaşkınlığa tebessüm ettim. Kesinlikle beni görmeyi beklemiyordu. Ona doğru ilerlediğimde kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızlı atıyordu.

"Arel Hoşgeldin." İsmimi onun dudaklarında duymak heyecanlandırmıştı.

"Hoşbuldum Bora abi." Sondaki kelimeyi güçlükle söylemiştim. Sevdiğim adama abi demek çok zor olsada buna mecburdum.

Kendimi bildim bileli onunla aynı mahallede yaşıyordum. İlk zamanlar ona karşı duygularımın geçici bir his olduğunu düşünsem de zamanla içimde büyüyen hisler geçici olmadığını göstermişti. Onun ismini içimden fısıldarken ona karşı hep abi lafını kullanmıştım. Çünkü o beni kardeşi gibi görüyordu.

"Bunlarla zor olmuştur. Bırak yardım edeyim." Ellerimdeki bavulları alırken küçük bir an ellerimiz birbirine temas etti. Bu bile benim için heyecan vericiyken onun için bir anlam ifade etmiyordu. Birlikte yürümeye başladık. Kalbimin sesini duymasından korkuyordum.

"Okul nasıl gidiyor?" Sorduğu soruyla heyecanla ona baktım.

"İyi herşey yolunda."

"Canını sıkan birileri varsa söyle." Ona bakarken bakışları yerde geziniyordu.

Beni merak mı etmişti? İçimde bir umut kırıntısı yeşerdi.

"Artık çocuk değilim Bora abi. İnsanlarla bir sorunum olduğunda konuşarak halledebilirim." Durduğunda bende yerimde durdum. Bakışlarını bana çevirdiğinde tırnaklarımı avucuma geçirdim.

"Benim gözümde hala küçük bir kız çocuğusun Arel. Bir abi olarak yanındayım." Yüzüm aniden düşmüştü. Aptal Arel adam seni kardeşi olarak merak etmişti. Sen ise boş hayaller kurup umutlanıyorsun.