Ece 2024 dünyasında insanlar tarafından asosyal olarak görülür ancak onun dünyasında insanlar sürekli onun birşeylerini kısıtlayan yapmak istediği şeylere engel olan kişilerdir. Bu kişiliği kavgalar ve ihanetler sonucu ortaya çıkmıştır. Önceden onl...
'"Your love, your love, your love (I miss that) Your love, your love, your love (I want that) Your touch, your touch, your touch (I need that) La-la-la-la-la-la-la-la-la, I love it (yeah, yeah, yeah)"
Elim arabamın direksiyonunu tutarken kendi kendime gülüyor ve beynimde çalan şarkının sözlerini söylüyordum.
Bugün iyi bir gündü.
Geçen günlerde evime bir kitap odası yapmıştım. Yapımının bittiğini öğrenince bütün endişelerim ve gerginliğim gitmişti.
Önceki hayatımda en çok istediğim şeylerden biri de kendime ait evimde yanlızca bir odayı kitaplara ayırmaktı.
Sonunda hayalim gerçek oldu...
Bella Alice'le dün akşam gitmişti.
Onun ardından endişeli hissetmedim değil...
Ama yine de bu hikayenin genel akışını bilerek kendimi birşey olmayacağına inandırmaya çalışıyordum.
Evim görüş açıma girdiğinde şarkıyı yine tekrar ettim.
" 미칠듯한 설레임에 인사조차 못 했어 (yeah, right) Yeah, I'm going out, baby 온 세상이 내 집 (whoa, whoa) Crazy for myself (yeah) 저 문을 열면 뭐든 다 될 것처럼 (right) 마치 무슨 본때를 보여줄 것처럼 (uh) 집을 나섰지 (이 모든 상상이 다 신기루로 끝나지 않길, ayy)" -ÇEVİRİSİ - [Çılgın bir heyecanla Merhaba bile diyemedim (evet, doğru) Evet, dışarı çıkıyorum bebeğim Bütün dünya benim evim (whoa, whoa) Kendim için deli oluyorum (evet) Sanki o kapıyı açsam her şey olacak (sağda) Sanki bana bir tür ders gösterecekmiş gibi (uh) Evden ayrıldım (umarım tüm bu hayaller bir serap olarak sonuçlanmaz, ayy)]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabayı park ederek çıktım ve nemli toprağı adımlayarak temiz havayı içime çektim.
Muhteşemdi.
Verandanın önünde durdum.
"Merhaba güzellik!"
Dedim. Biri beni görse deli olduğumu düşünebilirdi.
İçeri girdiğimde yüksek tavanın görüntüsü, bir zaman sonra odunlarla beni ısıtacak şömine ve keyifle oturacağım koltuk takımını görünce bir sevinç çığlığı attım.
"Bu muhteşem başyapıt, bu şaheser şimdi benim evim mi?"
🥳🥳🥳🥳🥳...
Yani duygusal bir tip olsam kesin koltuğun yastığına sarılıp sevinç gözyaşları dökerdim...
Neyse ki değilim...
Ellerimi merdivenin korkuluklarına koyup yukarı çıkarken heyecanla basamakları tırmandım.
