Çocuk Bakıcısı | GxG

8. Değersiz Değilsin

Yeni bölümden merhabalar

Paragraf aralarına yorumlarınızı ve oylarinizi bekliyoruum!

Keyifli okumalar dilerim.

---

8.BÖLÜM - DEĞERSİZ DEĞİLSİN

"Çünkü sen benim içimdeki şeytanı açığa çıkarıyorsun."

Yüzüne öylece bakakaldım, dilim tutulmuştu.

"Anlıyor musun? Benim içimdeki şeytanı uyandırıyorsun sen Larissa. Hala anlayamadın mı bunu?"

"Ben... Ben size ne yapmış olabilirim ki?"

"Bilmiyorum! Lanet olsun ki bilmiyorum! Kendimi hiç bu kadar büyük bir belirsizliğin içinde hissetmemiştim!" diye öfkeyle bağırdığında irkildim. Ancak bu sefer öfkesi bana değildi, kendineydi.

"Ama bildiğim en büyük şey ne biliyor musun Larissa?" dedi kısık bir sesle. Kafamı korkuyla iki yana salladığımda gülümsedi.

"Sana benden başka kimse sahip olamaz. Hayatın boyunca tek sahibin ben olacağım." deyip bir anda belimden tuttuğu gibi kendine çekti.

"Ve sen sahibine hiçbir konuda karşı çıkamazsın küçük kız." dedi tuttuğu belimi sertçe sıkarak. Vücudum vücuduna yaslıyken nefes almak demin beni boğazladığı anda bile daha kolaydı.

"N-Neden? Neden sahibim olmak istiyorsunuz? Ben anlayamıyorum... Sizin gibi bir insan, benim gibi birine neden sahip olmak ister?"

"Bunun nedenini senin kadar kendim de merak ediyorum Larissa. Benim dengemi hiç olmadığı kadar bozuyorsun." Senin dengen mi vardı...

"Özür dilerim..."

"Özürlerin hiçbir şeyi değiştirmiyor." dediğinde bedenimi biraz daha sıkı kavradı.

"Ve şimdi bu özürlerin bedeli olarak bu küçük kız cezasını çekecek." dedi gülümseyerek.

Korkuyla gözlerim açıldığında başımı iki yana salladım.

"Lütfen yapmayın, yalvarırım... Lütfen..."

"Sahibine karşı mı geliyorsun?"

"Hayır..."

Beni nasıl bu iyi ve kolay manipüle ediyordu bilmiyordum ama ona karşı gelemiyordum.

Yeşil gözleri memnuniyetle parladığında, "Güzel." diyerek kollarını yavaşça benden çekti.

Oluşan boşluk hissiyle ona baktığımda yerdeki uzun zinciri tekrar aldı.

"B-Beni bağlayacak mısınız?"

"Fazla zekisin."

"Oraya götürmeyeceksiniz değil mi..."

"İstersen götürebilirim?"

"Hayır!"

Gülümsedi sadece.

"Otur şuraya." dedi eliyle yatak başlığının hemen yanındaki köşeyi göstererek. Dediğini yaparak titreyen bacaklarımla oraya oturdum.

Zincirin sesi kulaklarıma dolarken gözyaşlarım durmuyordu.

Ağlamaktan gözyaşı diye bir şey kalmayacaktı artık.

"Ağlayıp durma." dedi rahatsızlıkla.

Bana doğru eğilip uzun zinciri dikkatlice bacaklarıma ve kollarıma bağladığında en son boynumdan da geçirdi. Boynumu herhangi bir şekilde sıkmıyordu ancak soğuk metalin verdiği his aşırı rahatsız ediciydi.