Secret Lovers » TaeJin

10↬ Hikayemi dinlemek ister misin? 🌃

İyi okumalar 🧚🏻‍♀️💜

...

Taehyung

Çocuk gibi heyecanlıydım, Jinle vakit geçirecektim...bunu düşünüp durmak beni hiç olmadığım kadar mutlu ediyordu.

Şimdi o ceket almak için kendi odasına girmişti, beni merak ettiği için çıkarken üzerine bir şey almayı unutuvermiş, benim için endişelenmiş...ah bunu bilmek kalbimi bi başka hızlandırıyordu.

Onu beklerken koridorda ordan oraya yürüyüp durdum, ellerimi cebime atıp sâkin olmaya çalışsam da çıldıracak gibiydim.

Elinde yeşil ince bir ceketle çıktı, hızlıca kollarından geçirirken yaklaştı "Gidelim mi hyung?"

O hyung dedikçe zıplayasım geliyordu, böyle...uçmak falan istiyordum, kafayı yemiştim sanırım. Sonunda beni delirtmeyi başarmıştı güzel melek.

Ellerimi cebimden çıkarıp başımla onayladım "Gidelim" sâkin gözüküyordum ama içimdeki çocuksu sevinç peşimi bırakmıyordu.

Birlikte çıktık dışarı, ben arabaya doğru gideceğim sırada kolumu tutup durdurdu sonra başını uzatıp kulağıma fısıldadı "Bugün zengin değilsiniz"

Ah, bunu tamamen unutmuştum. Ellerimi teslim olur gibi kaldırıp gülümsedim "Pekâlâ'

Şoföre arabanın kapısını kapatmasını söyledim "Binmeyeceğim" bugün Jin ne derse onu yapacaktım.

...

"Otobüse mi bineceğiz?" merakla gözlerimi büyüttüğümde elindeki siyah maskeyi uzattı Jin "Yüzünüzü saklarsanız çok iyi olur, muhabirler bir yerden fırlarsa koskoca Kim Taehyung otobüse binmiş derler, sonra magazin kanallarında Kim Taehyung iflas etti haberleri yayılır"

Trajikomikti...elindeki maskeyi alırken başımla onayladım söylediği şeyi, haklıydı, ne yazık ki yine bi maske takmam gerekiyordu.

Maskeyi takarken aklıma gelen şeyle çatıldı kaşlarım "Sizli bizli konuşmayacaktık, ben senin Taehyungie hyungunum değil mi?"

Unuttuğunu belli ederek dişledi alt dudağını "Ah doğru ya"

Ben tam konuşacaktım elimden tutuverdi "Otobüs geldi, acele et Taehyungie hyung"

Tanrım bugünü sonsuz yapabilir miydik? Hiç bitmesin istiyordum, aptalca sırıtarak takip ettim elimi çekiştiren onu.

Birlikte otobüse binmiştik, ilk defa bindiğim için garip gelmişti ama yanımda Jin olduğu için çok da umursamadım.

Benim elimden tutup sanki çocukmuşum gibi cam kenarına oturtturdu "Sen burada otur hyung" ardından yanıma oturuverdi, korumam gibi davranıyordu, ah tam tersi olması gerekiyordu sanki...ama olsun.

Ona bakarken gülümsememi durduramıyordum, maske altından zaten gözükmüyordu ama belki gözlerimden anlaşılıyor olabilirdi.

Jin

O bugün Taehyung Bey değildi, benim arkadaşımdı, bu yüzden elimden geldiğince ve sınırı aşmadan karşımda arkadaşım varmış gibi davranacaktım.

Normalde arkadaşlarım benimle ilgilenirdi, özellikle Namjoon ve Hoseok bana küçük kardeşleriymiş gibi davranırdı ama bugün biraz farklı olacaktı. Taehyung Beyle, yani arkadaşımla ben ilgilenecektim. Bugün ilgiye ihtiyacı olan kişi oydu, ben değil.

Ona baktığımda büyük ihtimalle gülümsediği için kısılan gözleriyle o da bana baktı, ellerimi uzatıp maskesini düzelttim, itiraz etmeden düzeltmemi bekledi. Maske yüzünü çok kapatmıyordu ama hiç yoktan iyiydi, aslında yüzü gözükse bile kimse onun Kim Taehyung olduğuna inanmazdı, otobüse binmişti çünkü. Bu söylediğim şeye hafifçe güldüm. Neye güldün der gibi göz kırptığında konuşmadım.