Gün 1

14 1 0
                                    

Yıl:2023

Günlerden 30 eylül idi.

Saatler gene 06.00'yı gösteriyordu,günlerden yine ve yine okuldu.Her hafta içi olan rutinimi tekrarlıyordum.

Ben kim miyim?

-Ben nisa,normal lise hayatı yasayan bir kız(demeyi cok isterdim ama ne yazık ki, öyle değil)  Bazen(çoğunlukla) günlerim aksiyonlu geçse de normalleştirip  geçiyordum. 

Okula gitmek için masama oturdum ve hızlı bir şekilde makyajımı yapıp kalkıp üstümü giyindim.Masadan gelen titreme sesiyle oraya döndüm.

Telefonuma WhatsApp'tan bildirim gelmişti.

tokbiryay: ben geldim,aşağıdayım

Siz:tamamdır,geliyorum

Hemen çantamı ve ceketimi alıp evden çıktım.İdili görünce "hadi geç kalıcaz" diyerek tabiri caize at gibi Metro'ya doğru koşmaya başladık.Her sabah başımıza gelen günlük rutinimiz haline gelmiş olan geç kalmamızı gerçekleştiriyorduk şuan.

Neyse ki dersin başlamasına son 2 dakika kala yetişebilmiştik.Buarada idil sınıfta kaldığı için ayrı sınıflardayız.O yukarı kata sınıfına çıkarken bende okulun hemen girişinde olan sınıfıma doğru yol almıştım.

Daha hoca gelmemişti hemen sırama geçip elif'in yanına kurulmuştum.Elif'le hoca gelene kadar baya bi sohbet ettik,sonrasın da hoca geldiği için konuşmamız yarıda kesilip derse başlamak zorunda kalmıştık.                           
                                           ⏳

15.34

Zilin çalmasına son 1 dakika kalmıştı.Resmen bütün sınıf oturduk zilin çalmasını saatli bomba'nın patlamasını bekler gibi bekliyoruz şaka gibi.

Veee

15.35

Sonunda saatli bomba patlamıştı şükür.Hemen elif'le vedalaşıp,okulun tiyatro kulübünde olduğum için tiyatro salonuna  aşağı indim.Hoca geldiğim gibi hemen prova'ya başlıyoruz diyince çantamı hemen koltuklardan birine fırlatıp sahneye çıktım.

                                             ⏳

Tiyatro dan çıktığım da o kadar çok yorgun ve uykuluydum ki eve nasıl geldiğimi hatırlayamıyordum bile.Geldiğim de abim ve annem yemek yiyordu.Bi kaç bişi atıştırıp kalkmıştım sofradan,direkt banyoya uçup hızlıca makyajımı çıkarıp yüzümü nemlendirdim.

Sonunda yatağıma kavuşabilmiştim,Telefonumu elime aldım ve İnstagram'a girdim.Notlar kısmına girip her zaman olduğu gibi "O şimdi asker" şarkısını koymuştum ve hemen altına da miğfer emojisini yapıştırmıştım.

Günlük görev de resmen tamamdır.Bunu kaçıncı yapışımdı artık hatırlayamıyordum bile tam telefonumu rafıma koyup uykuya dalmayı düşünürken bildirim sesi geldi.Hemen telefonu elime alıp kimden geldiğine baktım.

-Şaka falan mı bu? Sen ne alaka ya şuan resmen şu an ağzım açık telefonuma bakıyordum.Bayağıdır beğenerek takip ettiğim yakışıklı mı yakışıklı olan "ASKER OLMA YOLUNDA İLERLEYEN" o kişinin attığı mesajla bakışıyordum.Evet,Askerlere zaafım var.Hadi ama kızlar hangimizin Askerlere zaafı yok ki?

Hemen mesaja tıkladım.

Baran:birader kime vuruldun sürekli miğfer diye mesaj atmıştı.

birader senin babandır hayvan seni.Parmaklarım aceleyle klavyenin üzerinde dolandı.

Nisa:birine vurulduğumdan değil sadece seviyorum

Nisa:birader.

O lafı çakıcaktım.Yapım da vardı yapmasam ayıp olurdu şimdi. Onun da lafı gecikmedi tabi.

Baran:hitaplarıma takılma.

takıldığımı da nerden çıkarmıştı

Nisa:takılmıyorum zaten sıkıntı da değil açıkçası yazıp göndermiştim.

Baran:Aferin ufaklık.

Ufaklık ne FOSİLLEŞMİŞ HAYVAN SENİ ufaklık ne ya ufaklık az daha salla da ufalıp cebine gireyim bide.Tövbe yarrabim.Allahım niye beni böyle angutlarla sınarsın ki ben anlamıyorum hayır yani bana da düzgün efendi biri gelse niye hep böyle dağ ayıları denk geliyor anlayamıyorum ya ufaklıkmış ufaklık babandır senin kalas seni yontulmamış odun.

Oh be içim rahatladı.Valla neymiş ya bu böyle benim böyle şeyleri arada tekrarlamam gerekiyor bence çok iyi geldi resmen.Neyse telefonu bırakıp uykuya dalıyordum ki.

Bu kodumun telefonu gene öttü.

-Ya arkadaşım beni bi rahat bırakın da ben artık uyayım Allahınız'ın aşkına ben öğrenciyim öğrenci şafak operasyonuna gider gibi her sabah 6 da kalkıyorum el insaf ya el insaf be vicdansızlar.

Mesaj ondan gelmişti.

Bi dakika ya ben en son ona mesaj atmamıştım ki görüldü atıp çıkmıştım.Hiç bişi yazmamıştım bu davar niye bana yazdı ki gene.Hemen attığı mesajının üstüne tıkladım. Ve gördüğüm görüntüyle şoka uğradım,buz kesmiştim resmen.Hiç iç açıcı şeyler yazmamıştı.

Baran: Ne kadar da olağanüstü hakaretler bunlar hayalgücüne hayran kaldım doğrusu küçük bir kız çocuğuna göre iyi cesaret bu lafları söylemek şaşırttın beni.

Baran:Sen söyle bana ufaklık şimdi ben sana napayım?

⌛️

1.BÖLÜM SONU



Selamlar, yorumlarınız ve beğenileriniz benim için çok çok önemli ve değerli düşünceleriniz merak ediyorum🤩

SAUDADEWhere stories live. Discover now