-ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ ᴏɴᴇ-

1K 63 10
                                    

                                               ✭

Todo comenzó el día que mis papás tomaron la decisión de cambiarme de escuela, todo por culpa de la boludita de sofia.

Yo iba a la escuela turno mañana, por ende a las 12pm ya estaba en casa, pero ese día llegué distinta, no era como solía venir siempre.

Llegue a la puerta de entrada de mi casa, y la empujé con fuerzas, entre y vi a mis papás en el living de mi casa, claramente los ignore.

Cerré la puerta fuertemente y lancé mi mochila al sillón para irme rumbo a mi pieza, quería y necesitaba estar sola.

-¡¿Qué te pasó martina?!- habló mi mamá al notar mis moretones, y mi pelo alborotado.

Trata de controlarme para no mandarla a cagar de la misma ira que tenia sobre mi cuerpo (sabía que si lo hacía terminaba en rusia tomando té con putin)

-Ay dios mamá, no ves?, no es obvio que me cague a palos.-

-¿¡Que hiciste que cosa?!- se levantó rápidamente de su asiento cambiando su expresión un IOO%.

-Ay si, si me pelee.- dije mientras volteaba mis ojos.

-¡Mil veces te dije que no armes quilombo en la escuela martina, harta me tenes de que todos los días tenga que ir a hablar por tu culpa!- reclamo mi mamá enojada.

-Sos una exagerada, y encima ni siquiera fue mi cul-

Antes de que pueda terminar de hablar una voz masculina me interrumpió.

-No martina, no es así, ¿sabes cual es la solución acá?- habló mi papá.

-¿Cual?- pregunte esperando una respuesta.

-Cambiarte de escuela.-

Al terminar de escuchar esas palabras salir de la boca de mi papá, sentí como mi corazón se partía en mil pedacitos...

Tendré que abandonar a mis mayores amistades por culpa de una estúpida pelea, todo es mi culpa.

Lo peor es que no me puedo negar, son mis papás, tengo que obedecerlos ya que todavía soy menor de edad...

                                          ✭

Al terminar esa "pequeña" discusión con mis papás ellos fueron sin pensarlo dos veces a hacer los tramites para el cambio de escuela, tan solo pensarlo hace que me duela la panza.

Al fin y al cabo me lo merezco, yo fui la causante de esto, no?

Mis papás se habían ido hace aproximadamente una hora, ya deberían de estar por llegar... pero mi cabeza no dejaba de pensar, como hacer para pararla?

-¿Y si no consigo amigos, y si no me va bien, y si todos me odian?- dije en voz baja mientras me agarra los pelos con desesperación.

Tantas preguntas, y pocas respuestas...

                                            ✭

Al pasar una hora con un ataque de pánico y ansiedad mis papás al fin llegaron, tenía muchas preguntas pendientes por hacerles.

-¿A que escuela voy a ir, es linda, me van a tratar bien?- empecé a preguntar sin dejarlos ni siquiera respirar.

-PARA UN POCO MARTINA- grito mi mamá.

Al escuchar el grito de mi mamá me quedé quieta, solo mirándolos, por que nadie me comprendía?

Mi voz empezó a temblar, y mi boca a abrirse para poder hablar.

-Perdón...- fueron las únicas palabras que de mi boca pudieron salir.

Segundos después de que mi boca halla reproducido esa palabra mis lágrimas empezaron a escurrir por mis mejillas.

Me fui corriendo a mi pieza a encerrarme, necesitaba descargarme para luego de eso prepararme mentalmente para empezar una nueva etapa en mi vida.

Conocer gente nueva, adaptarme al lugar, todo era demasiado difícil para mi.

                                            ✭

Pase todo el día encerrada en mi pieza, ni siquiera salí para almorzar o algo por el estilo. No tenía ánimos de nada.

Mis papás golpearon varias veces mi puerta tratando de entrar y charlar conmigo, pero yo me negué.

Estaba acostada en mi cama hasta que un sonido llamo mi atención.

*Toc, toc*

-¿Quien es?- dije desmotivada.

-¿Vas a venir a comer?- preguntó mi mamá.

-No, no tengo hambre.- respondi mientras me acomodaba en mi cama.

-Pero hija-

La voz de mi madre fue interrumpida por la mía, diciéndole que me deje estar en paz.

-NO MAMÁ NO QUIERO Y PUNTO, DÉJAME TRANQUILA- grité.

Mi mamá aguardo silencio y se fue sin nada más que decir.

En cambio yo opte por irme a dormir, mañana me esperaba un largo día, no se si bueno o malo, pero mucha fe no tengo..

Me tapé con mi frazada y me puse de costado para reconciliar el sueño, antes de cerrar mis ojos para entrar en un sueño profundo, coloque en mi reloj que estaba en mi mesita una alarma a las 10a m
(por qué escuche que me anotaron a turno tarde)

Una vez puesta la alarma, volví a mi posición y procedí a cerrar los ojos, y al fin descansar.



                                             ✭






















SI LLEGARON HASTA ACÁ LES QUERÍA AGRADECER DE TDO CORAZÓN, GRACIAS POR LEER EL PRIMER CAP AAA 💕💕!!!

SI LLEGARON HASTA ACÁ LES QUERÍA AGRADECER DE TDO CORAZÓN, GRACIAS POR LEER EL PRIMER CAP AAA 💕💕!!!

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.













NO SE OLVIDEN DE VOTAR XFISS ♥︎♥︎♥︎!!

NO SE OLVIDEN DE VOTAR XFISS ♥︎♥︎♥︎!!

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.














𝑇𝐻𝐴𝑇 𝐵𝑂𝑌 || 𝐷𝐴𝑁𝐼𝐿𝑂 𝑆𝐴𝑁𝐶𝐻𝐸𝑍Kde žijí příběhy. Začni objevovat