I AM THE BABYSITTER OF THE MAYOR'S ONLY SON

Prologue

Yvonne Kate Luna

Kasalukoyan akong narito sa palingke ng aming bayan dahil inutosan ako ng aking nanay na bumili ng isda para sa hapunan.

Nang matapos akong bumili, ay lumakad ako palabas bitbit ang isang basket. Nang naka labas na ako nakita ko ang mga students na nag lalakad pauwi na sa kanilang mga tahanan.

Masasabi ko na naiingit ako sa kanila dahil ang swerte ng iba na nakapag aral, senior high school lang ang natapos ko dahil sa kapus at walang pang bayad ng tuition fee. Halos ang mga kaibigan ko ay naka pag aral.

Binaliwala  ko ang lahat na naramdaman kong ingit at lumakad na pauwi sa bahay. Habang lumakad ako pauwi may tumawag sa pangalan ko. Kaya napalingon ako sa aking likuran.

“Huy Kate,  may speech daw si major bukas sa junior high sabi ni Gwen sakin ngayon.”

Napailing nalang ako sa sinabi ng kaibigan kong si Phili.

“Ano kaba para kang timang dyan, anong oras?” Tanong ko habang kinuha ang librong hawak niya, ang libro kasi niya ay tungkol sa Politika ang paborito kong libro.

Politikal science is my course kaso lang hindi ko napa tuloy dahil sa kahirap.

“8:30 daw sabi ni Gwen, ano pupunta ka? Sige na. Wala din naman akong pakialam sasabihin niya, titigan ko lang.” Kinilig na sabi niya.

“Pwede bang maka pasuk ang mga outsider doon Phili?” Nahihinayang kong saad.

Crush ko si mayor pero kunti lang, mabait kasi siya at masipag pa. Baka tungkol sa mga issue na kinakaharap ng paaralan o baka naman may bagong kinakaharap na programa.

“Pwede naman siguro Kate, sige na para makita mo si Mayor Calixto Durante.” Parang nanghihinayang niya sabi.

“Hindi talaga pwede ang mga outsider, siguro kong nag aaral pa ako ngayon makikita ko siga any where.”

“Pahiramin kita ng, uniform ko tapos may isang ID si ate razel doon sa bahay gamitin mo yun, mag papagap ka nalang na studyante ka sa Maanyag National high school.” Hiningal niya sabi. Gusto talaga niyang makita ko sa Mayor ha.

Dahil gusto ko ang ganyang Idea, sumangaayun ako dito.

“Hay Salamat dahil napa oo kita.” Parang nanalo sa luto niyang sabi.

Hindi kona namalayan ang oras dahil nag gagabi na, tinignan ko ang oras sa cellphone kong keypad. 4:50 pm na ng hapon kaya dali dali akong nag paalam kay Phili dahil nag tagal ako ng ilang oras.

“Hala phil, uuwi na ako inutosan ako ni nanay na bumili ng isda nag isang oras na ako dito dahil sayo baka pagalitan ako ni nanay.” Nataranta kong sabi dito.

“Sige batsa pupuntahan kita bukas ng umaga.” Pahabul niyang sabi.

Nag madali akong umuwi. Alam pagalitan nanaman ako ni nanay dahil nag tagal ako. Ano ang ipangdahilan ko dito.

Nang nasa labas na ako ng bahay, nakita koi si nanay na nag wawalis sa labas ng bakuran. Nang nakita niya ako, sumalubong ang dalawa niyang kilay.

“Huy gaga kang bata ka, kanina pa ako nag hihintay sayo dito, ano oras na. Iyong itay pauwi na iyon, tapos ngayon kalang.”

Malakas niyang sigaw sakin, kinabahan na ako dahil alam kong mawawalis ako nitoHAHA.

“Pasensya na talaga nanay, si Phil kasi may sinabi pa kaya nagtagal ako.” hingi ko ng paumanhin.

Kinuha niya ang basket at ponunta sa kusina. Ako naman ay punontang kwarto para mag bihis ng pang bahay na damit.

Kasalukoyan akong nag bibihis, ng biglang tumunog Ang cellphone kong keypad, dali dali ko itong kinuha. Hindi kona tinignan ang caller name.

“Hello?”

“Hi Yvonne, Ako ito sa Jake. Naalala mopa ako?” Sabi sa kabilang linya.

“Uy Jake, ikaw pala ito. Bakit?” Tanong ko dito.

“Wala naman, na miss kita ha. Nakita kasi kita kanina sa palingke.”

Si Jake ang kaibigan ko dati, nawala lang siya nang lumapit ito ng paaralan, at ngayon nasa cebu na ito.

Crush ko noon si Jake, elementary pa ata. Nag confess ako ng feelings sakanya kaso lang may Girlfriend siya nong time nayun. Kaya napa kasakit para sakin. Pero ngayon ay kaibigan nalang kami.

“Kumosta kana nga pala Jake, It's Almost 3years kang nawala dito sa Maanyag?” Nakangiti kong saad sakabilang linya kahit hindi niya makita ang ngiti ko.

“Okay lang naman Kate, kaya nga eh na miss ko kayo dyan, gusto kona ngang bumalik dyan kaso si Papa hindi maganda ang kanyang kundisyon.” Parang nanghihinayang niyang saad.

“Ate kate, bumaba kana daw dyan dahil kakain.” Narinig kong sigaw ng kapatid kong si John.

“Jake bye na mona tinawag ako ni mama." Sabi ko sa kabilang linya, binaba ko naman ang cellphone at pinatay ang tawag.

Lumabas ako saking kwarto at pumunta sa kusina. Nadatnan ako si Nanay at itay na kumakain na.

“Nanay naman hindi ninyo ako hinintay.”

“Ikaw hihintayin namin, guton na ako anak kaya umopo kana lang dyan para kumain.” Saad ni Itay.

Nang nasa kalagitnaan kaming kumakain, biglang nagsalita si itay.

“Ivone, wala ka namang trabaho dito sa bahay, mag hanap nakang mapapasukang katulong sa bayan para may pinansyal tayo sa lupa. Kukunin natin ang lupa na prinda natin para malapad lapad ang sakahan ko.” Binasag ni itay ang tahimik naming hapunan.

“Tama nnaman ang iyong itay Iha, Kung ako kasi ang mag tatrabaho baka hindi ko kayanin dahil matanda na ako.” Depensa ni Inay.

“Sige Nay Tay, mag hahanap ako bukas.” Sabi ko dito.

“Wag kang mag alala Kate tutulongan ka naman namin sadyang kapus tayo, pasenyahan mona kami anak ha.” Mahinang saad ni inay.

“Ano kaba inay okay lang sakin, para naman makatulong ako sa inyo.” Magalang kong saad.

“Pupuntahan ko si Aling Lina, bukas baka may bakante pang trabaho sa bahay ni mayor, may sinabi kasi siya na naghahanap ng yaya ang amo nila para bantayan ang nagiisang anak ng mayor.”

Hindi sumagi sa isipan ko ang salitang mayor dahil, na wili ako sa aking pagkain.

“Si mayor inay?”

“Oo iha nag hahanap ng taga bantay sa anak niya, iyon bang babysitter daw.” Saad pa niya.

“Pwede ka naman doon anak, magbabantay lang naman ng anak niya.”

“Anak ho? May anak si major Calixto inay?” parang timang kong saad.

May anak pala si mayor ngayon ko lang nalaman iyon, gurang na pala si mayor calix.

Nang matapos ang hapunan at ang napag usapan namin ay lahat na kami ay pumonta sa kwarto para matulog.

Nag gagabi nalang hindi aako maka tulog dahil sa sinabi ni inay mamasukan akong yaya ng anak niya, at meron siyang anak.

Nag umaga nalang wala parin akong tulog dahil sa pag iisip kagabi.