Beklemek gelmeyeceğini bile bile beklemek. BELKİ BİR GÜN BELKİ HİÇ diyip beklemek. Ya gelirse ya dönerse diye ummak... Gelmeyeceğini kabul edip dışarıya haykırırken, kalbimin en derinine gelecek diye fısıldamak.Ben buydum işte gelmeyeceğini bilip on...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Araba yolculuklarını çok severim ben. Yol bitecek korkusu hiç olmazdı bende,çünkü bilirdim bir gün asfalt bitse bile yolun bitmeyeceğini. Çünkü asfaltın yetmediği yerde engebeli bile olsa gidilecek bir yol her zaman vardır.
Yine o araba yolculuklarından birindeydim asfaltın bittiği ama yolun devam ettiği bir yolculuğun içindeydim. Yine, 'ne araba yolculuğu bu' diye soracak olursanız eğer cevap veriyim, üniversiteye geri dönüyorum. Annem geçen yıl ciddi bir beyin kanaması geçirdiği için Afyon'a dönmek ve üniversitemi bir yıl dondurmak zorunda kalmıştım. Burnumu sürte sürte daha ilk denemede tutturmuştum puanımı. Hayalimdeki üniversiteyi Ankara Hukuk üniversitesini kazanmıştım. Ee tuttuğumu koparırım ben. İsteyipte yapamayacağım şeyler sayılıdır. Ama annemin kendini toplaması için hareket etmemesi gerekiyordu. Bende bu yüzden üniversiteyi dondurmuştum. Allah'a şükür annem bir yıl içinde kendini toplamış ve benim tekrar üniversiteye gitmem gerektiğini söylemişti. Çünkü annem benim bu üniversitesiyi ne kadar çok kazanmak ve neden kazanmak istediğimi biliyordu ve her zaman benim arkamda durmuştu. Canım annemin hakkını nasıl öderim bilmem.
"Ece kız yine nereye daldın?'
Ön koltuktan babamın sesi yükselince kendime geldim. Dalamakta üstüme tanımam efendim. Birde dalmışken konudan konuya atlamam yokmu sonra o da yetmiyor ben nerden bu konuya geldim diye düşünüyorum. Bir dakika ben yine bu konuya nerden geldim en son babama cevap vermeyeckmiydim ben. Bak hala düşünüyorum kız cevap versene dimi aptallık modu online.
"He yok be babacığım neyereye dalıcam öyle özlemiş miyim buraları diye baktım bi"dedim."Ee özlemiş misin buraları karakız"diyen abimdi. Tam abime çıkışacakken annem benden hızlı davrandı"Benim kızım kara değil,sen önce kendine bak bizim ailede hiç senin kadar buğday teni ve kara gözlü kara kaşlı yok kesin seni hastanede karıştırdılar."diyince bende abime dönüp dilimi çıkardım ve kahkahayı bastım.
"Canım annem bir abim sıfır sıfır sıfır "diyip tekrar kahkahayı bastım. Bu kadın benim sebebim olacak bu kadar gülmek bünyeye zarar be kadın yapma.
"Uğraşmayın benim oğlumla, takma oğlum sen onlara" dedi babam.
"Yok be baba niye takıyım ben bu ikiliyi" hıh diyip camadan dışarıya çevirdi bakışlarını.
Ben boş dururmuyum peki asla "Ay ay çen çen küstü mu çen"dedim." Niye küsüceğim be" dedi abim. " Aboo trip de atarmış kızımız ay kıyamam" dedim hepimiz kahkaha atarken abim bana tip tip bakıyordu ben bunu umursuyormuyum peki 'hayır'. He he he nasıl olsa artık ben ona takılınca yüzünün aldığı mimikleri göremeyeceğim. Yüzüm aniden düştü tabi yine ayrılık neyse en azından beni evde yalnız hissettirmeyecek dünya tatlısı ve komiği bir adet Mine'm var benim.
Onunla ilk defa okuldaki bir konferans da tanışmıştım. Mine psikolojik oluyordu. Bende o zamanlar ev arıyordum o da zaten kirayı ödeyemediği için yanına bir ev arkadaşı arıyormuş. Bende ev arayınca beni eve aldı ilk başlarda azıcık utangaçtım ama onu tanıyınca açıldım. Canım kankiletom benim her türlü malliliğimi sorgulamadan bana uyuyor ya hastayım şu kıza. Ama bir tane dangalak sevgilisi var hiç sevmiyorum şuursuz habeş maymununu yavşak herif ne olacak.
