Şuan hepimiz yani dördümüz konuşmada bekliyorduk ama kimse ne yüzyüze ne de telefonda konuşmuyordu
En sonunda mavi bizden hayır gelmiyeceğini anlamış olacakki oflayıp telefonunu kapattı
Ondan sonra sırayla abim,ben ve demir abide telefonları bıraktı
Abim hepimize tek tek baktıktan sonra "ben biraz yürüycem gelirim birazdan"diyerek yanımızdan uzaklaştı
Mavi de bizi tek bırakmak için "bende bi annemlere bakıyım"dedi ve hemen yanımızdan kaçarcasına uzaklaştı
Arkasından maviye sinirli sinirli baksamda bunun bi işe yaramayacağını biliyordum
Mavi gözden kaybolunca bende o taraftan çektim bakışlarımı
Çaktırmadan demir abiye bakacakken onun bana baktığını fark etmemle hemen kendime çeki düzen verip telefondan wattpad uygulamasına girip kitap okumaya başladım
Ne kadar kitap okumaya çalışsamda üzerimde ki yoğun bakışlardan dolayı kitaba odaklanamıyordum
En sonunda nefesimi derin bir şekilde vererek telefonu elimden bıraktım
Ben telefonu bırakınca demir abi sanki yanlış bir şeye bakıyormuş gibi bakışlarını benden uzaklaltırdı
En sonunda konuşmamaya dayanamamış olacakki "ee beğendin mi yengelerini"dedi
Demez olaydı
Bu cümle içimde bir burukluk oluşturdu keşke oradaki yenge ben olsaydım diye geçirdim içimden tabi dışımdan söylemeye cesaretim yoktu
"Evet demir abi konuşmalarından belli çok tatlılar"dedim gözlerimi kahverengi
Harelerinden ayırmadan
Oda benim yeşillerime bakıp iç çekerek
"Öyledirler"dedi sabki onlardab değilde başka bir şeyden bahsediyoruz gibi
"Ee ne iş yapıyorlar"dedim aslında kendi içimde karar vermiştin ama yinede sormak istedim
Konuşmayı uzatmak istedin
Bence demir abininkide abimin kide askerdi ama bi andanda olmayabilirlerde diyordum
Demir abi sanki bunu söylemekten rahatsız oluyor gibi "benim ki doktor abininkide güzellik uzmanı"dedi
Benim düşüncem baya yanlış çıkmıştı demekki
Peki fotoğrafı varmı demir abi"acaba ne kadar güzeldi
"Yok"dedi tok bir sesle
"Yani var ama bende pek bi fotoğrafı yok"dedi sanki pot kırmış gibi
"Neyse 1 2 aya tanışırırsınız zaten yüzyüze"
"Hıhı"dedi sanki bu konudan sıkılmışcasına
"Ee senin hayatında var mı biri cemre"dedi kendini o kadar meraklı göstermemeye çalışsada içinden oda merak ediyordu bence
"Var dı aslında ama artık yok olmazda bu saatten sonra "keşke ondan bahsettiğimi anlsaydı
Acaba anlasaydı ne tepki verirdi
Gözlerinde bi anda parıldama gördüm
"Ne güzel inşallah karşına daha iyileri çıkar"dedi
Senden daha iyisinin çıkıcağını sanmıyorum be demir abi
"Ne zaman döneceksiniz hakkariye"dedim sıkıla sıkıla
"2 gün sonra gidicez nasip olursa"dedi demek bu kadar kısa sürede gidiceklerdi
"Peki ne zaman geri gelirsiniz"
"Bilmem belki gelemeyiz tabutumuz gelir"dedi ama sesinde hüzün değil gurur vardı
Abiminde demir abininde hayaliydi şehit olmak
"Ama sevdikleriniz nolacak demir abi"
"Onlar bizim şehit olduğumuzu duyarsa üzülmez aksine gurur duyar"
Hemen ardından
"Şehitlik üzülünecek bir şey değil tam aksine gurur duyulabilecek birşey cemre"
"Tabikide gurur duyarız sizinle ama sizde bu hayata amaçsızca gelmediğinizi bilin ikinizinde vede tonlarca askerinde sevdikleri var demir abi"dedim aslında orda ben sen gidersen yaşayamam demek istesemde diyemedim
"Neyse kapatalım konuyu cemre"
"Peki abi"
İkimizde sustuk sadece gözlerimiz konuşmaya çalıştı ama sadece çalıştı çünkü eğer gözlerine bakarsam onu sevdiğimi anlardı
İkimizde birbirimize dalmışken bi anda telefonumun çalmasıyla hemen ikimizde kendimizi topladık
Arayan Egeydi
Hayatımı mahveden adam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Bir Aşk Denir~TAMAMLANDI~
Teen Fictionİmkansızlığın içinde bir imkansızlık varsa ve bu imkansızlık bir aşka dönüşürse nolur?
