DİFFERENT | PARK JİMİN

BÖLÜM 42.

2 hafta sonra;

Wendynin intikam ateşi gün geçtikce daha da artarken hem kendini hem de genç çocuğu içten-içe mahv ediyordu.Onu kırdığı her dakika oturup saatlerce ağlamak istese bile dokunamamasının,öpememesinin intikamını alıyordu.Pişman mıydı?Hayır.Diri-diri yanıyormuş gibi hiss ediyor muydu?Evet.Ama kinine de engel olamıyordu.Ve bu onu mental olarak daha daha da dibe çekiyordu.

Neyse ki kardeşi olarak gördüğü Joy yıllar sonra ülkeye dönicekti de onunla ilgileniceği için bir süre kafası karışıcaktı.Şirketten erken çıkmayı düşünüyordu.Arabasının anahtarını ve çantasını almış ofisini terk edicekken Jimin içeri girmiş kapıyı ardından kitlemişti.Güzelliğin kaşları çatılırken sorgularca karşısındakı gözleri yorgunluktan çökmüş bedende gözlerini gezdirdi.Vücudunun haraket ettiği ve ruhunun arşa çekildiği duygusunu veren Jimin gerçekten dayanıcak güçte gibi durmuyordu.

J:Yeni ev almışsın,sürtüğüne mi?Yoksa şu son bir haftadır her toplantıdan sonra konuştuğun bir başka sürtüğüne mi?

Alayla yukarı kıvrılan dudakları göz bebeklerinde kaynayan hüzne zıttı.Ama bunların hepsinin nedeni kendisiydi.O yüzden kızı geri kazanana kadar katlanmak zorunda hiss ediyordu.

W:Çekil git işine.

Oldukça sert ve kinli bakışları güzel çocuğa nefret ediyormuş gibi yansıyordu.Buydu ya en çok Jiminin yüreyini yakan.Eskiden sevgi ve hayranlık barındıran göz bebekleri artık parlamıyordu gençe baktığında.Oysa ki ne savaşlar veriyordu Wendy  öyle görünmek için.Yine aşık-aşık bakarsa bu sefer hiç toparlanamazdı;zorlukla ondan nefret ediyormuş rolüne bürünmüştü.Birden kendini ele vericek bakış atarsa Jiminin anlıycağını biliyordu.Ama bilmediği bir şey vardı.Genç çocuk güzel kızın rolünün farkında olsa bile can yakışlarından kaçamıyordu.

J:Kime gidiyorsun Wendy..?İlgini kazanan kim..?

Onu cevapsız bırakarak daha çok canını yakıcağını bildiğinden umursamazca kapı kolunu açmak için uzandı fakat genç çocuk tarafından engellendi.Temas etmemiştiler çünkü Jimin hala kirli olduğu için güzelliğe dokunma hakkı bulmuyordu kendinde.Gözleri tekrar kesişirken güzel çocuktan cılız bir ses duyuldu.

J:Sevme kimseyi...

O an aciz hiss eden sadece Jimin değildi...Onun kırgın gözlerine bile bakamayan Wendy şimdi aciz tınısını duymak için nasıl zorluyordu ama kendini.İntikam hırsı ve genç çocuğa karşı duyduğu aşk büyük bir savaş içindeydi.Ve şimdi ki durumlara bakılırsa dışarıdan intikam hırsı kazanıyordu;ama kalpten cayır cayır yanıyordu.Kendine en büyük işkenceyi yapıyordu Jiminin kalbini kırarak.Ama o kadar kinlenmişti ki gözünü intikam hırsı bürümüştü.Ve geri çekileceğe benzemiyordu.

W:İçimde yavaş-yavaş seni öldürdüğüme şahit olucaksın Jimin.Bir fotoğrafla yok ettin beni.Şimdi içimde seni de öldürme zamanı.

Dudaklarından dökülen her harf asırlarca genç çocuğun göz yaşı dökmesine yeter de artardı bile.Hala fotoğrafları hatırlatıyor oluşu Jiminin travmasını tetikliyordu.Güçlü durmaya çalışarak yumruk yaptığı elleri titriyordu.

J:Beni sevmekten vaz geçmezsin sen.

Acı tebessüm dudaklarına yerleşmiş ; az önce gözlerinde oluşan nefret yerini bomboş bakışlara bırakmıştı.

W:Vaz geçilmez olduğunu sandığın için yaptın zaten.Sanırım gerçekten Yoonginin dediği gibi;"Kimi duygusal olarak güvende hiss ettirsen alıcağın karşılık sadece nankörlük olur" demişti.Sen ve abim sayesinde bunu çok güzel tecrübe etmiş oldum.

Yoonginin ismi geçtiği gibi harlanan öfkesi yüzüne yansımıştı ve bu sefer yumruk yaptığı eli o sürtüğü öldürme isteğinden titriyordu.