All the Love, Atty.

Chapter 29- Pain

JEMA

A few weeks after her burial, Umiyak lang ako ng umiyak

Ilang araw nang hindi kumakain, at ilang araw na hindi inaasikaso si DJ

Si mommy na muna nag alaga kina Jeron at DJ

Naka kulong lang ako sa kwarto, puro iyak lang sa loob ang maririnig

Sana kung pwede na, sana pwede pa ibalik Ella

May nakita akong gamot kaya mabilis ko yung kinuha at ininom

Bigla naman akong nanghina at natumba

Pag gising ko, Andito na sina mama at tatay, pati na rin si Mommy, Jeron at DJ

"Buti naman anak at gising ka na, pinag aalala mo kami Jema" sambit ni Mama

Tinakpan ko nalang ang sarili ko ng kumot at umiyak

Ang sakit

Saborang sakit ng nararamdaman ko

"Jema, anak... Tahan ka na, Andito yung mga anak niyo" Sambit ni Mama

"Mommyla, lola, why po umiiyak si Mommy J?" tanong ni Jeron

Hindi niya siguro alam

Na wala na ang dada E niya

Napa iyak naman ako, basang basa na ang unan

"Ahiah, Dun ka muna sa kwarto mo ha? mafe, pwedeng paki dala muna si Jeron sa kwarto niya?" Narinig kong sabi ni Mommy

"Opo, Tara na kuya je Mag play lang tayo sa kwarto mo ha?" rinig kong sabi ni Mafe

Ilang araw ang lumipas, at palagi nalang akong dinadalaw nila sa bahay

"Jema, anak kain ka muna"rinig kong sabi ni mama

Hindi naman ako kumibo at humihikbi nalang

"Jema, andito lang kami ha? alam kong... Alam kong masakit anak. Andtio lang naman kami eh, ramdam ka namin anak. Hindi ka nag iisa, Marami kaming andito para sayo, para sainyo nila Jeron at DJ" sambit ni mama

I went up and hugged her, tight

"Mahal na mahal ka din namin, Anak.Magpaka tatag ka ha? Andito lang kami ng tatay mo palagi"sambit niya

Umiyak lang ako ng umiyak sa balikat niya

"Eto oh, hija kain ka ng madami" sambit ni Mommy sabay abot ng ulam namin

"Jema, sige na" sabi ni mama

Naka tulala lang ako habang pinagmamasdan si Jeron

"Jessica, kumain ka na" Seryosong sabi ni Tatay

"Jessie, Kumalma ka nga. Sige na nak, wag mong pansinin ang tatay mo ha? Kumain ka lang" sabi ni mama

Tumango lang ako at dahan dahan na sumubo

2 subo lang pero hindi na ako kumain pa

"Busog ka na? naka dalawang subo ka pa lang ah" sabi ni Tatay

"Sure ka talaga nak?" tanong ni mommy

Dahan dahan naman akong tumango

"Mommy J, I'm full na po" Sambit ni Jeron

I just looked at him

"Uhm, Jeron. You go upstairs after anak ha? Sama muna kayo ni tita mafe" sabi ni mommy

"okay mommyla, Tita mafe let's go po" sambit niya

Umakyat na rin ako sa taas

A few months and everything was like a hell for me

Mas naging worst pa yung buhay ko

I thought of killing myself, but mommy was there to stop me

Inaalala niya sakin yung anak namin ni Ella

Everything was painful for the past 5 months

Pinag leave muna ako ng trabaho

I was diagnosed with depression and anxiety

And puro sugat sugat yung arms ko

I've been trying to kill myself

Ella please, bumalik ka na

"Mommy"Jeron said at pumasok sa kwarto

"Lumayo ka Jeron, Please" sambit ko

He hugged me

Mahigpit niya akong niyakap kaya napa iyak ako

"I love you mommy J. Stop crying na po Mommy" He said

My bruises felt numb nung yumakap ako kay Jeron

I pushed him away

"Umalis ka J-Jeron. P-please, s-stay away from m-mommy" I said

"No po, I promised to dada that I will take care of you and baby DJ po"sagot niya

He was about to hug me when I push him a little hard

"Hindi ka ba talaga nakaka intindi?" Sambit ko

I didn't realized na I raised my voice on him

I saw him cry

"m-mommy" sambit niya

"S-sorry, a-anak I-I'm sorry" Sambit ko

He went out of the room kaya umiyak ako ng todo

"Jema, Jema anak" Pag gising ni Mommy Sakin

Hindi ko namalayang naka tulog na pala ako sa sahig

"Nakatulog ka sa sahig, anak. Halika ka, I brought you some food" she said

I saw A tray na may meal

Napa iling naman ako

"I-I'm not h-hungry po" sambit ko

I Heard her heaved a sigh

"Ilalagay ko nalang to dito anak ha? feel free to eat" sambit niya bago lumabas

I cried and cried again

Kailan ba to matatapos