The Space Between Us

Chapter 4

It was the day before our science experiment. Nag chat si Aleius.

Liu Tae:

May bangka-bangkaan kana?

Me:

Wala pa nga😭😭😭

Meron daw sa tabi ng canteen. Kuha nalang tayo

Liu Tae:

Gege

Nag tuloy-tuloy lamang ang aming usapan hanggang hating-gabi. I'll admit, siya lang ang nakausap ko nang gano'on. Siya lang ang kaya kong kausapin ng walang tigil nang hindi nababagot. Probably because minsan kami lang talaga ang nagkakaintindihan.

Natulog na ako mga bandang alas dos ng umaga. Iniwan ko na roon ang lalaki.

Nagising nalang ako kay Inay na halos hampasin na lang ako kagigising sa akin. Mahirap daw kasi akong gisingin. "Gising na, 6 na!" Agad naman akong bumangon nang marinig iyon. Late na ako!

"Fuck, late nanaman." i mumbled quietly after grabing my towel ang running to the bathroom. Minadali ko na lamang ang pag ligo at pag-bibihis ko. Halos madapa na nga ako sa pagsasapatos.

"Alis nako 'Nay!" Sigaw ko bago tuluyang tumakbo sa may tabing kalsada para sumakay sa tricycle. "Tangina naman, oh! Kung kailan late tsaka pa walang tumitigil na sasakyan." Buti na lang at nakasakay na agad ako. Pag-baba ay madapa-dapa akong tumakbo papasok ng gate. Wala na akong pake sa mga nakakakita, I'm fucking late. AGAIN.

Luckily, i arrived a minute before 7 AM. "Ayun, late na naman! 'D ka nanaman nag-linis." pang-aasar ni Joaquin. "Manahimik ka! Nandyan na si Sir." matawa-tawa kong linyata.

"Do'n ka muna sa upuan ko, katabi mo si Aelius." he requested. Of course, i knew that he only wanted to sit beside my seat mate. But i actually wouldn't complain.

Tumayo ako at umupo sa tabi ni Liu na tiningnan ako taas baba habang nakataas ang isang kilay, para bang nananaray. "Sino ka?" mataray na tanong nito. "Sino ka rin?" ganti ko matapos ibalik ang pananaray ng lalaki. Nang maupo ako ay wala na naman akong narinig kun'di ang mga ingay at tawanan naming dalawa.

"Good morning, class." our Adviser and Math Teacher suddenly walked it, causing us to be in great shock. Shux! We were so fucking loud. We just absentmindedly stood up and greeted him back. "Good morning, sir. Welcome to Grade 7 - Narra."

The class went on, and so does our idiotic conversation. We were giggling  when a sudden voice spoke up. I looked behind to see that it was one of our class mates, Czyrel. "Bagay kayo." she followed with a chuckle. "Sige." our chorus response whenever someone tells us that. It's like a reflex.
Thankfully our teacher didn't call us out, we we're being so loud.

"Cancelled daw ang klase sa Science." ani Liu habang naglalakad kami. "Ha? Luh, excited pa naman ako mag microscope." linyata ko. "Hindi, ililipat lang sa time ng MAPEH." balik nito. "OA mo naman,  edi hindi cancelled. Pero seryoso? Wala tayong MAPEH? Ang saya na naman ng araw ko." ako. "Syempre nakakita ka ng pogi, eh." pang-aasar ng lalaki.

Umakto akong nililibot ng tingin ang paligid na parabang may hinahanap. "Wala naman, eh. Nasan yung pogi?" tanong ko. "Ako." mabilis ngunit seryosong banggit niya. "Tanga!" natatawa kong sambit pagkatapos itulak ang lalaki nang pabiro. Ngunit ang totoo ay munti na talaga akong tumalon sa kilig.

Well, totoo naman. He was damn fine. He has a fair complexion. Light to medium brown eyes, paired with long  lashes. Bumagay naman ito sa kanyang kulay kapeng buhok. Ang ngipin niya naman ay maputi at pantay-pantay. He has a high nose bridge, and pinkish lips. Matangos ang ilong niya. Ang buhok naman niya ay malinis ang gupit. Matangkad din ang lalaki. May ilang pimples sa noo, pero hindi parin nakababawas ito sa itsura niya. Talagang hindi ko parin maipagkakaila na gwapo talaga ito.

Other that his physical appearance and height, he's academically excellent. He also has a very "sunshine" personality. Always smiling and happy despite the fact that he barely gets any sleep because of video games.

In my eyes, he's just... perfect. In every angle you look at it. I even have bad pictures of him—but still, i find them cute.

"Lara, kanina ka pa dyan tulala." Shit, i didn't realize i was zoning out. "Oh, lunch box mo. Bumawas na 'ko dyan ng ulam, nilagyan narin kita ng ulam ko. Kain na." sunod sunod sa sabi niya. "Hmm?" i hummed. "Mamaya, pagkatapos natin mag toothbrush, kukuha tayo ng dahon sa canteen. Parang malalim iniisip mo kanina, ah. Tulala ka kanina, eh." linyata ng lalaki. "Oo nga, eh. 'Di ko na napansin nauna ka pa sa ulam ko. Gago ka. " natatawa kong sabi. "At least binigyan kita nang akin."

"Para pala tayong ketchup and mustard dito, eh." tinuro ko ang aming suot na jacket. Naka pulang jacket ang lalaki, habang ako naman ay naka dilaw na hoodie. "Banana ketchup kamo! Pero maliit yung banana. Ako yung ketchup ta's ikaw yung banana." pang-aasar na naman niya sa height ko na ikinainis ko naman. "OA mo naman, hanggang balikat mo nga lang ako."

Pagkatapos namin kumain at mag-linis ng pinag-kainan namin, ay kinuha na namin ang aming mga toothbrush. Dala narin ni Aelius ang kanyang gunting.

"Gagi umuulan, mag payong ka kaya. May hood naman ako." he murmured. "Ihh, wag na." as we walked down the hallway, he kept saying that it was raining and that i should get an umbrella. But what's a little rain gonna do? Basa narin naman ako.

Nang maka labas kami ng building ay agad tumakbo ang lalaki. Ako naman na takot madapa, nag-lakad na parang walang ulan. "Bilisan mo! Tamo talaga, pag nag-kasakit ka. Sabing mag-payong, eh. Kulit." saway niya sa akin. "Wow, concerned." asar ko.

Pag-tapos naman naming mag tooth brush ay dumeretso na kami sa canteen na hindi rin naman kalayuan.  Ulit, tumakbo nang halos madadapa na ang lalaki habang ako ay nakasunod na lamang sa kanya.

Inabot niya sa akin ang gunting para gumupit nang ilang piraso lamang na dahon. Sa bawat pag-daan ng mga tao ay nag-titinginan sa amin. Hindi ko alam kung dahil ba nag-gugupit kami ng dahon sa tabi ng daan, o dahil a sobrang ingay ni Liu. "Bilisan mo, umuulan! Tamo talaga pag nagka-sakit ka, bilisan mo na kasi. Sabing mag-payong ka. Pag nagka-lagnat ka, eh!" pasigaw na saway sakin nito na halatang stressed na stressed. Napaka OA kasi, parehas naman kaming nababasa.