KASKETLİ KALECİ

3. BÖLÜM:İLK MAÇ:

Alina'nın ağzından:

Emir takıma geleli bir hafta olmuştu. Bu bir haftada üç yedek oyuncu da bulmuştuk. Emir'in ciddi anlamda sessiz bir yapısı vardı. Neredeyse hiç konuşmuyordu konuştuğu tek kişi babamdı. O da antrenmanlarda babamın görüşleri ve Emir'e verdiği taktikler içindi.

Takım ile anlaşıyordu ondan memnunduk ama konuşmuyor olması bana garip geliyordu. Sonuçta biz onun takım arkadaşlarıydık takım kaptanı ben olabilirdim ama bir kaleci olarak onun da başta defans olmak üzere takım ile iletişim kurması gerekiyordu.

Emir ile ilk karşılaştığımız zaman ki performansı sadece bir fragman gibiydi. Bu bir haftada yapabileceklerinin hepsini tam performansını görmüştük. Babamdan birkaç kez azar işitmişti.

Sebebine gelince Emir bazen kendini sakatlama riskine sahip tehlikeli kurtarışları umursamadan yapıyordu henüz başına birşey gelmemişti ama birşey tek bir kere de olurdu. Ciddi bir sakatlık tüm kariyerini mahvedebilirdi.

Henüz çok gençti böyle birşey olmasını kimse istemiyordu. Anne babasının anlattığına göre sekiz yaşından beri kendi isteğiyle kalecilik yapıyordu mevkisini seviyordu.

Babamın uyarıları ve sanırım baş başa konuşmaları biraz işe yaramış olmalı ki daha dikkatli oynuyordu. Ellerinin yanı sıra ayaklarını da iyi ve etkili kullanan bir kaleciydi.

Ayaklarını kurtarışlar için uzatmayı ve köşe kapatmada kullanmayı iyi biliyordu. Başlayalı bir hafta oluyordu ve bugün ilk maçımıza çıkacaktık. İlk maçımız ezeli rakibimiz Kuzgunlar Takımı ileydi.

Etkili bir takımdı Emir'den rakip takımlardan kimsenin haberi yoktu. Eminim kısa boyu yüzünden hepsi başta hafife alacaktı ama buna bin pişman olacaktılar.

Takımın deplasman forması siyah forma üzerinde sarı ve kırmızı desenler vardı siyah şort ve sarı çoraplardan oluşuyordu.

Ev sahibi forması siyahtı ve sarı desenlere sahipti çoraplar da forma gibi siyahtı. Takımımızın logosu kükreyen bir aslandı.