Aşkımdan Bir Parça

Bu Yalnızlığın Sesi

Bir sokak var önümde, her yer karanlık ruhum gibi kirli,

Sokağın sonunda bir ev var, duvarları eski dökülmüş ve isli,

Evin camından sen bakıyorsun bana, nedensiz veya nedenli,

Ruhumun en içinde yoldaş oldu bana, bu yalnızlığın sesi.

O sokağa bir süre sonra bitmez, sonu gelmez bir kış geldi,

Evin duvarlarındaki isler, kirler ve döküntüler silindi gitti,

Hava soğuktu, evin camları artık açılmıyordu eskisi gibi,

Artık tek başıma yürüyorum, kulağımda bu yalnızlığın sesi.

Esir bir şehirde, ve yine esir insanların olduğu sokak artık silindi,

Hiçbir anım kalmadı, sokak da bizim gözümüzde önemsizleşti,

Biliyor musun? Artık hiçbir şey ve sen gözümde değerliydi,

Vaktim geldi, gidiyorum bu şehirden, ve dudaklarımda, yine bu yalnızlığın sesi.