Locked

Hoofdstuk 2: alleen

Ik zoek naar al mijn spullen die normaal gesproken overal en nergens op mijn kamer liggen, maar er ligt niks. Helemaal niks. Alles wat er in deze kamer staat is een bed en een soort van wc. Het is meer een vierkant blok tegen de muur aan met een gat erin. Ik begin in paniek te raken. Snel draai ik me om. Achter me is een deur, ik begin hard aan de deur te trekken. Ik duw de klink zo hard omlaag dat mijn knokkels helemaal wit worden. Nog steeds is er geen enkele beweging in de deur te krijgen. Ik laat de deur los, het heeft geen zin. Langzaam laat ik me langs de muur op de grond zakken. De vloer is koud. Ik trek me knieën in en sla mijn armen eromheen. Dat doe ik altijd als ik het koud heb.

Flashback
Alles voelt koud. Maar geen idee wat het is, want ik zie niks.

Na een tijdje heb ik het alweer redelijk warm. Rustig kijk ik nog even om me heen. Geen raam, geen kast, geen bureau, geen stoel, alleen een ijzeren bed, een gat, een lampje wat bijna geen licht geeft en een dichte deur. De muren zijn helemaal zwart geverfd. Waardoor de kamer nog kleiner lijkt dan hij al is. Ik denk dat de kamer ongeveer twee meter, bij twee meter is. Langzaam sta ik op. Ik heb heel erg dorst, en wat te eten zou ik ook niet erg vinden. Ik ga op bed zitten. Nu pas dringt het me echt door dat ik niet thuis ben. Ik ben opgesloten.