Tek bir gecede çok yara aldım , kalbimin üzerinde hissettiğim baskı beni alaşağı etmeye yetti. Tekrar onu hissetmek, yaşayamayacağımı düşündüğüm bir şeydi. Kalbimin sesini dinlemekte yapmam gereken en son şey.
Kendime saygım varsa uzak durmam gerek. Ayanının karşısına geçtim, yüzümde duran 2 günlük akmış makyajımla pek iyi gözüktüğüm söylenemezdi. Saat akşama geliyordu ve ben hala bir şey yememiştim .Sabah beni endişeyle eve bırakan Rüya gittiğinden beri tek yaptığım eve gelip içimi dökercesine ağladıktan sonra boş boş duvara bakmak olmuştu. Şimdi ise saat neredeyse gece yarısına geliyordu ve annemin beni bu halde görmesini istemiyordum.
Kalktım , masanın üzerinde durak makyaj temizleme mendilini alıp yüzümü temizledim. Gözlerimin etrafı hala kırmızı ve şişti. Elime aldığım kapatıcıyla biraz daha iyi hale getirmeye çalıştım, elimden geldiğince tabi.
Kapının açılma sesiyle korkum gün yüzüne çıktı, hemen yatağın içine girdim uyuma numarası yapmam lazımdı. Aksi taktirde kesin detayları öğrenmek için odaya girip sorgulardı. Kapının yavaşça aralanmasıyla uyku numarama devam ettim. Annem seslendi;
"Meltem uyudun mu kızım?"
Sanki uyuyormuş gibi cevap vermedim. Odadan çıkasını beklerken geldi ve anlıma bir öpücük kondurdu.
"Ah kızım bir bilsen iki günde seni ne kadar özledim?" yeterince zor bir dönemde annemin sevgisini hissetmek iyi gelmişti. İçimde biriken duygulardan artık ne uyuya biliyordum ne de nefes alabiliyordum. Odadan çıkmaya hazırlanan anneme,
"An-ne biraz daha kalsana ?" dedim. Endişeyle yatağıma oturdu.
"Bir şey mi oldu Meltem , ne oldu?"
"Anne sence ben çok mu çirkinim , kimsenin beni sevmeyeceği kadar?"
"Hayır tabi ki. Nerden çıkardın onu?"
"Hiçç.."
"Bakayım sana" Eliyle kafamı kaldırdı. "Gözlerin kızarmış senin , anlat bakalım annene ne oldu?"
"Sadece bir şey olmadı. Her şey üst üste geldi ."
"Eliflerle mi tartıştın? Giderken çok mutluydun annem."
"Ben sadece sevilmek istedim, değer görmek istedim. Sadece ben başkalarını için çırpınıyorum, eğer farklı olsaydım belki daha mutlu olurdum."
"Biz seni çok seviyoruz; baban var, ablan, ben başkalarından değer görmeye ihtiyacın yok ki."
"Artık sen de varsın değil mi? Bir daha bizi unutmayacaksın."
Gözlerindeki yaşlar yeni fark ettiği gerçeklerin göstergesiydi. Bizi ihmalinin sonuçlarını görmüş gibiydi .Bu zamana kadar hep saklamaya çalıştığım duygularımı fark etmişti. En az benim kadar canı yanıyordu, en az bizim kadar canı yanıyordu. Sonra beni kollarının arasına çekti, son zamanlarda yaptığımız bütün sarılmalardan farklı bir sarılma .Sanki sarıldığı 23 yaşındaki kızı değildi, çocukluğumdu. Anne desteğine ihtiyaç duyan küçük kıza sarıldı ve o çok mutlu oldu.
"Bundan sonra her zaman yanınızdayım benim güzel kızım." Alnımı öptü ve ben gülümsüyordum çünkü benim yanımda annem vardı.
"Şimdi, beraber uyumak ister misin?" dedi.
"Ama sığmayız ki?"
"Sığarız kay bakalım...tamam oldu...iyi uykular anneciğim... saçların çok güzel uzamış." Bir yandan saçlarımı seviyordu. En sevdiğim şey saçlarımla oynanmasıydı bunu hatırlaması yüzümde buruk bir gülümseme oluşturdu sonrasında uykunun kollarına kendimi bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDİREN
Romance"O, bana önce gülleri sonra kendimi sevdiren adam." Can; Bora'nın kardeşi, engelli olduğu için nüfusa bile kaydedilmeyen zavallı çocuk adam. Onu koruyansa kaybettiği engelli kardeşinin yerine Can'ı koyan Meltem. Anne sevgisinden mahrum geçen çocuk...
