2025
Sabah erkenden uyandım ve hazırlanıp sınav olacağım okula doğru yola çıktım. En yakın arkadaşım Zehra geçen sene sınava girdi ve ikimizin de istediği şehir olan İzmir'i kazandı. Şimdi sıra bende, yaklaşık 2 sene boyunca çalıştım ve bende İzmir'de istediğim bölümü kazanıp Zehra'yla hayatımızda yeni bir başlangıç yapacağız. Sadece ikimizin ve bizi yarılamayan arkadaşlıklarımızın olduğu bir başlangıç.
Sınava girerken ağlayacağımı düşünüyordum ama hiç stres olmadan sınavımı bitirip çıktım. 2 gün de çok rahat geçmişti. Emeğimizin karşılığını alıyorduk.
...
Sınav sonuçları açıklandı ve tercihlerimizi yaptık. Cok istediğim İzmir'de başta Dokuz Eylül-Psikoloji olmak üzere bir sürü bölüm yazmıştık. Bu dönemde ablam ve dershanedeki öğretmenlerin de çok büyük desteği olmuştu.
...
İşte o açıklandığı gün geldi. Gecenin bir yarısı ağlayarak bilgisayarın başında sayfanın açılmasını bekliyorduk. Sayfa açılmadıkça daha çok stres oluyor daha çok ağlıyordum. Ve sonunda sayfa yüklendi ve İZMİR DOKUZ EYLÜL PSİKOLOJİ BÖLÜMÜNÜ KAZANMIŞTIM!!!!!!!!!!!!!!! Ağlayarak anneme ve ablama sarıldım. Bir süre öyle kaldıktan sonra hemen Zehra'yı aradım ve ona da haberi verdim. O da benimle beraber ağlamaya başlamıştı.
...
Okulun açılacağı güne kadar tüm eksiklerimi tamamlamıştım. Ailemden uzaklaşacağım için mutluydum. Uzun süreli ayrı kalmamıştık hiç ama bu bana iyi gelecekti. İster istemez üzerimde hepsinin baskısı vardı ve şu an kendimi başka bir şehire atarak hayatımı kurtaracağımı sanıyordum. Oysa biliyorum ki bunun yaşadığım şehirle alakası yok. Kafada biter her şey.
Otobüse bindiğim andan itibaren özgürlüğümü kazanmışım gibi hissetmeye başlamıştım bile. Zehra'yla çok uzun süredir arkadaşız ama farklı şehirlerde yaşıyorduk. Birkaç kere buluşma şansımız olmuştu ama buluşamamıştık. Sonra bir gün buluştuk. Sanırım o gün hayatımdaki en güzel gündü. Bundan sonra da hiç ayrılmamayı düşünüyoruz. Önümdeki tüm günler hayatımın en güzel günleri olacak çünkü yanımda Zehra olacak.
...
Otobüsten indim ve bavullarımı alıp otogardan çıktım. Kalacağım yurda nasıl gideceğimi bilmediğim için birkaç kişiye sordum ve anlattıkları kadarıyla bineceğim minibüsü beklemeye başladım. Akşam oluyordu ve çok acıkmıştım. Durakta benden başka bekleyen kimse kalmamıştı. Çok geçmeden minibüs geldi. Emin olmak için şoföre tekrardan sorduktan sonra bavulumu da alıp minibüse bindim. Zehra da bana konum atmıştı telefondan da konuşuyorduk. Yurda yaklaştıkça heyecanlanıyordum. Zehra'yı ikinci kere göreceğim için çok heyecanlıydım, kalbimin sesi 2 metre öteden bile duyulabilirdi.
Minibüsten indiğimde Zehra karşımdaydı birbirimize ağlayarak sarıldık. Sonunda ikimiz birlikte sevdiğimiz şehirde tek başımızaydık.
