Shashucia'nın Sırrı

8. Bölüm

Çadırın içinde gördüğüm Valencia'nın cesedi içimde bir şeyler koparmıştı. Başım dönüyor, midem bulanıyor ve Valencia ile geçirdiğim tüm güzel anlar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu.

Valencia benim için bir yardımcıdan fazlasıydı. Ben küçükken de Sandy ve Darla ile arkadaştım fakat aynı sarayda olmadığımızdan pek görüşemiyorduk. Ben sürekli ağlarken 11 yaşımda babam beni Valencia ile tanıştırdı. Dünyalar benim olmuştu sanki. Tatlı turuncu saçları, masum yüzüyle çok nazik bir kızdı. Onunla gülmüş hatta ağlamıştım.

Sersemlemeye başlayınca Axel beni tutmaya çalıştı ancak ben onun elini kaba bir şekilde ittim.

"Laurel biliyorum bana sinirlisin fakat şuan sana yardım etmeme iz-"

Axel'in daha fazla konuşmasına dayanamadım ve bağırarak lafını böldüm. "Tamam! En yardımcı olmak isteyen sensin tamam! Ama yeter, kimse bana yardım etmesin! Ben tek başıma, size yemin ederimki o suikastçıyı bulup kendi ellerimle işkence edeceğim!" Sinirlenmiştim. Ben sinirliyken, sinir olduğum insanlar konuşunca daha çok sinirleniyordum.

Yine her zamanki gibi çadırıma gittim, bu sefer ağlamak için değil ama, intikam için gidiyordum. Bir plan olușturacaktım. Șüpheli listesi olacak. Herkesi sorguya çekecektim. Herkesi.
Yanıma alacağım belli kișiler olmalıydı. Güvendiklerim.
Kimlere güvenmeliydim? Zaten hayatta en güvendiklerimiz kazık atmıyor muydu? O zaman bu iște tek başımaydım.

Çadırdan çıktım ve krallar ile kraliçelerin kullandığı masadan biraz kağıt, kalem gibi șeyler aldım. Biraz ilerideki banklar ve masanın olduğu yere gittim. Kağıtlara tüm herkesi yazacaktım: krallar, kraliçeler, vârisler, yardımcılar muhafızlar... Doğum günüme kadar halletmem gerekiyordu.

İlk olarak vârislerden başlayacaktım.
Her yeni bilgide listeye ekleyecektim.
O zaman bașlayalım.

Varis Axel.
Atheo varisi. Dövüșmeyi diğer varislere göre fazlasıyla iyi biliyor. Zeki. Gizemli bir kișiliği var. Gereksiz yere benimle ilgileniyor. Șüpheli. Kardeșimi öldürdü... Son cümleyi sinirle yazmıștım.

Varis Rosa.
Ashirlend varisi. Bana gıcık. Düșman  sayılırız. Sinsi.

Varis Stew.
Drezia varisi. Aslında üvey kardeşim, fakat bunu bilmiyor. Kurnaz. Axel ile düşman.

Prenses Sandy.
Ohelsea prensesi. Arkadaşım. Zeki. Plancı. Yardımsever.

Herkes hakkında düşündüklerim ve keşfettiğim özelliklerini yazdım. Şimdi ise bunları çadıra götürüp saklamam gerekecekti. 2 gün sonra doğum günüm olması biraz sıkıntılıydı. Çünkü doğum günümün gece yarısı diğer varisler ile buradan kaçacak, benim büyüdüğüm ve yıllarımı geçirdiğim saraya gidecektik.

***

(iki gün sonra)

Sabah zorluk ile gözlerimi açtım. Etrafta fazlasıyla gürültü vardı. Ah! Unutmuşum bugün benim doğum günümdü. 1 hafta sonra ise ablamın doğum günüydü fakat aynı anda kutlayacaktık. Ben kutlamayacaktım.

2 gün boyunca herkesi inceledim. Davranışlarını, özelliklerini. Bu zaman dilimindede Axel bana üzgün gözler ile bakıyordu. Ne hakla! Onunla arkadaş bile sayılmazdık, neden bu kadar üzülüyordu ki? Hızlıca günlük rahat bir elbisemi giydikten sonra dışarıya çıktım. Konferansların yapıldığı sahnede büyük bir masa konulmuş, burada yapılabilecek en iyi yemekler yapılmıştı. Ben etrafı incelerken yanıma bir kız geldi.

"Şey, Leydi Laurel beni babanız size yardımcı olarak gönderdi. İsterseniz size elbisenizi hemen getireyim."

Ne! Babam bunu nasıl düşünebilirdi! Daha yeni yardımcımdanda öte arkadaşım ölmüşken nasıl yeni bir yardımcı düşünebilirdi.