BL PUSU

Bir bakış bir dokunuş

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum 🌹
**************************
Cüneyt /

Önündeki bu adama minnettar hissediyordum tüm benliğimle.

Hayat ilk defa bana bir şans vermişti. Tüm şansımı Pusat’ı elde ederek harcamıştım ama pişman değildim.

Olasılık...

Benim için bir olasılık bile olmayan bir duyguydu içimdeki aşk.

Bir erkeğe aşık olacağımı hiç düşünmemiştim... Ama bir bilinmezlik içine düşmüştüm, artık bir olasılıktan çok daha fazlası vardı aramızda.

Pusat benim sol yanımdı. Belki bir gün  beni bırakırdı ama ben  tenime kazınan bu adamı asla bırakmazdım.

Pusat’ın sessizce yemeğini yemesini seyrettim uzunca, utanmasam elimi yanağıma koyup melül melül bakacaktım önündeki muhteşem varlığa. O çok asil geliyordu gözüme.

Artık sular durulmuştu. Tehlike hakkettiği yere, cehenneme gitmişti ve hep birlikte derin bir nefes almıştık.
...
“ Yemeğini ye Pusat’ı değil Cüneyt! “  Kendi ismimi duyduğum anda irkildim ve seyrettiğim bedenden çektim gözlerimi.

“ Gözlerim daldı, sus lan.” Diye çıkıştım Çakır’a. Ayaklarımdan yüzüme yayılan sıcaklık beni baya terletmişti.

Kaçamak bakışlarla Pusat’a baktım bıyık altından gülüyordu şerefsiz.

Kafamı eğip çatalımı kavradım, önüne konan su dolu bardakla yanımdaki Bora'ya çevirdim siyah gözlerimi.

“ Al su iç, ter bastı.” Dedi ve kıkırdadı. Çakır da ona eşlik edince gözlerimden kıvılcım çıkıyordu sanki.

“ Susun.” Pusat’ın sert çıkan sesiyle ikili gülmemek için dudaklarını dişledi. Çatalımı usulca masaya koyup kalkmaya çalıştım.

“ Otur!” Duyduğum ses ve gördüğüm öfkeli yüzle ifademi düzeltip dudak büzdüm.

“ O doydu bence.” Çakır laf sokup kahkaha atınca sertçe ayağına vurdum.

“Cüneyt! .” Pusat yine bana kızmıştı.

“ Ama dalga geçiyor,” diye çıkışmıştım. Pusat hin bir gülüşle baktı bana ve beyaz mendille ağzını sildi.

“ Yemeğini ye.” Hırsla çatalı kavradım. Hala gülüyordu ikiside.

Nasıl bir belaya düşmüştüm?

Pusat’ın arsız ifadesine bakınca yutkundum. Bu kez o yiyordu beni.

Hızlı yediğim için boğazımda kaldı lokma birden... Aslında heyecandan olmuştu bu. Utanıyordum.

Sırtıma hayvan gibi vuran Boraya doğru öksürük krizine girdim.

“ Yavaş ye Allah’ın delisi.” Diyen Çakır’a ölümcül bakışlar attım.

Gözümü bu kez parlayan grilere çevirdim.

“ Bakma bana yiyemiyorum.” Dedim tekdüze sesimle. Pusat sırıtıp yavaşça ayaklandı.

Mutfaktan çıktığı gibi ikili yine kahkaha attı.

“ Eğer gülerseniz yarın menemen yapmam. “ Dediğim anda ikili birden sustu.

“ Adam olun.” Dedim ve ağzımdan sarkan makarnayı ağzıma çektim.

“ Düzgün ye ayı.” Diyen Çakır’a inat makarnaya savaş açmıştım.

“ Yemeğini ye odaya gel Cüneyt.” Duyduğum o erkeksi sesle yine boğuluyordum az kalsın. Kafamı salladım utançla.