𓆝 𓆟 𓆟 𓆞

❛Karahindiba❜ 𓇢𓆸

•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•

• • •

Kirpikleri dahi buz tutmuş halde dizleri kıpır kıpır titrerken elleri cebinde konaklıyordu.
Boynuna dolandığı atkı nefes alması için gevşedi, zihnini harıl harıl yakan düşünceler ile birlikte.

Arkasın da bıraktığı patika lekeleri eskisinin üstünü üslupla örterek, yenisine arkadaşlık etti.

Kaybolmuş minik bir kız çocuğu gibi hıçkırığı boğazın da kocaman bir yumru gibi oturmuştu.
Boynu iki büklüm sırt kemiği kambur dokunsalar an-sızın yere yığılacak göğüs kafesi ile adımlarını teker teker saydı.

Titreyen sokak lambası çınlayan kulak zarı, peşine taktığı her bir icra köşeyi kol gezen derin ölüm sessizliği ile, gözleri öteki ışığı görmüş misali fal taşı gibi açıldı.
Zaman & mekandan münezzehti.

Baş ucunda hayalini düşlediği bir siluet ona dolu dolu en samimisinden kucak açıyordu adeta. Hatta açmıştı.
Açtı.

Kızaran yanağını yakan sulu gözyaşı tuz gibi karı eritiyordu yere temas ettiği vakit.

Yolu bomboş fakat ayağı takıla takıla çalıştırdı çelimsiz bacaklarını, öne atılan kollar boşluğa düşünce yeri boyladı devasa bir çöküş yaşadı içinde fısıltıyla.

Yüzü gömülü gıkı çıkmayan insan yönünü saatin on ikisine çevirdi.
Zihninde canlandı nasıl bir günahkâr olduğu, her şeyden öte zalim olduğu.

Ağlaması aniden kesildi, son nefesini verir gibi.
Onu bir kerecik daha görüş açısından çıkmayacağını anımsaması hüzünlü olduğu kadar acımasızdı.

Parmakları buz kesildi.
Dibinden geçseler derler ki, 'evsizin teki.'
Kapıyı sertçe kapatan türünden hemde.
Oysa o kapıyı içeri girmesi için açmıştı, bir başını alıp kaçması için değildi, tüm bu yol.

Aklından geçirdi.
Ya evde olsaydı?
Hâlâ nefret ettiği kahvesinden birer yudum alırken, eli kömür rengine boyanırken?

Sıcacık nefesi dondurucu kar da izini bıraka bıraka taneciklerle bir oldu.
Göz kapağı ağırlaştı.
Koca bir yükü omuzlarının aşağısından atmıştı.
Zamanı çabucak tükeniyordu, bir mumun erimesi gibi inkâr etmesinin manası yoktu.
Titredikçe titredi.
Buz gibi çatır çatır kırıldı.
Ding dong kapı kulpu sesi içinde yankılandı.
Tiz bir çağrı yanıp sönen ışıklarla yüreği göğe erdi.

Yarasız halde içi kan ağlıyordu.
Bembeyaz kar al kırmızıya çaldı.
Tamamen baştan aşağı aklandı.
Zihni temizce elendi.
O vakittir ki anladı kendi benliğini.
Adına yazılan hikâyesi ise hayatın çürümüş dişleri tarafından çiğnenip koparıldı.
Defter kapandı, kelimeler tükendi.

•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•