LAVİNİA

2.Kardeş?

Bölüm Şarkısı:Kalp Hanım-Kalben

Tuananaz Tiryaki'den

Annemi görmemle yaşadığım şok Yağızları unutmama sebep olmuştu. Ben öylece durmuş kadina bakarken kadın korkuyla araban inmiş Yagizlarin yanına gitmişti. "Hemen ambulans çağırın!" Kadına korkuyla bakarken kadın bana döndü ve " hanimefendi  iyi misiniz?" Cevap vermedim gözleri bile ayniydi yeşil. Saçları biraz beyaz ama boyatmis. Yutkundum. O sırada düşünmem gereken Yağızken ben takılı kalmıştım. Ülkünün beni sarsmasıyla kendime geldim. Hızlıca Yağız'ın yanına oturdum. Nabzına baktım. Yavaştı çok yavaştı. "Çok yavaş!" Gözlerimden yaşlar akarken leyaya baktım onunda nabzı
Yavaştı eli Yağız'ın elinin üstündeydi. Çağanda Leyanın saçlarını arkaya atıyordu. Ambulans geldiğinde içeri aldılar ve iki kişi istediler ÇAğanla ben anında içeriye gittik. "O kadın annene benziyordu dimi?" Anında anlamıştı. Başımı salladım "sadece benzemesı değildi sorun. Boynundaki kolye" dedim ve boynumdaki kolyeyi gösterdim.

Beni anlayan belkide tek erkek Yağızdı onu tanıyasıya  kadar ama sonra o geldi herşeyimi öğrendi. Bütün duygularımı bakışımdan bile beni tanıyan o kişi oldu. Kadınla ilgili düşüncelerden sıyrılıp Yağıza baktım. Yanında Yatan Leya biraz daha iyiydi. "Kız daha iyi ama Erkek olanın durumu kritik. Nefesleri çok düzensiz. Her an herşey olabilir." Hayır! Olamaz şuan değil. "Nasıl yani!Ne demek bu?!" Gözümden düşen yaşları o görmesin diye yere eğildim ve o şekilde durmaya çalıştım. Duygularım ayrı karışıktı. Düşüncelerim ayrı. Yağızı ve Leyayı mı düşünecektim yoksa o kadını mı? Ambulans hastaneye geldiğinde hızlıca indik ve hastaneye girdik.

Ameliyata alınmışlardı. Leya yaklaşık 30 dk sonra çıkmıştı normal odadaydı. Durmadan ağlıyordu. Herkes onun başındaydı. Zaten ilk giren bendim. İki üç dakika durduktan sonra çıkmıştım. Ameliyathanenin önünde başımı duvara yaslamış Yağız'ın çıkmasını bekliyordum. Omzumda hissettiğim elle başımı arkaya çevirdim. "Deniz..."
"İyi misin diye sormuyorum. Çünkü değilsin. Merak etme Yağız güçlüdür. Sen hiç Yağız'ın beni sallarken elinin kaydığını gördün mü?" Durdu ve
"Görmedin!" Diyip güldü. Bende gülümsedim. Deniz cidden bu okulun neşesiydi.

  Doktor dışarıya çıktığımda hızlıca yanına gittim. Arkadan gelen ülküde koşarak yanımıza geldi. " başına aldığı darbeden ve iç kanaması olduğundan dolayı AB rh negatif kana ihtiyacımız var. En az bulunan kan gru-" hemen öne atladım. "Benimki uyuyor!" Dememle doktor gülümsedi ve hemşireleri çağırdı ben hemşirelerle odaya giderken Ülkü arkamdan geliyordu. Leyanın odasının önünden geçerken leyaya gülümsedim ve "bir saniye bekler misiniz?" Diyip odaya girdim. Leya ağlayarak bana bakıyordu. Saat akşam 6 olmuştu. Hava kararmıştı. Çağan koltukta uyuyordu. Arda telefona bakıyordu Gökçe sanırım dışardaydı. Denizde en son ameliyathanenin önündeydi. Yanına yaklaştım ve yanındaki koltuğa yaklaştım
Ama oturmadım. "Merak etme o iyi olucak. Bak ben şimdi kan vermeye gideceğim. Ve iyi olucak."
"Tuana bana iyiyim muamelesi yapamazsın sende şuna çok kötüsün. Seni gözlerinden anlıyorum ben. Kendini düşün tamam mı?" Dediğinde başımı salladım ve dışarı çıkıp hemşirelerle beraber odaya gittim. İğneyi gördüğümde gözlerimi kocaman açtım resmen 10 santimetreydi! Derin nefes aldım ve gözlerimi kapattım.

...

Yağıza kan vermemin üstünden bir saat geçmişti. Hala ameliyathanenin önündeydim. Deniz, Gökçe ve arda gitmez zorunda kaldılar ve gittiler. Çağan leyanın başındaydı. Ülkü benim yanımdaydı. Elime telefonumu aldım ve instagrama girdim.

Doktorun çıkmasıyla telefonumu kapattım. Yanına doğru gittim ve "Noldu??" Dedim endişeli bir şekilde. Doktor yavaşça maskesini çıkarttı ve "Geçmiş olsun. Ameliyat başarılı geçti. Normal odaya almadan önce bir kaç gün yoğun bakımda kalması gerekebilir. Önemli bir sorunu yok." Dedi ve yanımızdan gitti. Kapı tekrar açıldığında Yağız çıkmıştı. HıLıca yanına gittim ve elini tuttum. Hemşirelerle beraber yürüyorduk. "Hanımefendi sakin olun. Problem yok!" Onu takmadan yandan yürümeye devam ediyordum o sırada odasında asla uyumayan Leya bizi gördü. Görmesiyle kolundaki serumla beraber yanımıza geldi. Hızlıca onun yanına gittim. "Leya napıyorsu!?"
"Nolmuş!? Nasılmış?!"
"İyi! Problem yok. Sakin ol hadi odana geçelim. "
Ülküye onlarla gitmesi için kaş göz yaptım ve leyayı yaptırtıp üstünü örttüm. "Uyu sen ben uyanığım." Dedim huzur vermek istedim. Çağan yavaştan gözlerini açmaya başlamıştı. Leya yavaş yavaş serumun etkisiyle uyuyordu. Uyuduğunu görünce Çağana döndüm ve "Kıza bak!" Dedim. Sonrada hızlıca dışarı çıkıp Ülküyü aradım. "Nerdesin?"
"Üçüncü katta asansöre bin sonra sağa dönüp de ilerle oradayız."