Whisper of the Heart [ mpreg ]

Chapter 1

Here's the chapter 1 for you guys. I'm sorry for updating late. I just take a rest for a meantime due to over stressing myself with my acads..  but thank you for waiting. Labyahhhh <3

____________________________________

Chapter 1

“ Omg, tingnan mo Prent,”

Nagagalak na ani ni Yves sa akin though my mind was fully occupied of the thoughts about the guy I saw earlier at the coffee shop earlier, where I was working.

Hindi pa rin siya maalis sa isip ko. Hanggang ngayon ay malinaw pa rin ang mukha niya sa isipan ko. Hindi ko alam, pero bakit ganito nalang ang naramdaman ko bigla simula nang makita ko siya.

Maybe, I should stop thinking about him cause perhaps I was just attracted to his handsome features of his face and body. He's so perfect, and he is the real definition of a guy.

I thought they don't exist but I was mistaken sapagkat totoo pala talaga ang mga ganoong uri nang lalaki. As a reason of I were just seldomly seeing that kind of guy na sobrang nabibiyaan ng blessings ni Lord...

I can't help myself but, to feel amazed. Sobrang gwapo niya talaga lalo na at nakasuot siya ng salamin, which is honestly, nakadagdag sa kagwapohan at appeal niya. It suits him well.

Napabalik lang ako sa realidad nang may yumugyog na sa'kin,“ Hoy.... Prent, nakikinig ka ba,” medyo naiinis na wika ni Yves sa akin.

Pumikit ako at umiling para tuluyang makabalik na ako mula sa pag-iisip.

“ Ah. . . sorry, ano nga ulit yung sinabi mo?” nahihiyang tanong ko at kinamot ang ulo.

“ Ayan, kanina pa kita tinatawag nakatulala ka lang jan. Kaka-cellphone mo talaga 'yan.” sermon niya na makaastang parang Nanay ko.

“ Anong kaka-cellphone ko 'to? Bihira na nga lang ako gumamit ng phone ko. Hindi ba pwedeng may iniisip lang?” tutol ko.

“ Aysess. . . Ano na naman 'yang iniisip mo?” nakapamiwang saad niya, “ at saka panget mo ka-bonding ngayon, parang ako lang ang nag-eenjoy, e” reklamo niya.

“ Sorry na nga diba, babawi ako.” ani ko.

Andito kami ngayon sa plaza dahil inaya niya akong manuod raw kami ng fireworks display. Kaya G lang ako kasi na-miss ko na ring gumala kasama siya.

When we were in college madalas lang kami  magkaroon ng time to hang-out kasi we're so busy during our college days. Halos nga wala na kaming pahinga because even in the middle of the holidays may mga ginagawa pa rin kami and it seems like a regular class to us.

Hindi rin kasi madali, lalo na at one of hardest course and tinake namin which is very stressful to us though wala naman talagang madali na course, lahat ay mahirap. And it seems like we aren't able to do our time management kasi parang hindi na talaga kaya kung susundin pa namin iyon. So, imbis na rest hours or day namin patuloy pa rin ang mga tinatrabaho namin para madaling matapos at hindi na maabutan ng deadline.

Dahil hindi ka pa kasi natatapos sa ginagawa mo may bago na nanamang task na ipapagawa sa inyo which is very time consuming for us at hindi na namin alam kung ano ang uunahin namin.

Hindi ko alam kung paano namin nalampasan dalawa 'yon ni Yves but, what's more important is tapos na at nakagraduate na kami sa nakakamatay na college era namin.

At tanging ang board examination nalang ang hihintayin namin. And hopefully we're able to passed it.

Hindi pa nagsisimula ang fireworks display since we arrived here too early dahil sa kagustohan naming gumala muna.