Gerçek Ailem//Ayça

9.Bölüm

Heloo^⁠_⁠^

~
Resmen kaçırlmıştım

Çantamda ki telefon daha yeni aklıma gelmişti yavaşça çantamı açtım telefonu aldım ve Ahmet beye mesaj atım

Siz: bir araba geldi sizin gönderdiğinizi söyledi bende bindim ama şimdi başka bir yola girdiler beni kaciriyolar yardım edin

Siz:konum

Mesajlar iletilmedi telefon çekmiyordu işte şimdi bitim derin derin nefes aldım belki başka yerde çeker dimi off kimi kandırıyorum ki şimdi çekmediyse bir daha çekmez

Gözlerim dolmaya başlamıştı ama aglamicaktim camdan dışarı baktım ıssız bir yoldaydık burda öldürseler kimsenin haberi olmicakti

Ellerim titriyordu "ne yapacaksınız bana" dedim bağırarak ikiside cevap vermedi "cevap verin kime diyorum" dedim artık sesimde titriyordu arabayı süren adam diğer adama bakarak

"sustur şunu" dedi adam bana döndü uzun sakaları vardı gözleri ve saçları siyahtı belindeki silahı çıkart ve bana doğrultu "susacak misin artık?" diye sordu ben silahı görünce arkama yaslandım tırnaklarımı avucuma bastırdım

Araba durdu evet ne yapicagimi biliyordum çantamda biber gazı vardı çantamdan çıkardım ikisi inice öndeki adam arka kapıyı açtı

"in hadi" dedi bende indiğimde kapının önünde duran adamın gözlerine biber gazı sıktım ve armaki dönerek koşmaya başladım hava hala kararmamistı hala erkendi arkamdaki adım seslerini duyabiliyordum her yerde ağaçlar
vardı

Arkama baktığımda hala beni kovaliyordu tam önüme doneceken taşa takılıp dizlerimin üzerine düştüğümde acıyla inledim hemen ayağa kalktım

adam daha da yaklaşmıştı ama ayağıma basamiyordum burkulmustu topalayarak koşmaya çalıştım çünkü kosamiyordum

arkamdaki adam artık yanımdaydı kolumu tutu "bırakin beni ne istiyorsun benden" dedim "yürü ve konuşma" dedi nefes nefese sonra beni çekiştirerek yürümeye başladı

"yavaş ol ayı ayağım burkuldu" dedim ama beni dinlemiyordu dizlerime baktığımda pantolonun yırtılmış ti ve kan olmuşlardı yüzümü burusturdum ve bende yürüdüm

Kaçtığım yere tekrar gelmiştik kulübe gibi bir yer vardı adam kapıyı açtı ve beni içeri iti "burda bekle sesin çıkmasın"dedi ve benim konuşmamı beklemeden kapıyı kapatıp kitledi

napicam ben burda arkamı döndüğümde yerde sadece bir minder ve karşısında sandalye vardı salak gibi çantamı arabada bırakmıştım ağırlık yapmasın diye ve buda yetmezmiş gibi telefonumda içindeydi oflayarak minderin üstüne oturdum

⁠☞☜⁠

Yaklaşık iki üç saat geçmişti ve hala gelen giden yoktu ayağa kalktım ve pencereye doğru yürüdüm hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı

sonra birden kapının kilit sesi geldi ve kapı açıldı içeriye kırklı yaşlarında takım elbiseli, uzun,kumral bir adam girdi yüzü Ahmet bey anımsatıyordu "küçük ceylan da burdayımış" dedi

"Küçük ceylan mi?" diye sordum Allah'ım deliricem küçük ceylan ne be"yeter bırakın beni ben size ne yaptım orsuspu çocuklar"diye bağırdım ona yakalsarak

Yüzüme tokat atı yüzüm yana doğru döndü dudağımı yaladigimda kan tadını alabiliyordum
yüzümü ona döndüğümde tam bir şey soylicektim o konuşmaya başladı "sen benim kim olduğumu biliyormusun benimle düzgün konuş terbiyesiz aynı babası" dedi bağırarak

"Kim olduğunu bilmiyorum inan ki öğrenmekte istemem bırak gideyim sizin benimle derdiniz ne?"dedim bende onun gibi bağırarak

"Sen ister öğrenmek iste ya da isteme bana saygı duymak zorundasın" dedi ve devam eti "ben senin sedat amcanım dedenin mirastan men etiği oğluyum"dedi bu sefer

Ağzım açılmıştı gözlerimi irilestirdim beni kaçıran amcam mıydı o yüzden Ahmet bey benziyordu üstelik mirastan men edilmişti

"Ne istiyorsun benden bunlardan banane"dedim gerçekten konunun benimle ne ilgisi vardı ki

"Aynı baban gibisin o da senin gibi saf salak"dedi küçümseyici bir bakış atarak

"Babam hakkında düzgün konuş" dedim kendime inanmayarak az önce ben baba mı demiştim içim acıyor du yılar sonra ilk defa baba demiştim

Uzun bir süre sessiz kaldık gözüm pencereye kaydı hava kararmıştı ben nasıl kurtulacaktim elinin cebine soktu ve telefonunu çıkardı bir kaç tuşa basıp kulağına koydu

"Merhaba abi kızın elimde"

~

Oy atmayı unutmayın^⁠‿⁠^