Yedi kimsesiz çocuklarıydık
Yedi kimsesiz yetişkinlerdik
Karanlığın yedi ruhuyduk
Karanlığın yedi esiriydik
Ölümün yedi acılarıydık
Yaşamın yedi acılarıydık
Hayallerin yedi çocuklarıydık
Hayallesizliğin yedi yetişkiniydik
Karanlığın yedi kaderiydik
...
Yağmurlu ve soğuk bir geceydi. Gökyüzünde şimşek çakıyordu. Şimşeklerin ışıkları , karanlık evi aydınlatıyordu. Göğüs kafesimde bir soğukluk vardı. Şimşeklerin ışığı , evi aydınlatıyordu oysa o ışık beni aydınlatmıyordu. Ben hep karanlıkta esir kalacaktım...
Ben karanlığın bir parçasıydım
Ben karanlığın bir ruhuydum
Ben karanlığın bir esiriydim
Ben karanlığın bir sanatıydım
Ben karanlığın nefesiydim
Ben karanlığın ta kendisiyimdim
Ben Karanlığın Aynası'ydım
Kurbanımı arıyordum. Oda oda gezip onu arıyordum. Saçımı bağlamıştım. Giydiğim siyah kıyafet sayesinde rahat hareket edebilirdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Katilimizin siyah kıyafetleri ^^)
Ev, güzel ve lükstü. Evde çok fazla süs eşyaları ve tablolar vardı. Bir tabloda , adamın resmi vardı. Pis işlerde çalışanlar evleri böyle oluyordu işte.
Neyse , adam bugün hayattan ayrılacaktı zaten. Bu evde başka birisi yaşıyacaktı.
Girdiğim odaya bir daha döndüm. Bakışlarımı , pencerenin önünde duran muma çevirdim. Mumu ben koymuştum. Cinayet işlemek için herhangi bir yere gittiğimde pencerenin önünde mutlaka bir mum koyardım. İşimi bittirdiğimde mumu yakıp çıkardım.
Karanlığın Aynası buradaydı , anlamına geliyordu o mumlar.
Yatağın altına da baktım , yinede onu bulamadım ama uyuşturucu buldum . Beklenen bir şeydi.
Eğildiğim yerden kalktım ve etrafa bakmaya başladım. Odada tur attarken pencerenin önüne geldim. Perdeyi çektim ve gördüğüm şeyle kaşlarımı çattım istemsizce.
Bu , bir pencere değildi gizli bir dolaptı. Dolapı açmaya denedim fakat bir şekilde açılmadı. Cebimden bir bıçak çıkarttıp dolabı açtım. Dolabı açar açmaz önüme bir adam düştü. Adamı birisi bağlamıştı ve bayıltmıştı. Adama bakmak için eğildim , sırtüstü yatmadığı için onu çevirdim. Yüzünü gördüğümde nefes alamadım.
Aman tanrım! Bu , öldürmek istediğim adamdı ancak birisi onu benden önce görüp dolaba saklamıştı.
Kapıya hızlıca ilerledim. Kapıya sert bir şekilde tekme attım ve sonra açıldı. Belimden silahımı çıkarttım. Saniyeler bekledim fakat hiçbir şey olmamıştı. Başka bir odada olacağı için bu odadan çıktım. Oturma odasına gittim. Oda , büyüktü ve karanlıktı.
