Zuhal: Kızım artık bırak şu gitarı parmaklarına yazık.
Annemi duymazdan gelip çalmaya devam ettim yüksek sesle çalmam kafamdakileri ancak susturabiliyordu.
Zuhal: Aleyna anlat artık anneciğim bak iyi değilsin bu aralar.
Geçen 2 hafta beni nasıl etkilediği konusunda emin değildim. Dengesiz bir dönemdeydim bazen aşırı enerjikken 2 dakika sonra dünyanın en mutsuz insanına dönüşüyordum.
Aleyna: İyiyim anne bunu da çalmayı bırakıyorum bak.
Zuhal: Kahve içelim mi karşılıklı?
Aleyna: Belki daha sonra.
Zuhal: Peki bir şey olursa çağır beni.
Kafamı sallamakla yetinmiştim. Sorun reddedilmek değildi hislerimin bu kadar aşağılanmasıydı.
Aycan Arıyor
Aleyna: Alo.
Aycan: Kaçak naber?
Aleyna: İyi canım sen?
Aycan: İyiyim bende görünmüyorsun bu aralar.
Aleyna: Dersim yoktu bu hafta.
Aycan: Ay ev kuşu olmuşsun iyice hadi hazırlan gidiyoruz.
Aleyna: Nereye?
Aycan: Konsere.
Aleyna: Ay hiç çekemem.
Aycan: Kızım deli misin? En önden Edis konseri.
Aleyna: Gürültü kaldıramam.
Aycan: Aley hemen hazırlanıyorsun yoksa gelip saçından sürükleyip götürürüm.
Aleyna: Of peki kim kim?
Aycan: Efe ayarladığı için Efe ben ve sen.
Aleyna: Arkadaşlarımı da getirebilir miyim?
Aycan: Olur tabi kaç kişiler?
Aleyna: 2 kişi.
Aycan: Tamam bebiş ben Efeye söylerim halleder akşam 9'da başlıyor ona göre gelin.
Aleyna: Tamam bebeğim.
Evde zaten yeterince gürültü yaratıyordum birazda ben çekeyim. Önce Emini aradım.
Emin: Efendim Aley.
Aleyna: Kanka bir dakika beklesene.
Buseyi de konferansa ekledim.
Aleyna: Geliyor mu sesim?
Buse: Evet.
Emin: Buse mi lan o?
Buse: Ay sende mi vardın?
Aleyna: Hayırdır lan size?
Emin: Küsüz.
Buse: İlk ben küstüm.
Emin: Bravo sana.
Aleyna: Konu neydi?
Buse: Berkayla konuştuğumuzu öğrendi.
Emin: Ulan biz sözde yakın arkadaşız ama ne bok olsa en son ben duyuyorum, insanın kız arkadaşı olmasın gerçekten.
