Ruh Yanması

Bölüm.2

Bölüm.2~Sorun değil

🌸Belis Yücel🌸

Babam ve ben özel konuşma yaparken Aren ofisin önünde duruyordu.

"Bunun iyi fikir olduğunu düşünmüyorum"dudaklarımı büzerek ofis koltuğumda oturuyordum."Görünüşe göre burada olmak istemiyor.Kendi başıma iyi olacağıma eminim"

"Bu sana son söyleyişim Belis.Aren'in hiç bir yere gittiği yok.Bir korumaya ihtiyacın var ve o bu iş için en iyi adam,inan bana."Babam konuşuyor ve ben iç çekiyordum.

Daha önce hiç Aren gibi adam görmemiştim.Dik durması ve her zaman tetikte görünmesi...

"Aren yirmi dört saat senin güvencen olucak.Bu onun seninle yaşayacağının anlamına geliyor."Gözlerim neredeyse yerlerinden fırlayacak ve tükürüğümde boğulacaktım.

"Ne?"Şu an yaşadığım öksürük krizine rağmen konuşmaya çalışıyordum.Bir anda kapı savrularak açıldı,tuğla duvara çarptı ve korkudan öksürük krizim daha da artdı.

Aren elinde silahla içeri daldı ve beni görünce silahını aşağı saldı.Boğuluyordum sanki öksürük krizimi durdurmaya çalışırken gözlerimden yaş akıyordu.

"Silahı bırak"babam tısladı.

Öksürmem sonunda durdu ve Aren ilk kez benimle doğrudan göz teması kurdu,zümrüt yeşili gözleri yoğundu.Bir kaç saniye daha baktı ve daha sonra indirdiği silahını belinin yan tarafındaki kılıfına koydu.Duruşunu dikleştirdi ve gözlerini babama çevirdi.

"Çık."Babam elinin bir haraketiyle onu uzaklaştırdı ve bana döndü.Adamla sanki kendinden aşağıdaymış gibi konuşması ile ağzım açık kaldı.Eminim Aren her türlü tehdidi tesbit edecek şekilde eğitilmiştir.Yüksek sesli öksürdüğümü duyunca kötü bir şey olduğunu düşünmüş olmalı.

Ama Aren babamın emrini dinlemek yerine bana bakıyordu."İyiyim."Ona nazik bir şekilde gülümsedim ve ofisten ikinci kez çıkışını izledim."Onunla neden öyle konuştun"diye babama sordum.

"Seni koruması için onu tuttum ama kızım için bir tehdit olmadığımı bilmesi gerek.Buraya hücum etmesine gerek yoktu.Bu hatasından dolayı cezalandırılacak."Aren'e yönelik tehditkar sözleri karşısında midem altüst oldu.

"Disiplinli mi?"Fısıldadım,kalbim bir az hızlandı.

"Önemli bir şey değil.Endişelenme."Bana güven vermeye çalışıyor ama gözlerinin arkasında beni tedirgin eden parıltı vardı."Dediğim gibi bu akşamdan itibaren Aren seninle yaşayacak"

"Benimle yaşayan bir koruma istemiyorum"Kollarımı göğsümde kavuştrup babama kaşlarımı çattım."Neden yetişkin kadın değilmişim gibi davranıyorsun?Benim adıma tüm kararları alıyorsun?"Hayal kırıklığıyla sorular yönelttim.

Hayatımın çoğunda ne olacağını babam karar verdi.Hangi okula gittiğimden,kiminle arkadaş olacağıma kadar.Hayır,onun sayesinde hiç arkadaşım yoktu.Sahip olduğum tek arkadaşım,askere gitmeden önce Ömer'di.

"Sen benim kızımsın Belis.Konu seni korumam ve sana bakmam ise içgüdülerimi sorgulamamalısın."Onun bahanesine gözlerimi devirdim.

"Bunu sorguluyorum çünkü benden sır sakladığını biliyorum.Neden dürüst olmuyorsun ve-"

"Bu yeterli!"Elini cilalı masaya vurarak ani çıkışı yerimde sıçramama neden olmuştu.Derin bir nefes alıp defalarca özer dilese de ben yüzüne bile bakmıyordum."Sadece bana güvenmelisin,Belis"

Hafifçe gülüyordum.

• • •

Artık benimle yaşayacak bir yabancıyla çatı katımda duracağım bir durumda olacağımı gerçekten hiç düşünmezdim.İnanılmaz derecede ateşli bir yabancı,sanki kaslı kollarıyla beni ikiye bölecekmiş gibi görünüyor.