Back To Black |Taekook|

keşke⭑özel bölüm

Yorum ve oy lütfen

Love me again⭑

⭑

Telaşla son kez aynadan üzerime bakarken saçımı düzelttim.

Tamam güzeldim sanırım, sıkıntı yoktu.

Telefonumu şarjdan alıp saate baktığım da buluşma saatimize yirmi dakika kalmıştı.

Üzerime ince bir ceket alıp evden çıktığımda taksiye binmiştim.

"Han nehrine lütfen"

Arkama yaslanıp yolu izlemeye başladığımda hala tedirgindim. Ondan sonra büyük travmalarım kalmıştı.

Bir daha kolay kolay birini sevememiştim. Denesemde olmamıştı.

Ama iki aydır birisiyle konuşuyordum. Belki olabilirdi,bu sefer olabilirdi. Unutabilirdim onu.

Çünkü beni onun aksine çok seviyordu. İliklerime kadar hissediyordum beni sevdiğini.

Görüntülü konuşmak istediğini söylemişti ama benim o zamanlardaki psikolojim kötü olduğundan reddetmiştim.

Bir sürü psikolojik destek almıştım. Uykusuz kaldığım gecelerin haddi hesabı yoktu.

Şimdi de ilk buluşmamıza gidiyordum işte. "Geldik efendim."

Çantamdan gerekli parayı verdiğimde teşekkür edip taksiden indim. İndiğim gibi ferahlatan bir hava beni karşılamıştı.

Huzurla gözlerimi kapatıp havanın tadını çıkardım.

Telefonumun açıp geldiğime dair mesaj attığımda hafifçe gezinmeye başladım

"Jeongguk !"

Duyduğum sesle hafifçe başım arkaya dönmüştü. İlk defa duyduğumu sandığım ses o kadar tanıdıkdı ki...

Kalbim hızlanmıştı sanki.

Hızla arkamı döndüğümde iki göz karşıladı ilk beni. Oldukça tanıdık gözler...

Hatta bir zamanlar uğruna ölebileceğim bir ben vardı hemen gözünün altında.

Aklıma doluşan görüntülerle ellerim hafiften titremeye başladı,kalbime bir soğukluk esti.

Yüzünü maskesinden dolayı göremiyordum ama hala umudum vardı. Belki o değildi başkasıydı, herkes olsun ama o olmasın lütfen.

"M-maskeni çıkarır mısın ?"

Kafasını hafifçe salladı. "Sarılalım mı ilk önce ?"

Cevabımı beklemeden kollarını belime sardığında beni de göğsüne çekmişti. Kokusu ciğerlerimi yakarken gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı.

Kafamı yana sallayıp omuzlarından ittim onu. Tekrar yenilmemeliydim.

"Maskeni çıkar..."

Maskesini çıkardığında nefes alamadım.
"Sen miydin konuştuğum kişi?"

"Bendim.Jeongguk özür dilerim..."

Gözlerimden akan yaşlar hızlanırken bakışlarına kanmamam gerektiğini hatırlatıyordum kendime.

İçimde ona karşı öyle bir nefret vardı ki en derinlerimdeki aşkıma rağmen.

Gözlerimdeki yaşları sertçe sildiğimde üzerine doğru yürüdüm.

"Neden yaptın,seni unutuyordum. Neden yaptın,tekrar mı acıtacaksın canımı. Yetmedi mi !"

"Jeongguk dinle be-"