O kaza anından ne kadar zaman geçti bilmiyorum.Saatler,günler,veya aylar hiçbirinin önemi yoktu.Tek önemli olan minik yıldızımın ne zaman uyanacağı.Onun uyanması gerek,o benim herşeyim tüm varlığım.
Uyanmasına o kadar odanlandım ki zaman kavramını yitirdim.Sahiden,bugün yıldızım olmadan geçirdiğim kaçıncı gündü?Kaç gündür gecelerimi yıldızım olmadan geçiriyordum?Çok özledim onu herşeyden çok.O masum,parlak gülüşünü.Dünyada ki tüm seslerden daha huzur verici o sesini.O çok sevdiği yıldızlardan çok,çok daha parlak gözlerini.O lavanta kokusunu,tüm lavantalardan daha güzel kokar onun kokusu.Sadece özledim onu herşeyiyle tek bir hareketini dahi özlemiştim.
Uyandığımdan beri sadece camdan görünen günışığını izliyordum,küçük yıldızım görseydi "Sence de çok güzel bir manzara değil mi?Bal haydi gidip daha yakından görelim!" derdi.Daha yakından görebilmek için de her zaman gittiğimiz tepeye gider yere bir örtü serip manzarayı izlerdik.O kendi manzarasını ben ise kendi manzarımı,onun güzelliğini.Ellerim hala onun ellerini tutuyordu o sedye de rahat olabiliyor mudur acaba?Ellerini hiç bırakmak istemiyordum çünkü onun elleri hep soğuk,eğer tutmazsam daha da üşür elleri.Hızlıca yastığını onun için daha rahat hale getirdim,ve hemen ellerine sardım ellerimi.Hala soğuktu,ne kadar tutarsam tutayım eskisinden çok daha soğuktu elleri.Onun için eldiven alırsam daha sıcak tutar,daha çabuk ısınır elleri.Gözlerim ceketimi aradı etrafta göremeyince sedyenin biraz uzağında duran dolaba yöneldim,ordaydı evet.Ceketi giydim ve tekrar sedyede duran soğuk elini tuttum.
"Hemen döneceğim yıldızım,sakın korkma olur mu?İşim çok uzun sürmeyecek hangi ara gidipte hangi ara döndüğümü bile anlamayacaksın."
Ufak bir gülümseme hediye ettim parlak yüzüne,ama gözleri kapalıydı karşılık vermemişti gülümsememe.Yüzüm tekrardan eski haline büründü.Hastanenin dışına çıktım hava tahmin ettiğimden de soğuktu,ama önemli değildi Yıldızımın elleri sıcak kalacaktı çünkü.
*************
Her yere bakmıştım fakat onun beğeneceği kadar güzel bir eldiven bulamamıştım.Son çare hastaneye daha yakında duran,yaşlı bir teyzenin dükkanıydı.Orda da bulabileceğimi sanmıyordum,fakat tam yönümü değiştirecekken teyzenin örmeyi bitirmek üzere olduğu üzerinde mavi yıldızlar olan beyaz bir eldiven vardı.Koşarak oraya gittim,aniden seslenince kadıncağız korktu biraz(sadece biraz)
"Ne yapıyorsun evladım?Yüreğim ağzımdan çıkacaktı dikkatli olsana biraz!"
Kadını korkuttuğum için üzülmüştüm fakat eldivenler önemliydi.
"Şey,teyzeceğim kusura bakmayın.Elinizde ki eldivenleri görünce dayanamadım koşarak geldim.Satılıklar değil mi?"
"Maalesef satılık değil evladım,ayrıca bunu kız torunuma vereceğim sen ne yapacaksın?Kocaman adamsın."
Satılık olmadığını duyunca daha çok suratımı asmıştım.
"Teyzeciğim,zaten benim için değiller benim sevgili yıldızım için istiyorum."
"Yıldız mı?Ne değişik isim öyle!Bizim zamanımız da böyle isimleri hayatta bulamazdın."
"Teyzeciğim adı zaten yıldız değil,kendisi yıldızları çok sever ben de onu yıldızlar kadar çok seviyorum bu yüzden o benim yıldızım."
"Sevdiğin için alacaksın yani öyle mi?"
Kafamı sallayarak onayladım.
"Peki ben tanımadığım,görmediğim bir kıza ne diye vereyim bunları torunum varken!"
YOU ARE READING
Ölü Yıldızım
Teen Fiction"Neden çok seviyorsun bu yıldızları sevgilim?" Her sorduğum da aynı şeyi derdi küçük yıldızım "Bir sebebi yok,sadece çok güzeller bal" Ama bu sefer,bu sefer cevabı farklıydı ve keşke aynı kalsaydı cevabı.
