"Ben yaşamak için fazla ölüydüm yağmur."
"Yaşamak için bir sebebim bile yoktu benim"
"Ama artık yaşamak için bi sebebim var, sen benim yaşama sebebimsin"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İnsanoğlunun unutmaması gereken şey hayatta herşey kusursuz olmaz.
Akşam Saat 08.21 Dershaneden Eve geldiğimde kapıyı açtığım gibi Annem kapının eşiğindeydi."Hoş geldin yağmur sen geldin ama notun senden önce geldi öğretmen yaptığı sözlünün notunu attı guruba 75 almışsın." Dedi sinirle."Anne sonra konuşsak ?"dedim. Zaten aldığım not yüzden benimde canım sıkılmıştı"Nasıl sonra konuşsak yağmur aldığın notun farkındamısın ?" Dedi bağırarak."Ben aldığım notun farkındayım ama her dersim yüksekken şu sözlüyü göz ardı etsen olmazmı Anne?"dedim."Olsun bakalım anca resim çiz zaten."dedi annem zaten resim çizmem onun içindi boşa vakit harcamaktı.
"Resim çizmek suçmu ? Bari buna karışma bu kadar mükemmeliyetçi olma Allah aşkına sen doktorsun tamam en iyi üniversite öğrencisilerindendin ama ben öyle olmak zorunda değilim , benim tüm sınavlarım 100 olmak zorunda değil Anne ! Ben yine aynı konuda tekrar tekrar kavga etmek istemiyorum görüşürüz"evden kendimi hemen dışarı attım.
Yine her zamanki gibi o tepeye gidiyorum yine orada oturacağım saatlerce resim çizeceğim ve etrafa bakıp müzik dinleyecektim.
Bu tepe çok bilinen bir yer değildi hep çok sessiz ve sakindi ve ben de orada oturmayı çok seviyordum tepenin ucunda Tam da Benim oturduğum tarafların ilerisinde bir uçurum vardı.
Tepeye vardığımda her zamanki yerime oturdum ve çantamda kulaklığımı ve çizim defterimi çıkarttım.
Müzik seçip kulaklığı takıp yarım kalan resmimi tamamlamaya başladım.
Yüzümebak Bir sigara yak
Dolana Dolana Dumanı
Güneşe tap aya kapan
Dolana Dolana Dumanı
Resmimi bitirdikten sonra yine ne çizsem de etrafa bakınmaya başladım.
Uçurumun orda bi çocuk vardı ve garip davranıyordu.Çocuğun davranışları sanki kendindeymiş gibi değildi hayır sarhoş değildi ama farklı bişeyler vardı. Çocuğun yüzünü görsem anlardım ama Çocuğun arkası dönüktü.
Kulaklığımı çıkarttım ve yakınlaşarak Çocuğu dinlemeye başladım.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyodu ve bi yandanda bişeyler sayıklıyordu.
"Anne ölüyorum "
"Anne affet ben yaşıyorum ama ruhum ölü "
"Ben boğuluyorum dayanamıyorum."
"Yaşayan bi ölüyüm ben"
"Emanetinide koruyamadım."
"Ellerim titriyor,sesim titriyor ,Nefes alamıyorum ayakta bile duramıyorum dört duvar üstüme üstüme geliyor Anne ben ölüyorum ama kimse farketmiyor."
"Çok yoruldum artık beni yanına alırmısın?"
"Affet Anne sen istedinki ben yaşıyım ama yapamadım."
"Affet."
İntihar edicekti.
Ne yapmalıydım çocuğun intihar etmesine göz yumamazdım. Çeksem gücüm yetmezdi "dur yapma" mı diyecektim Ne kadar saçma olurdu ama onu Kaderine terk edemezdim.
Aklıma gelen fikirle"Yardım edin kimse yok mu?"diye bağırdım ve öksürmeye başladım "Nefes alamıyorum " çocuk arkasına döndüğü gibi etrafına baktı önce bir ikilemde kaldır gitsem mi gitmesem mi diye sonra gözyaşlarını silip yanıma geldi." Tamam şimdi ben sana yardım edeceğim. Su, suyun var mı yanında?"diye sordu telaşla kafamı salladım" çantamda" dedim öksürmeye devam ederek.
Çantamdaki suluğumu çıkarttı ve azını açıp bana verdi suyu içtikten sonra bana meraklı bakan yeşil gözlerin sahibine baktım gözlerinin içi kan çanağıydı "Daha iyimisiniz?"dedi "İyiyim, çok sağolun hayatımı kurtardınız"dedim çocuk başını eğip ağzının içinde Aslında sen benim hayatımı kurtardın dedi ve gözlerini kaçırdı ve kafasını eğdi. Hayatını kurtardığının Farkındaydım ama o hayatta gerçekten yaşamak istiyormuydu. Konuyu değiştirmek için "Bu arada ben Yağmur "dedim Oda kafasını hafif kaldırdı yüzundeki " Toprak ,Aramamı istediğin birisi varmı ?"
"Yok sağol"
"Şuan daha iyimisin "
"Daha iyiyim ama sen İyimisin? yani çok yorgun görünüyorsun açıkçası, Gözlerin kan çanağı gibi ."
"İyiyim"
Aldığım cevap Beni tatmin etmemişti , Yani aslında ne bekliyodum ki kötüyüm demesini filan mı hem 5 dakika önce intihar ediceken tanıştığı kişiye mi söyleyecekti aptal yağmur.
Konu değiştirmem gerekiyordu şimdi çocuğu intihar etme engelledim ama kolumu sallaya sallaya buradan gidemezdim Belki ben gittikten sonra yine aynı şeyi yapacaktı.
"Okula gidiyomusun yada mesleğin ne ?"diye sordum merakla.
"Okula gitmeyi bıraktım bi arada dövüş sporuyla ilgileniyodum."
"Burdamı yaşıyosun?"
"Sayılır"dedi ve gözlerini kaçırdı.
"Bende burda yaşıyorum hatta her gün bu saatlerde buraya gelip resim çiziyorum."dedim.
Telefonuma ardarda düşen bildirimlere baktım.
Abim;
Cimcimem annemle kavga etmişsiniz sende dışarı çıkmışsın geç oldu ama artık hadi konum at geliyorum seni almaya.
Siz;
Abi ben kendim gelirim Yürüyerek eve yakınım.
Abim;
Yine o tepeye gittin demi ?
Siz; Evet burdayım,kendim gelsem ?
Abim;
Gelirken çikolata falan al
Abim ;
Bir kerelik izin veriyorum bak kendin gelmeye ilk ve son sokakta iti kopuğu var telaşlandırma beni gece gece.
Siz; Tamam ANNE
Abim;
Yağmurrrr
Telefonunumu kapatıp mahçup bir şekilde toprağa baktım "kusura bakma abim merak etmiş gitmem gerekiyor." Dedim."Önemli değil görüşürüz"dedi ve gülümsedi "Görüşürüz Toprak yaşamaya çalış"dedim umarım kendine zarar vermezdi.
