Oy vermeyi unutmayın lütfen, bir sonraki bölümün hızlı gelmesi için çok büyük motivasyon oluyor bana. 🤍
İyi okumalar.
Bengü Beker - Sana Yıldızları Ödediğimden
Lana Del Rey - Cherry
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Doğru yolu bulmak için önce kaybolmak gerekir."
Itala Calvino
🖇
BÖLÜM 9: "KIRIK PARÇALAR."
İnsanın bu dünyada ne kadar koşarsa koşsun kaçamadığı tek bir yer varmış; kendisi. İnsan, kendisinden ne olursa olsun bir adım bile öteye gidemez, bir başkası olamazmış meğer.
Çok yol kat ettim, çok patikadan geçtim. Çok dikenler battı ayağıma; oturdum yol kenarında, temizledim her birini. Yine de yürüdüm. Tabanlarımdaki kanlar peşimden gelen kurda izimi bıraksa da ben kanımdan da yüksünmedim yaramdan da. Bırak, kanasın dedim. Bırak, gelsin peşimden. Çok savaştım, ölmedim hiç. Korkmadım bu yüzden hiçbir zalimden. Hırpalandım, hor görüldüm, parçalandım ama ben hep kalktım ayağa, yürüdüm o yolu. Kaçmam gereken her ne varsa hepsinden kaçtım, yüz çevirdim. Görmedim. Bir başkasıyım diye düşündüm ve unuttum gerçeğimi, kendimi. Oysa boğazıma yapışan en güçlü zalim de yine kendimdi, bilemedim.
Bir yüz yarattım kendime önce, daha önce hiç ağlamamış gibi duran bir yüz. Bir beden yarattım ardından, daha önce hiç yıkılmamış gibi dimdik ayakta. Bir dil yazdım en başından, küfürler ve hakaretlerle dolu; sevgiden yoksun, dikenli. Bir kalp verdiler sonra elime bilmediğim bir yerden, bu da yükün dediler; senden geriye kalan. Onu değiştiremedim. O hep aynı kaldı. Bir perde çektim geçmişe ve o kalbi o perdenin yüzeyini dalgalandırarak yaşatmaya devam ettim. Varlığı hep oradaydı, o dalgalarda ama hiç etki etmedi, o perdeyi çekmedi. İşe yaramazın tekiydi. İnsanlar bir şeytan olduğumu düşündüler kalbimi göremeyince ama bilmediler ki ben kendimi ancak böyle koruyabildim. Böyle yaşayabildim. Kalpsizce.
Tüm yolların sonunda en çok bana ait olandan kaçtım işte. Kalbimden.
Çünkü annesinden sevgi görmemiş çocukların tek bildiği şey kaçmaktır; önce annesinden, sonra tüm sevgilerden ve gerçeklerden.
Tüm kaçışların, tüm kayıpların, tüm yok oluşların ve tüm yokuşların sonunda anladım ki bu gönülsüz soluklarımın sebebi koşmaktan değil; bir türlü kaçamamaktanmış. Çünkü kaçan hiç kimsenin varacak bir yeri yokmuş. Bir evi yokmuş.
