Ruhuma İthafen

-147-

147.
(Bir insanın böylesine yapayalnız kalması,
Ve hiç kimseyle bir olamaması,
Ve her geçen zamanda unutulması,
Ve hiç kimseyi unutamaması,
Tekrar eden günlerin içinde olması,
Ve o günlerin içinde, kendinden başkasının olamaması.)