ahhhh!lanet olsun!Belim!"
Ben bu rahatsız arabada nasıl uyuduysam,bütün belim uyuşmuşdu.Soluma dönücekken o sevimsiz manzarayı gördüm.Bu hayatımı mahveden psikopatdan başkası değildi.
Sanki pikniğe gidiyormuşuz gibi p*ç gibi gülümseyerek araba sürüyordu.
-Bakıyorum uyanmışsın Sılacım,iyi uyku uyudunmu?
"Önüne dön ve hemen beni hastaneye götür!Hem acıktım ben,bi zıkkımlanamadım!
-Karşıdaki benzinlikten bişeyler atıştırırız merak etme.Ha ben giderken..
Neyse zaten cüret etmezsin diye düşünüyorum.
Soğuk ve boş bir ifadeyle ona baktım.Gözlerimizi bir birini bulduğumda hemen başımı çevirdim.Kalp atışlarım gittikçe hızlanıyordu.Bana noluyordu?Büyük ihtimal korkuydu ama bunun içinde başka bir his.Çözemiyordum.
-"Heh işte geldik.Hemen geliyorum.Uslu çocuk ol.
Bu adam harbi benle dalga geçiyordu.Başka açıklaması olamaz.Markete girerken arkasınca baka kaldım.Kas yığınıydı mübarek.Başımı arkaya yasladım.Bütün bu olanları sindirmek bi dedektiv için kolay değildi.
Dedektivliğim batsın!yaşadığım şeylere bak!
"Ne yapıcam ben,ne yapıcam ben"
-Ne yapıcağını sonra konuşuruz,ilk önce şunu ye.
Bi anda irkildim.O kadar dalmışımki adamın geldiğinden haberim yoktu.Elindekini aldım.
Salamlı sandvçti.Doymam için idare eder bişeydi.
Bu psikopatdan ziyafet kurmasını bekleyemezdim ya.Kendi yerine oturdu ve kendi sandvçini açıp HAYVAN gibi yemeye başladı.Dona kalmış onu izliyordum.
Kendininkini hala bitirmedin benimkidemi gözün kaldı?Ne bakıyorsun?!
"Bu kadar acıktığını bilseydim kendiminkinide verirdim.hahhaaha!
Evet az önce ben bi psikopata gülmüşdüm.
Komikmisin sen şimdi?ye yemeğini hemen hastaneye gidicez.
"Oh sonunda!
İkimizde yemeğimizi bitirip yola çıkdık.Arabayı çok hızlı sürüyordu.Ahaha,karşıda bu polis duruyordu!çimdi naneyi yedin koçum.
Lanet olsun!polisin sırasımıydı?!Salın ses çıkarma ben konuşucam.
"Sanki birşey dicem,işine bak!
P-Durun.Kimliğinizi gösterin lütfen.
-buyrun.
Polis bir süre kimliğe bakmaya devam edince telaşlanıp:
-"Kız arkadaşımı hastaneye götürüyorumda.Dizi yaralanmış".
NE?Bu herif bana az önce "kız arkadaşım"mı dedi?
Birşey söylemek için kendimi zor tuttum.Biraz daha ileri gitseydi patlaya bilirdim.
P-buyrun,devam edebilirsiniz.
-"İyi günler."Araba haraket edince dikiz aynasından polisin arabanın arkasınca balığını gördüm.Bi şeyler hissetmişdi sanırım.
-Noldu dalıp gitdin?sana karşı hitapımamı şaşırdın?"
"Yok ya çok sevindim,ne demezsin"alaylı şekilde cevap verdim.
Bunu dediğimde alt dudağını kıvırarak gülmemeye çalıştı.
Birşey demeyerek birazda hızlı sürmeye başladı.
Yarım saat sonra sonunda hastaneye varmıştık.Hemen arabayı park edicek yer bulduktan sonra nihayet araba durdu.Bunalmışdım.Ona doğru döndüğümde donuk boş bir şekilde bana bakıyordu"İnmiyorsan hastaneye kendim gidicem"
-"Benle dalga mı geçiyorsun?
Bu dizle ben nasık adım atabilirim?Doğru hastaneye giderken bunu heç düşünmemiştim.
-Sürünerek gelirsin o zaman.
Uğraştırma beni".
Tam bir odundu.Halis Odun!
Ciddi ciddi arabadan inip gidiyordu.Arabanın canlarına vurarak ismini çağırmaya başladım."KARAN!Çabuk çıkar beni arabadan!"
Sesimi duyunca omzunun üstünden arabaya taraf baktı.
Hızlı adımlarla bu tarafa geldi.Kapıyı açtı ve birden belimden tutarak beni kucağına olmasıyla irkildim."Napıyosun sen Lan"BIRAK BENİ!"
Kes sesini!Duyucaklar"diye boynuma sıcak nefesi ile fısıldadı
Nefesi boynumu ısıttığında sahte tiksinti ile ona baktım.Şu anda bir katilin kucağındaydım!
Bu normal değil.Hiç normal değil.
YAZAR NOTU:sanki yasadığın normal ya.
Bir psikopat ve kucağında hastaneye ilerleyen ben.Fırsat bu iken dikkatlice yüzünü incelemeye başladım.Kapkara göz bebekleri yüzündeki farklı yerlerdeki benler,gözünün üstünden Laçında kadar giden çizik.Her zerresi,ayrıntısı insanı kendine kilitliyordu.Bi anda durdu ve o gözlerle bana balmaya başladı.Yüzümü hemen çevirdim.Kalbimin hızla attığını hissedebiliyordum.Neden böyle oluyordu?Bu pislikden artıq o kadar da korkmuyordum ama neydi bu?Ona bakmaya utanırken yüzümü boynuna koydum."Gidermisin artık!Yolun ortasında ne yapmaya çalışıyorsun?diye yüksek sesle bağırdım.Hastane bahçesinde ki herkes bize taraf bakmaya başladı.Sinirle bana bakıp belimi kavrayan elini sıkarak"Sana sesini kesmeni söyledim!uslu ol!"kısık sesle yüzüme fısıldayınca korkup sustum.
Birşey demeye cesaret bile edemezdim.Giriş kapısına doğru ilerledik.İçeri girdiğimizde biri beni tanır düşüncesinden korkup beni tutan adamın göğsüne kısıldım.Dizim fena acıyordu.
Herkesin şuanda bize baktığına emindim.Ne bakıyorsunuz?!
Hiçmi yaralı insan görmediniz?
Adamın göğsüne sıkılmışken bıyık altı güldüğünü duyuyordum.Pislik.
Birden arkamızdan hemşire sesi duyarak o başımı kaldırdım"Merhaba,şikayetiniz nedir?"
-İyi günler.Kız arkadaşımın dizi fena yaralandı ve dayanamayıp hastaneye geldik.Bi bakabilirmisiniz?
H-Tabi,bi bakalım.Benimle gelin.
Altdan altdan hemişireye bakıyordum."Ağzından birşey kaçırmayı aklına bile getirme.
Aksi takdirde iyileşeceğin yer ölüceğin yer ola bilir."diye sıcak nefesi ile dudağıma fısıldadı.
Kaşlarını çatarak ona baktım gözleri beni bulduğunda isyankar bir sesle"yetmedimi"
dedim.Gözlerini benden çekerek muayane yerine geldi.Beni hafifce sedyeye koydu.Kucağından ayrıldığımda
kalçasını komidine yaslayarak hemşirenin arkasınca bakmaya başladı."Ne zamana birer?Acelemiz varda."
H:-Biraz kan kaybetmiş.Pansuman yapıp sarıcam.Hemen biter.Endişelenmeyin.
Siz lütfen dışarıda bekleyebilirmisiniz?
Bunu duyunca biraz yüzü tutuldu.Beni yalnız bırakmak istemediğini yüzünden anladım.
Birşey demeye cesaret etmeyerek
kapıdan çıktığında bana tehditkar bir o kadar da yalvarırcasına bakışlar ataram kapıdan çıktı.Ve ben uzun süre sonra kendimi ilk defa bu kadar güvende hissettim.
~"Bazen cesaret gerekir.Korkunun tam içine gitsen bile."
