10.Bölüm

210 9 1
                                    

Oy atmayı unutmayın^⁠‿⁠^

~

"Merhaba abi kızın elimde"

Telefonu kulağından uzaklaştırdı ve hoparlöre aldı

"Nerdesiniz hemen söyle kızımın saçının teline zarar gelirse olucaklardan ben sorumlu değilim Sedat" bağırarak konuşmuştu

"Nerde olduğumuzu soylicem ama" durdu ve gülerek devam eti "mirasta olan hakimi geri istiyorum ben hakimi alica da zaten sende kızına kavuşacaksını abi"

"Bunun benim elimde olmadığını biliyorsun Sedat boşuna uğraşma babamı ikan etmen gerekiyor" dedi

hışırtı sesleri geliyordu arkdan bir ses daha geldi " bende gelicem baba" bu demirin sesiydi "Barlas ta gelsin diğerleri evde kalsin" dedi Ahmet bey

"Ne oldu nereye gidiyorsunu" diye sordu merakla karşımdaki adam

" hiç bir yere gitmiyoruz" dedi ama yanindan gelen sesler bunu demiyordu araba calisma sesi geldi "orda durun ve kızıma zarar verme" dedi endişeyle

"Buna sen karar vereceksin abi babami ikna et ve kızını al yoksa ölür" ölmek kelimesini duyunca gözlerimi şokla açtım yok ya oldurmezdi dimi

"saçmalama Sedat " diye bildi sadece onun elinden de birşey gelmiyordu neferetle baktığım adam birden belindeki silahı çıkartıp bana doğrultu "sen bilirsin istesem hemen şimdi öldüre bilirim" dedi

"Sen aklını kaçırmışsin Sedat "

"Madem dediğimi yapmıyorsun sen kaybetin abi " dedi

Silahın tetigine bastı

Silah sesini duydum ve sonrada sol kolumdaki acıyı acıyla inleyerek sol kolumu tutum sanki birileri koluma durmadan bıçak sapliyordu

Acıdan gozlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı karşımdaki Sedat denilen adam telefonu cebine koydu "biraz acı çek minik kuş" dedi ve odadan çıktı bir dakika sanki bir saat mis gibi geçiyordu ve kolumdaki ağrı artık dayanilmazdi

Ne kadar süre geçti bilmiyorum artık acıya dayanamıyordum başım dönmeye başlamıştı bilincimi de kaybediyordum artık ayakta duramiyordum önce dizlerimin üstüne çöktüm sonra da yere düştüm en son hatırladığım odanın soğuk zeminiydi

~
Kısa oldu biraz ama bukadar yazabildim

Gerçek Ailem//AyçaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin