Yoongi Pov__
ඇඳ එහා පැත්තෙ bed stool එකේ තියලා තියන alarm clock එකේ කටු කැර කෙන දිහා බලාගෙන මන් හිටියෙ අතරමන්‌ වෙලා. වරින්‌ වර වැදෙන එලාම්‌ එක නිසා මොහොතකට පියවි සිහියට ආවත්‌ ආපහු මාව අපේ ලෝකෙට එක්කන්‌ ගියේ ඔයාමයි.
එදා වගේ මන් ලග අද ඔයා නැති උනත්‌ , මන් තාමත්‌ ඔයාගෙ සුවද හොයන්නෙ ඉස්සර වගේමයි.
" හ්යොන්ග් මේ බලන්න. මන් ලස්සනයි නේද ? "
තාරා පැටියෙක්‌ වගේ ඇවිල්ලා මගෙ ඉස්සරහ කැරකෙනකොට ලෝකෙට ඔය මූන පෙන්නන්නත්‌ ලෝබයි. ඒ තරම්‌ ලස්සනයි. මන් ඒ ලස්සනට ඇබ්බැහි උනා. ඒ රූපෙ නැතුව බැරි වෙන තරමටම මන් ඇබ්බැහි උනා.
පොඩ්ඩ ඇත්‌ නම්‌ හැම දේටම මන් ඔයාට කෑ ගහනකොට හිමින්‌ හිමින්‌ අඩිය තියලා මන් ලඟට ඇවිල්ලා
" අනේ මට බනින්න එපා හොනාන්ග්‌.. බය හිතෙනවනෙ.."
කියලා මේ හිස්‌ පපුව අස්සෙ මූන ඔබා ගන්නකොට කොච්චර කේන්තියෙන්‌ හිටියත්‌ මට හිතුනෙම තව ටිකක්‌ පපුවට තද කරන්‌ ජීවිත කාලෙම ඒ විදිහට ඉන්න. ඒත්‌ ඒ හැම වෙලාවකම මට දැනුනෙ මගේ ශර්ට්‌ එක ටිකෙන්‌ ටික ඔය කඳුලු වලින්‌ තෙත්‌ වෙනවා කියලා. කොච්චර කෑගැහුවත්‌ මන් දන්නවා මන් ඔයාට කොච්චර ආදරේ කරාද කියලා ඔයා දැනන්‌ හිටියා කියලා. ඒකමයි මන් කොච්චර ඔයාට නපුරු උනත්‌ කවදාවත්‌ මාව දාලා නොගියෙ. ඒත්‌ අන්තිමට.......
⏰⏰⏰⏰⏰⏰
වෙලාව පාන්දර හතරයි. කෝ මැනික ඔයා ? මාව ඇහැරවන්නෙ නැද්ද ඇවිල්ලා.
" හ්යොන්ග් ලෑස්ති වෙන්න.. පරක්කු වෙයි නැත්තන්‌. "
ඇවිල්ලා කියන්න. මන් දොර දිහා බලන්‌ ඉන්නෙ ඔයා දැන්‌ එයි දැන්‌ එයි කියලා. අනේ එක පාරක්‌ ඇවිල්ලා මන් දිහා බලලා යන්න. එකම එක පාරක්‌ ආදරෙයි කියලා කියන්න දෙන්න. මන් පසු තැවෙනවා. ටිකක්‌ නෙවෙයි ගොඩක්‌ එකම එක පාරක්‌ හරි මන් ඔයාට ආදරෙයි කියලා කිව්වා නම්‌.
YOU ARE READING
🥀__One Breath__🥀 (one shot)
Non-Fiction🐣 : මන් ඉක්මන් උනා නෙවෙයි හ්යොන්ග්.. මට ඉක්මන් වෙන්න උනා.. 🍂⏰🥀 🐱 : ඔයා ඉක්මන් උන් නෑ මැනික මන් පරක්කු උනා.. මන් සෑහෙන්න පරක්කු උනා.. 🍂⏰🥀 YoonMin Story One shot non fic short story ✍️ written by Shash_Tanatat
