Emanetim

Özel bölüm

10 yıl sonra :

02. 08. 2015~

miralın beni ilk yanına aldığında nasıl hisseceğimi bilmiyordum. O ana kadar hiç bir şeyden habersiz sadece başıma gelecekleri kabullenmiştim. O adam beni yanına aldığında tekrar yaşadığımı hissetmiştim. Miral beni değerli hissettirmişti. Ben sadece onun yanında değerli hissedebilmiştim. Abim, ve babamın gösteremediği sevgiyi görmüştüm. Onda miral akdemir de.

Küçük efe 15 yaşına girmişti. ve artık büyüdükçe büyüyordu. Annesinin günlüğünü açmış sonunda okuma imkanı olmuştu. Annesi babasına aşkını anlatmıştı o günlükte.

" Efe halam seni çağırıyor " dedi emirin 14 yaşındaki kızı mina. Onu yanına almıştı miya. O çocuğu kendisi büyütmüştü. Ama mina asla miyaya anne diyememişti. Çünkü o halasıyken anne demek saçma olurdu. En azından o öyle düşünüyordu.

" Tamam geliyorum " efe yaşına göre o kadar olgun bir çocuktu ki. Küçüklüğünden beri böyleydi zaten. Annesinin günlüğünü kapatıp yerine geri koyarken aşağıya annesinin yanına inmek için odadan mina ile çıktı.

" Abi " dedi küçük kız sara. Miral ve Miyanın 2 çocukları da olmuştu bundan 5 sene önce. Şimdi ise aynı evde efe -mina - ve sara vardı. Onlar onların çocuklarıydı hepsi. Miya beklentiyle oğluna baktı.

" Kız kardeşini parka götürür müsün? İşim var annecim "

Efe önce kaşlarını çatarak baktı minik kardeşi onu elinden çekiştirirken o buna gülümsedi.

" Tabi "

" Mina da gelsin " dedi annesi. Efe ise bu sefer öfkeli gözlerle mina'ya döndü. Emiri sevmiyordu. Ona ait hiç birşey istemiyordu. Ama yine de annesi bu karara vardıysa bir şey deme hakkına sahip değildi. Emir annesinin hayatını mahvetmişti. Şimdi karısı onun yüzünden ölmüş üvey kuzeni de onlara kalmıştı. Öfkeyle gözlerini yumdu. Küçüklüğünden beri minaya asla yakın olmamıştı. Olmayacaktı da.

" Tamam " dedi. Sara minik elleri ile mutlulukla çırparak. ve tam ortaya geçerek hem elini minaya hem de efeye uzattı.

" Gelirken ekmek alır mısın baban inmesin orda "

" Tamam anne " miya oğluna para uzattığında oğlu ayakkabılarını giyerek dışarıya çıkmıştı çoktan. Minik saranın ayakkabılarını giydirip elinden tutmaya devam etti.

" Hala anneme uğrama imkanımız var mı ? "

Miya önce minaya ardından efeye baktı. Oğlu 15 yaşındaydı ama onun nerde nasıl davranması gerektiğini biliyordu.

" Efeyle git güzelim. Bugün bayram temizliği yapıyorum yoruldum"

Efe bir kez daha annesinin dediklerini dinlerken kaşları olabildiğince çatıldı.

" Anne " dedi öfkeden duramıyor gibiydi. gözleri mina'ya döndü. Saranın elini bırakarak.

" Siz aşağıya inin ben hemen geliyorum " diye mırıldandı. Mina kabullenip saranın elini tutarak aşağıya indi. Efe ise annesine döndü.

" Anne " dedi bir kez daha. " Mezarlığa götürmeyeceğim onu "

" Herşeyi o kıza yüklemekten vazgeç efe. Ailesinin suçunu masum günahsız bir kıza böyle yaparak ödetemezsin "